بهترین نمایشنامه‌های کمدی

در انتظار گودو نمایشنامه‌ای از ساموئل بکت، نمایشنامه‌نویس مشهور ایرلندی است که برای اولین‌بار در سال ۱۹۵۳ اجرا شده است. این نمایشنامه در یک نظرسنجی که در سال ۱۹۹۸ توسط تئاتر ملی سلطنتی بریتانیا انجام شد به عنوان «مهم‌ترین نمایشنامه‌ی انگلیسی‌زبان قرن بیستم» انتخاب شد. در این نمایشنامه، دو شخصیت به نام‌های ولادیمیر (دیدی) و استراگون (گوگو) در حالی که انتظار فردی به نام گودو را می‌کشند، درگیر بحث‌های مختلفی می‌شوند.

آن‌ها در نزدیکی درختی با یکدیگر ملاقات می‌کنند، در مورد موضوعات مختلفی صحبت می‌کنند همچنان که انتظار فردی به نام گودو را می‌کشند. در همین حال، آن‌ها با افراد مختلفی ملاقات می‌کنند، از جمله پسری که مدعی می‌شود که پیام‌رسان گودو است. اگرچه آن‌دو می‌دانند گودو نخواهد آمد، با این حال راضی به ترک آن محل نمی‌شوند و تا انتهای داستان، منتظر می‌مانند.

مرگ در می‌زند یکی از بهترین نمایشنامه‌های طنز است که وودی آلن، نویسنده و کارگردان آمریکایی آن را به رشته‌ی تحریر درآورده است. آلن در این نمایشنامه‌ی تک‌پرده‌ای، تمثیلی طنزآمیز از مرگ می‌سازد که حول‌محور مردی معمولی به نام نات اکرمن و رویارویی غیرمنتظره‌اش با مرگ می‌گردد. در این داستان، مرگ به‌عنوان شخصیتی واقعی و شبیه به ظاهر کلی قربانی خود معرفی می‌شود. نات با این هدف که مرگ را از انجام ماموریت خود بازدارد، مرگ را به بازی می‌گیرد و یک روز دیگر برای زندگی کردن را برنده می‌شود.

در این نمایشنامه‌، دراماتیزه کردن مرگ آن هم به شیوه‌ای کنایه‌آمیز، نات را قادر می‌سازد تا از طنز به‌عنوان مکانیزمی برای مقابله با ترس‌های رایج وابسته به مرگ استفاده کند. نویسنده با نسبت دادن ویژگی‌های انسان‌گونه به مرگ، شخصیت مرگ را برای نات غیرتهدید‌آمیز نشان می‌دهد.

مراسم قطع دست در اسپوکن نمایشنامه‌ای اثر ماتین مک‌دونا، نمایشنامه‌نویس مشهور ایرلندی است. در این نمایشنامه‌ی طنز که نخستین نمایشنامه‌ی آمریکایی مک‌دونا محسوب می‌شود، فردی به‌ نام کارمایکل تقریبا نیم قرن است که به‌دنبال دست چپ گمشده‌اش می‌گردد. طی همین ماجرا، او با افراد مختلفی مواجه می‌شود، از جمله زوجی که مدعی هستند دست او را در اختیار دارند و می‌خواهند آن را به او بفروشند. مراسم قطع دست در اسپوکن ماجرایی جذاب از عشق، نفرت، امید و ناامیدی است.

جسدهای پستی، مرد برهنه و مرد فراک‌پوش و مارکولفا خدمتکار خوشبخت! مجموعه‌ای از ۳ نمایشنامه‌ی درخشان و طنز اثر داریو فو است که جمشید کاویانی آن را ترجمه و با کمک انتشارات چشمه روانه‌ی بازار شده است. فو طنزپرداز، نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر، بازیگر و آهنگساز ایتالیایی بود که در سال 1997 جایزه نوبل ادبیات را نیز دریافت کرد. نام او در سال ۲۰۰۷ در کنار نام افرادی از جمله استیون هاوکینگ در فهرست ۱۰۰ نابغه‌ی بزرگ نشریه‌ی تلگراف در رتبه‌ی هفتم قرار گرفت، بنابراین تعجبی ندارد که نمایشنامه‌های طنزش بسیار مشهور، محبوب و خنده‌دار باشند؛ او از جمله نمایشنامه‌نویسانی است که در مسائل سیاسی و اجتماعی بسیار فعال بوده و همین درونمایه‌ها را نیز در آثار خود می‌گنجاند؛ این اثر نیز آینه‌ی تمام‌عیاری است از مهارت شگفت‌انگیز فو در این امر که هم خوانندگان را به خنده می‌اندازد و هم آن‌ها را به فکر فرو می‌برد.

ورود خانم‌ها / آقایان ممنوع نمایشنامه‌‌ای اثر آرش عباسی است که در سال ۱۳۹۶ منتشر شده است. این اثر طنز در واقع متشکل از دو نمایشنامه‌ی متفاوت به نام‌های ورود خانم‌ها ممنوع و ورود آقایان ممنوع تشکیل شده است. این نمایشنامه با به‌تصویر کشیدن دو صحنه‌ی مختلف، داستان مکان‌هایی را روایت می‌کند که ورود به آن‌ها به نحوی برای اقشار مختلف جامعه ممنوع است، مکان‌هایی مانند توالت عمومی مردانه و آرایشگاه زنانه.

قهوه‌خانه یک کمدی درخشان و نقدی بی‌امان از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی بورژوازی ونیزی قرن هجدهم است که کارلو گلدونی، یکی از مشهورترین نمایشنامه‌نویسان اروپایی آن را به رشته‌ی تحریر درآورده است. این نمایشنامه که در سال ۱۷۵۰ نوشته شده، یکی از مهم‌ترین و مشهورترین آثار گلدونی نیز به‌شمار می‌رود.

به‌طور کلی، این اثر کلاسیک به اهمیت نقش قهوه و قهوه‌خانه‌ها در تمایل به تغییر زندگی افراد می‌پردازد. همچنین داستان حول‌محور وقایعی می‌گردد که در قهوه‌خانه‌ها رخ می‌دهد. در این نمایشنامه، گالدونی جامعه‌ی کوچکی را ساخته است که در آن اعمال و موقعیت‌ها نمایانگر زندگی واقعی هستند، زندگی‌ای که خوبی‌ها و بدی‌ها در آن در کنار یکدیگر جریان دارند.

نمایشنامه‌ی خرس یکی از نمایشنامه‌های کمترشناخته‌شده‌ی آنتوان چخوف است که نخستین‌بار در سال 1888 اجرا شده است. سه شخصیت اصلی این نمایشنامه، با رفتارها و دیالوگ‌های پوچ خود، نوعی طنز خلق می‌کنند. احساسات این شخصیت‌ها اغراق‌آمیز است و به شکل غیرمنتظره‌ای تغییر می‌کند.

نمایشنامه‌ی خواستگاری، نمایشنامه‌ای کوتاه، محبوب و یکی از طنزآمیزترین آثار چخوف است. این داستان روایت تلاش‌های مردی عصبی و هیجانی است که به زنی جوان و جذاب پیشنهاد ازدواج می‌دهد، اما داستان با شکسته شدن مرزها، تبدیل به یک نزاع فوق‌العاده می‌شود. داستان این نمایشنامه در اواخر دهه‌ی 1800 در حومه‌ی روستایی روسیه رخ می‌دهد. هنگامی که ایوان به خانه‌ی خانواده چوبوکوف می‌رسد، استپان مسن تصور می‌کند که این مرد جوان و خوش‌لباس برای قرض گرفتن پول آمده است. اما زمانی که ایوان از دختر استپان خواستگاری می‌کند، ماجرا تغییر می‌کند.

باغ آلبالو نمایشنامه‌ای دیگر اثر آنتون چخوف است که نخستین‌بار در سال 1904 اجرا شده است. این نمایشنامه داستان یک خانواده‌ی اشرافی روسی را روایت می‌کند که برای پرداخت بدهی‌های خود مجبور به فروش املاک خود از جمله باغ گیلاس معروفشان می‌شوند. باغ آلبالو یک تراژدی‌کمدی است که مضامینی از جمله تغییرات اجتماعی و تضاد نسلی را بررسی می‌کند. این نمایشنامه اغلب به‌عنوان تفسیری از افول اشراف روسیه و ظهور طبقه‌ی متوسط در این کشور قلمداد می‌شود. همچنین این نمایشنامه بارها در آثار تلویزیونی و سینمایی مختلف مورد اقتباس واقع شده است.

شهر غصه از آن دسته از نمایشنامه‌های طنز است که طنزآمیز بودن، از نام آن آغاز می‌گردد. این نمایشنامه اثر امیرعلی نبویان است و در سال ۱۳۹۶ به انتشار درآمده است. شهر غصه در قالب کتاب صوتی نیز در دسترس است و گویندگی آن توسط گویندگانی از جمله محمد بحرانی، هدایت هاشمی و رویا میرعلمی انجام شده است. نبویان در این نمایشنامه در زمان سفر می‌کند و از شخصیت‌های تاریخی مختلفی از جمله امیرکبیر و لیلی و مجنون استفاده می‌کند تا سنت و تجدد را در قالبی طنز، با یکدیگر قیاس کند. او سیاهی‌ها و سفیدی‌ها را در برابر یکدیگر قرار می‌دهد تا منشاء هر یک از آن‌ها را شناسایی کند؛ در واقع شهر غصه تلاش نبویان است برای مواجه کردن انسان‌ها با ذات واقعی خودشان.