معرفی رمان‌های کوتاه عاشقانه

در میان تمام نویسندگان ایرانی، نادر ابراهیمی، عشق را طور دیگری به تصویر می‌کشد. او با کمک نثر شاعرانه و عاشقانه‌اش عشق را به شکلی شورانگیز تعریف می‌کند. آرامش در کلماتش جاری است و البته خواندن هرکدام از داستان‌هایش می‌تواند مانند یک راهنما در جاده‌ پرپیچ و خم عشق به ما کمک کند.

کتاب، داستان یک عشق ممنوعه است. داستان عشق پسر کشاورز و دختر خان و تلاش‌هایشان برای وصال یکدیگر است. داستان جنگ میان عقل و احساس و پیروزی یکی بر دیگری است. همچنین جدال نابرابری است که عشق و قدرت و طبقه‌های اجتماعی میان آدم‌ها به وجود می‌آورد و هزاران درس جذاب دیگر که در دل یک داستان عاشقانه‌ شیرین جای گرفته است. 

کتاب دختر ذرت، اثری از جویس کارول اوتس، نویسنده‌ معروف آمریکایی است که داستانی زیبا را در فضایی وهم‌آلود روایت می‌کند. دختری جوان و زیبا گم شده است. مادرش در تلاش است تا دخترش را پیدا کند اما کم‌کم از اخباری که می‌شنود، متوجه چیزی نگران کننده درباره دخترش می‌شود. دختری که به دست همکلاسی‌هایش ربوده شده تا در یک مراسم عجیب باستانی قربانی شود…

یکی دیگر از نویسندگان ایرانی که همیشه عشق را در کتاب‌هایش جاری می‌کند، مصطفی مستور است. داستان‌های مستور معمولا کوتاهند و هرچند دنیاهایشان متفاوت است، اما شخصیت‌هایی آشنا در داستان‌هایش همیشه وجود دارد. شخصیتی که پیش‌تر هم در کتابی دیگر ظاهر شده بود و مخاطب را چند روزی مهمان خانه‌اش کرده بود.

گاهی اوقات عشق و نفرت روبه‌روی یکدیگر قرار می‌گیرند و زندگی آدم‌ها را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند. باید دید که کدام یک پیروز این میدان است؟ عشق یا نفرت؟ کدام یک می‌تواند نقش بزرگ‌تر و مهم‌تری در داستان‌های عاشقانه و روایت‌ها و سرگذشت‌ها بازی کند؟ ریچارد دادریک بلکمور در کتاب لورنا دون تلاش کرده است تا پاسخی برای این سوال پیدا کند. عشق پیروز می‌شود یا نفرت؟

جان رید، پسر کشاورزی ثروتمند است. او در مدرسه‌ای در لندن درس می‌خواند و همیشه در پایان ترم تحصیلی همراه با پدرش به خانه برمی‌گردد. یکبار، پیش از موعد همیشگی خدمتکارشان به دنبال جان می‌آید. وقتی جان سراغ پدرش را می‌گیرد، خدمتکار بهانه‌هایی برایش می‌آورد… در نهایت جان متوجه می‌شود که راهزن‌ها و سارق‌هایی که در همان نواحی زندگی می‌کردند، پدرش را به قتل رسانده‌اند. 

کتاب دوستش داشتم نوشته‌ آنا گاوالدا، نویسنده فرانسوی است که به نوشتن رمان‌های کوتاه و عاشقانه مشهور است. این داستان اما داستان عشقی است که با بی‌وفایی و جدایی پیوند خورده است. عشقی که ظاهرا در یک زندگی آرام خانوادگی جریان دارد. اما در باطن، رنگ و بویی ندارد و گویی مدت‌هاست که از بین رفته است. یا حداقل برای یکی از طرفین همانطور که در گذشته بود، نیست. 

آدرین و کلوئه زندگی خوبی داشتند. به همراه دو دخترشان زندگی می‌کردند و کلوئه از عشق به همسرش سرشار بود. اما چیزی نگذشت که آدرین به کلوئه گفت می‌خواهد زندگی جدیدی را با فردی جدید آغاز کند. زنی که به تازگی عاشقش شده است. او کلوئه و دو دخترش را رها می‌کند و به سوی زندگی جدیدش گام برمی‌دارد. کلوئه نیز به همراه بچه‌هایش راهی خانه‌ پدر آدرین می‌شود تا بتواند از فضای خانه و ماجراهایی که بر سرش آوار شده است، کمی فاصله بگیرد. 

زمانی که بنژامن کنستان کتاب آدلف را نوشت، همه بی‌درنگ آن را زندگینامه‌ خود نویسنده دانستند. همین موضوع سبب شد تا این کتاب جنجال زیادی به پا کند. سال‌ها از انتشار کتاب گذشت تا مخاطبان بالاخره توانستند میان یک داستان عاشقانه و زندگینامه‌ای موفق تمایز قائل شوند. شاید قلم صریح و توانای نویسنده نیز در ایجاد چنین شکی بی‌تاثیر نبود. او آنچنان زیبا یک داستان عاشقانه را نوشت و پروبال داد که هرکسی را به اشتباه می‌انداخت که این داستان از دل یک تجربه‌ی واقعی بیرون آمده است.

بسیاری از پیوندهای عاطفی از دل ماجراهای دردناک زندگی و لحظات سخت و دشوار زندگی بیرون می‌آیند. بسیاری از عشق‌ها از دل روزهای تاریک و لحظات سخت و سیاهی که مجبور به تحملش هستیم، جوانه می‌زنند و کم‌کم رشد می‌کنند. آرام‌آرام و با طمانینه به درختی بارور بدل می‌شوند که سایه‌اش را بر تمام زندگی می‌افکند. قصه کتاب دریاچه، نوشته‌ بنانا یوشیموتو، نویسنده ژاپنی از همین داستان‌هاست. عاشقانه‌ای که آرام شکل می‌گیرد و در داستان ته‌نشین می‌شود.

چی‌هیرو بعد از اینکه مادرش را از دست می‌دهد روزهای سختی را پشت سر می‌گذارد. توان او برای مقابله با درد فقدان و نبود مادرش آنقدر زیاد است که او را به کوچ کردن وامی‌دارد. به توکیو می‌رود تا به عنوان یک گرافیست مشغول به کار شود اما آنجا رابطه‌ای عجیب و عاشقانه انتظارش را می‌کشد. 

هرکسی که یکبار عشق را تجربه کرده باشد، حتما از زیبایی شهرها در شب‌ها هم می‌داند. هرکسی که یکبار طعم عشق را چشیده باشد، می‌داند که اندوه معشوق با اندوه خودش برابری می‌کند و تنهایی و درد معشوق را به جان می‌خرد تا او آسوده باشد. هرکسی که یکبار عشق را شناخته باشد، می‌داند عجب لذت عمیقی در خیالبافی‌های شبانه عاشقانه وجود دارد. هرکسی که یکبار عشق را تجربه کرده باشد، حتما می‌تواند کتاب شب‌های روشن، نوشته فئودور داستایفسکی را با جان و دل درک کند.

داستان این کتاب، روایت خیال‌پردازی‌های جوانی 26 ساله است که در سن‌پترزبورگ زندگی می‌کند. هشت سالی می‌شود که در این شهر اقامت دارد اما نه خیابان‌ها را می‌شناسد و نه دوست و آشنایی دارد. روز را دوست ندارد زیرا محبوبان و آن‌هایی که دوستشان داشته، دیگر نیستند تا روشنایی روز را ببینند. به همین دلیل هم شب‌ها، پرسه زنی در خیابان‌ها را آغاز می‌کند و با در و دیوارها و ساختمان‌ها درددل می‌کند. 

جوجو مویز، نویسنده‌ی مشهوری است که با نوشتن داستان‌های عاشقانه‌ای مانند «من پیش از تو» و «پس از تو»، به سرعت به یکی از نویسندگان محبوب و پرفروش در سطح جهان بدل شد. شاید چون خوب می‌داند چطور یک عشق امروزی بسازد و البته به هر داستان عاشقانه، چاشنی مخصوصی اضافه کند که آن را از داستان‌های دیگر متمایز کند. داستانی که شیرین باشد و ارزش وقت گذاشتن و خواندن را داشته باشد. کتاب ماه عسل در پاریس هم یکی از همان عاشقانه‌های جذاب امروزی است.

عشق بسیار شیرین است اما گاهی در مقابل رویایی دیرینه می‌ایستد و ادامه زندگی را سخت می‌کند. عشق با تمام شیرینی‌اش، می‌تواند دردناک باشد. بسوزاند و آه از نهاد عاشق بلند کند. عشق می‌تواند فریاد زده شود و می‌تواند خاموش بماند. اما چه کسی است که تعیین کند ارزش کدام بیشتر است؟ آن عشقی که در پرده می‌ماند؟ یا عشقی که فریادش گوش فلک را کر می‌کند؟

کتاب هزار نامه عاشقانه داستان عشقی است که در مقابل یک رویا قد علم کرده است. داستان عشقی است که شیرین است اما در عین حال دردناک است و ناکام می‌ماند. عشقی است که برای مدت‌ها در پرده مانده و به غیر از وصف شدنش با کلمات، تابه‌حال به گوش معشوق نرسیده است.