معرفی بهترین و مشهورترین نویسندگان آمریکایی

ادگار آلن‌ پو که از او به‌عنوان پیش‌گام ژانرهای گوتیک، وحشت و کارآگاهی یاد می‌شود و بر نویسندگان و هنرمندان بی‌شماری در نسل‌های مختلف تأثیر گذاشته است، ۱۹ ژانویه ۱۸۰۸ در بوستون، ماساچوست به دنیا آمد. پو را بعد از یتیم‌شدن تا سن ۳سالگی به زوج ثروتمندی سپردند؛ اما بعدها فشارهای مالی باعث شد که او تنها پس از یک سال دانشگاه را ترک کند و برای فرار از مشکلاتش به ارتش بپیوندد؛ اما این تجربه گذرا بود و پو خیلی زود مسیر ادبیات را برای زندگی انتخاب کرد. زیبایی و تاریکی در آثار ادگار آلن پو در هم می‌آمیزد و قدرت کلماتش خوانندگان را مسحور می‌کند. مهارت پو در استفاده از راوی غیرقابل اعتماد، نمادها، ایجاد حس ترس و تعلیق زبانزد است. او در زمان حیاتش جوایز رسمی زیادی دریافت نکرد؛ زیرا شهرت او پس از مرگش شکل گرفت. نام‌گذاری جایزه‌ی ادگار به افتخار او که به بهترین آثار جنایی و وحشت تعلق می‌گیرد، نشانه‌‌ی اهمیت او در دنیای ادبیات است. داستان معمای ماری روژه نوشته‌ی پو درباره‌ی قتل زن جوانی در پاریس است که کاراگاهی مشهور تلاش می‌کند با استفاده از نبوغ خود و تحلیل‌های منطقی از این جنایت پرده بردارد.

هرمان ملویل، یکی از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ‌ادبیات آمریکا ۱ اوت ۱۸۱۹ در نیویورک به دنیا آمد. با مرگ پدرش در دوران کودکی ملویل، خانواده درگیر مشکلات مالی شد و احتمالاً این تجربه‌ها بود که در او حس تاب‌آوری و کنجکاوی نسبت به غیرقابل‌پیش‌بینی بودن زندگی ایجاد کرد. ملویل در جوانی به دنبال ماجراجویی و یافتن معنایی فراتر از زندگی عادی شهری به دریا رفت و به‌عنوان خدمه بر روی کشتی‌ مشغول به کار شد، تجربیاتی که شکل‌دهنده‌ی جهان‌بینی او بودند و زمینه را برای نوشتن فراهم کردند. آثار ملویل که معمولاً زبانی شاعرانه دارند، سرشار از نماد و تحت‌تأثیر تجربیاتش در دریا هستند. او از تکنیک‌ روایت غیرخطی و چندصدایی در داستان‌ها و رمان‌هایش استفاده می‌کند که اغلب چندلایه‌اند و به بررسی موضوعات عمیق انسانی مانند وجود، مرگ و اخلاق می‌پردازند. ملویل در زمان حیاتش کمتر شناخته شد و جوایز زیادی کسب نکرد؛ اما در اوایل قرن بیستم با ظهور ادبیات مدرن آثار او دوباره موردتوجه قرار گرفت و اکنون به‌عنوان یکی از پیشگامان ادبیات مدرن شناخته می‌شود. هرمان ملویل در ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۱ درگذشت. موبی دیک، شاهکار او یک اثر ادبی عمیق و چندبعدی است که نه‌تنها داستانی جذاب با درون‌مایه‌ی مذهبی دارد؛ بلکه به تأملات فلسفی و اجتماعی نیز می‌پردازد.

مارک تواین، داستان‌گوی قهار آمریکایی، ۳۰ نوامبر ۱۸۳۵ در فلوریدا، میسوری به دنیا آمد. خانواده‌اش پس از مدتی به هانیبال، شهری در نزدیکی رودخانه‌ی می‌سی‌سی‌پی می‌روند که بعدها الهام‌بخش مکان‌های بسیاری از آثارش شد. زندگی تواین کنار این رودخانه، عشق به داستان‌گویی را در او به وجود آورد. پس از اینکه پدرش در ۱۱سالگی او درگذشت، مدرسه را ترک کرد تا به‌عنوان کارآموز در چاپخانه‌ی محلی کار کند. این تجربه شعله‌ی عشق او به نوشتن را روشن کرد. تواین با داستان طنزآمیز «وزغ جهنده» به شهرت ملی و بین‌المللی دست‌یافت؛ اما آثار بعدی‌اش، به‌ویژه ماجراهای تام سایر و ماجراهای هاکلبری فین او را به‌عنوان غول ادبی معرفی کرد. او با بهره‌گیری ماهرانه از طنز و شوخی، مسائل اجتماعی و سیاسی زمانه‌اش را در آثارش به چالش می‌کشید و شخصیت‌‌هایی چندبعدی و واقعی خلق می‌کرد. یکی از جوایز مهمی که او دریافت کرده، مدال طلای ادبیات آمریکا در سال ۱۹۰۲ است. این مدال به نویسندگان برجسته‌ای اعطا می‌شود که به ادبیات آمریکا کمک کرده‌اند. داستان ویلسون کله‌پوک تواین، طنزی ظریف است که با پرداختن به فرهنگ آمریکا نشان می‌دهد که این جامعه‌ی طبقاتی خود جنایت‌کار است و تبعیضات نژادی و برده‌داری در آن موج می‌زند.

ارنست میلر همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ در اوک پارک، ایلینوی به دنیا آمد. زندگی همینگوی با داوطلب‌شدن به‌عنوان راننده‌ی آمبولانس در جنگ جهانی اول دچار تحولی اساسی شد و مجروح‌شدنش زخم‌های جسمی و روحی دائمی برایش به جا گذاشت. ترومای جنگ اما الهام‌بخش بسیاری از آثار او شد و مضامینی چون ازدست‌دادن، شجاعت و بی‌معنایی جنگ را وارد داستان‌هایش کرد. در دهه‌ی ۱۹۲۰، همینگوی به چهره‌ای شاخص در جامعه‌ی ادبی مهاجران در پاریس تبدیل شد. نخستین اثر مهم او، «خورشید همچنان می‌دمد» که ناامیدی نسل پس از جنگ را به تصویر می‌کشد، او را به‌عنوان صدایی قوی در ادبیات مدرن تثبیت کرد. زندگی همینگوی در ۲ ژوئیه ۱۹۶۱ با خودکشی‌اش در کچام، آیداهو پایان یافت. نثر همینگوی مختصر و ساده بود، جملاتش اغلب کوتاه بود و از توصیف‌های اضافی پرهیز می‌کرد. همینگوی همچنین به جزئیات زندگی روزمره توجه زیادی داشت که همین مسئله به خلق فضایی واقعی و ملموس کمک می‌کرد. ارنست همینگوی جوایز متعددی مانند جایزه‌ی نوبل ادبیات  و جایزه‌ی پولیتزر دریافت کرده است. رمان «پیرمرد و دریا»، داستان تلاش‌های مردی برای شکار یک نیزه‌ماهی است. او در مدت هشتاد و چهار روز حتی یک ماهی هم صید نمی‌کند؛ بنابراین وارد جنگ برای شکار نیزه‌ماهی می‌شود. مبارزه‌ی ماهیگیر با ماهی و دریا نمادی از چالش‌های زندگی و مبارزه انسان آسیب‌پذیر با سرنوشت است. 

جی. دی. سلینجر، نویسنده‌ی برجسته‌ی معاصر اما کم‌کار آمریکایی در اول ژانویه ۱۹۱۹ در نیویورک به دنیا آمد. او بیش از هر چیز به‌خاطر رمان ناطور دشت شناخته می‌شود که به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رمان‌های قرن بیستم شناخته شد و تأثیر بسزایی بر ادبیات و فرهنگ معاصر گذاشت. این اثر توانست سلینجر را به یک شخصیت ادبی مهم تبدیل کند. بااین‌حال، به‌رغم شهرت گسترده و تحسین منتقدان، انزوا را برگزید و به همین دلیل جوایز رسمی ادبی زیادی دریافت نکرد. سلینجر از همان سال‌های آغازین نوجوانی به نوشتن علاقه داشت و بعد از شرکت در جنگ جهانی دوم به‌طورجدی آن را دنبال کرد. تجربه‌ی جنگ تأثیر عمیقی بر نوشته‌هایش گذاشت. باوجوداینکه سلینجر از حضور میان مردم خودداری می‌کرد؛ اما تأثیر او بر ادبیات آمریکا انکارناپذیر است و توانست با سبک منحصربه‌فرد، خلق شخصیت‌های پیچیده و تمرکز بر زندگی درونی افراد، صدای جدیدی در داستان‌نویسی مدرن ایجاد کند. او در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۰ در سن ۹۱ سالگی درگذشت.  آثار سلینجر غالباً به مسائل روحی و روانی شخصیت‌ها، به‌ویژه نوجوانان و جوانان پرداخته و دغدغه‌های آن‌ها را صادقانه و گاه عصیانگرانه به تصویر می‌کشد. از ویژگی‌های بارز سبک او می‌توان به استفاده از زبان محاوره و شخصیت‌پردازی‌های پیچیده اشاره کرد. سلینجر در نوشته‌هایش به‌شدت به جنبه‌های فلسفی زندگی می‌پردازد و اغلب آثارش درون‌مایه‌هایی چون انزوا، بیگانگی و سرخوردگی دارند. فرنی و زویی به بررسی درونیات و بحران‌های روحی و عرفانی شخصیت‌‌های اصلی داستان می‌پردازد. خانواده‌ی گلس با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند و هرکدام در جست‌وجوی معنا و هدف در زندگی هستند.

اف. اسکات فیتزجرالد، متولد ۲۴ سپتامبر ۱۸۹۶ در سنت پل، مینه‌سوتا، یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان آمریکایی قرن بیستم است. او که از یک خانواده‌ی متوسط بود، به دانشگاه پرینستون رفت؛ اما آنجا را ترک کرد. دوران خدمت و تجربیات پس از آن تأثیر زیادی بر کارهای او داشت. فیتزجرالد با انتشار اولین رمان خود به نام «این‌سوی بهشت» به شهرت ادبی رسید. این رمان به جست‌وجوی هویت و موفقیت جوانان پس از جنگ می‌پرداخت. موفقیت این کتاب، او را به‌عنوان صدای برجسته نسل خود معرفی کرد. اما «گتسبی بزرگ» بود که به اثر ماندگار او تبدیل شد. این رمان که به‌عنوان شاهکار ادبیات آمریکایی شناخته می‌شود، به بررسی موضوعاتی چون جاه‌طلبی، عشق، فساد و رؤیای آمریکایی می‌پردازد. فیتزجرالد در ۲۱ دسامبر ۱۹۴۰ بر اثر حمله‌ی قلبی درگذشت. داستان‌های فیتزجرالد که عموماً در سبک رئالیسم اجتماعی نوشته شده‌اند، به توصیف جامعه آمریکایی در عصر جاز می‌پردازند و موضوعات اصلی آن‌ها زوال اخلاقی، رؤیای آمریکایی، عشق، جاه‌طلبی و تجمل‌گرایی است. فیتزجرالد با تمرکز بر زندگی طبقه مرفه و نابرابری‌های اجتماعی، تصویری واقعی و گاه تلخ از جامعه‌ی آمریکا ارائه می‌دهد. آثار او اغلب نثر شاعرانه دارند و با توصیف‌های دقیق همراه هستند که شخصیت‌ها و احساسات آن‌ها را باظرافت بیان می‌کنند. شاید فیتزجرالد جوایز رسمی زیادی در زمان حیاتش دریافت نکرده باشد، اما میراث او در تاریخ‌ادبیات به‌عنوان نویسنده‌ای که به بهترین شکل روح زمانه خود را به تصویر کشید، پایدار و ارزشمند است.

ویلیام فاکنر، یکی از مهم‌ترین نویسندگان آمریکایی قرن بیستم، در تاریخ ۲۵ سپتامبر ۱۸۹۷ در نیو آلبانی، می‌سی‌سی‌پی به دنیا آمد. فاکنر در آکسفورد، می‌سی‌سی‌پی که در نزدیکی محل تولدش بود، بزرگ شد و تحت‌تأثیر فرهنگ و تاریخ جنوب آمریکا قرار گرفت که در بسیاری از نوشته‌هایش دیده می‌شود. آثار معروف او معمولاً در شهرستانی خیالی که نمایانگر جنوب آمریکاست، اتفاق می‌افتد. او به‌خاطر تکنیک‌های پیچیده و نوآورانه‌اش در روایت، به‌ویژه استفاده از جریان سیال ذهن، تغییر زاویه‌ی دید و ساختارهای پیچیده‌ی زمانی شناخته شده است. آثار فاکنر عمدتاً حول محور جنوب آمریکا می‌چرخد و به موضوعاتی چون نژاد، هویت، تاریخ و زوال اشرافیت جنوبی می‌پردازد. «خشم و هیاهو» مهم‌ترین و برجسته‌ترین اثر ویلیام فاکنر است. با وجود موفقیت‌های ادبی‌اش، فاکنر زندگی نسبتاً آرامی را در آکسفورد گذراند و تا زمان مرگش در تاریخ ۶ ژوئیه ۱۹۶۲ به نوشتن ادامه داد. این نویسنده دو بار موفق به دریافت جایزه‌ی پولیتزر  و همچنین جایزه‌ی نوبل شد.  گوربه‌گور یکی از آثار برجسته‌ی فاکنر است که به مسئله‌ی مرگ می‌پردازد و هر یک از فصل‌های آن از دید یکی از اعضای خانواده‌ی روستایی روایت می‌شود. داستان به طور غیرخطی و با فلاش‌بک‌های متعدد پیش می‌رود که درک آن را پیچیده می‌کند. 

جان اشتاین‌ بک (استاین‌ بک) که در ۲۷ فوریه ۱۹۰۲ در سالیناس، کالیفرنیا به دنیا آمد، یکی از مشهورترین نویسندگان آمریکاست. او در منطقه‌ی کشاورزی دره سالیناس بزرگ شد که تأثیر عمیقی بر بسیاری از آثارش گذاشت. اشتاین‌ بک در دانشگاه استنفورد تحصیل کرد، اما بدون دریافت مدرک، دانشگاه را ترک کرد تا حرفه‌ی نویسندگی را دنبال کند. در دهه ۱۹۳۰، اشتاین‌ بک با انتشار «تورتیلا فلت» به شهرت ملی رسید. آثار بعدی او، به‌ویژه «موش‌ها و آدم‌ها» و «خوشه‌های خشم» جایگاه او را در ادبیات آمریکا تثبیت کرد. او برای رمان خوشه‌های خشم جایزه‌ی پولیتزر را دریافت کرد و همچنین موفق به کسب جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. جان اشتاین‌بک در ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸ در شهر نیویورک درگذشت. داستان‌های جان اشتاین‌بک غالباً در سبک رئالیسم اجتماعی هستند و اغلب به زندگی طبقات محروم جامعه، به‌ویژه کارگران و کشاورزان، می‌پردازند و مشکلات اجتماعی همچون فقر، بی‌عدالتی، مهاجرت و روابط انسانی را با جزئیات به تصویر می‌کشند. او از زبان ساده و قابل‌فهم استفاده می‌کرد تا داستان‌هایش برای طیف وسیعی از مخاطبان چه منتقدان و چه مردم عادی جذاب باشد. «موش‌ها و آدم‌ها» یکی از آثار مهم ادبیات رئالیستی است و بیشتر به زندگی کارگران فصلی در دوران رکود بزرگ اقتصادی آمریکا می‌پردازد و مشکلات اجتماعی را بازتاب می‌دهد.

ریموند کارور که در ۲۵ می ۱۹۳۸ در کلتسکنی، اورگن به دنیا آمد، یکی از نویسندگان و شاعران تأثیرگذار آمریکایی است که به‌عنوان استاد داستان‌نویسی مینیمالیستی شناخته می‌شود. او در خانواده‌ای از طبقه کارگر بزرگ شد و تجربه‌هایش از فقر و سختی، تأثیر عمیقی بر نوشته‌هایش گذاشت. کارور اولین مجموعه داستان‌هایش را با نام «لطفاً ساکت باشید، لطفاً!» منتشر کرد که بسیار موردتوجه قرار گرفت. مجموعه‌ی  «وقتی از عشق حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم» او را به‌عنوان یک چهره‌ی مهم در ادبیات داستانی آمریکا معرفی کرد. سبک نوشتاری کارور اغلب به دلیل ساده و موجز بودنش، با عنوان مینیمالیسم شناخته می‌شود. آثارش کوتاه، بدون اضافه‌گویی و سرشار از پیچیدگی و احساسات عمیق هستند و به روابط شکست‌خورده، مشکلات اقتصادی، زندگی مردم عادی، طبقه‌ی کارگر، منزوی، به حاشیه رانده شده می‌پردازند که اغلب بازتابی از زندگی شخصی‌اش نیز بودند. ریموند کارور در ۲ اوت ۱۹۸۸ در سن ۵۰سالگی به دلیل سرطان ریه درگذشت. کارور چندین بار برنده‌ی جایزه اُ. هنری شد که به نویسندگان برجسته‌ی داستان‌های کوتاه اعطا می‌شود. کارور در طول زندگی‌اش به عضویت آکادمی هنر و ادبیات آمریکا درآمد که یکی از افتخارات مهم ادبی است. داستان «کلیسای جامع» او از دیدگاه راوی‌ای روایت می‌شود که در ابتدا شخصیتی بی‌تفاوت نسبت به دیگران دارد، اما در جریان داستان، به لطف تجربه‌ای خاص و تعامل با یک مرد نابینا، به درک جدیدی از خود و دیگران می‌رسد.

تونی موریسون، نویسنده‌ای که ادبیات آمریکا را با صدای جسور و منحصربه‌فرد خود متحول کرد،  ۱۸ فوریه ۱۹۳۱ در لورین، اوهایو به دنیا آمد. او در خانواده‌ای از طبقه‌ی کارگر آفریقایی – آمریکایی بزرگ شد، جایی که از داستان‌ها و افسانه‌های سیاهان الهام گرفت. موریسون در دانشگاه هاروارد و سپس کرنل تحصیل کرد و به‌عنوان ویراستار در انتشارات راندوم هاوس کار کرد. اولین رمان او، «آبی‌ترین چشم»، موریسون را به‌عنوان نویسنده‌ای معرفی کرد که می‌تواند با نثری شاعرانه و عمیق، تجربه‌های دردناک و زیبایی‌های زندگی سیاه‌پوستان آمریکا را توأمان به تصویر بکشد. اما با رمان «دلبند» به اوج شهرت رسید. تونی موریسون در ۵ اوت ۲۰۱۹ درگذشت، اما صدای او در صفحات کتاب‌هایش جاودانه باقی‌مانده است. موریسون برند‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد و اولین زن سیاه‌پوست آمریکایی بود که جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. او همچنین جایزه‌ی ملی کتاب و جایزه‌ی ملی انسانیت را دریافت کرد. داستان‌های تونی موریسون به طور عمده در سبک رئالیسم جادویی نوشته شده‌اند و به هویت سیاه‌پوستان آمریکایی، تاریخ و میراث‌فرهنگی آن‌ها می‌پردازد. او با استفاده از نثر شاعرانه و نمادین، و ساختارهای غیرخطی، به خلق داستان می‌پردازد. شخصیت‌های آثارش معمولاً پیچیده و نماینده‌ی جامعه‌ی سیاه‌پوستان هستند که در برابر فشارهای اجتماعی و تاریخی مقاومت می‌کنند. رمان «خانه» حول محور یک کهنه سرباز می‌چرخد که از جنگ کره به خانه بازگشته و با مشکلات روانی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کند. رمان گذشته و حال را در هم می‌آمیزد و تجربیات شخصیت‌ها را به طور عمیق و ملموس به تصویر می‌کشد.

سال بلو یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان آمریکایی قرن بیستم، ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵ در مونترال، کانادا به دنیا آمد. او که در خانواده‌ای یهودی و مهاجر بزرگ شد، در ۹سالگی همراه با خانواده‌اش به شیکاگو مهاجرت کرد، شهری که عمیقاً بر آثارش تأثیر گذاشت. رمان‌های بلو به دلیل شخصیت‌های واقعی و پرداختن به مضامینی همچون هویت، اگزیستانسیالیسم شناخته شده‌اند. از میان معروف‌ترین آثار او می‌توان به «ماجراهای اوگی مارچ»، «هرتزوگ» و «هدیه هومبولت» اشاره کرد که برای آن برند‌ه‌ی جایزه پولیتزر شد. بلو همچنین ۳ جایزه‌ی ملی کتاب و جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. سال بلو در ۵ آوریل ۲۰۰۵ درگذشت. داستان‌های سال بلو اغلب در سبک رئالیسم اجتماعی و تاریخی نوشته شده‌اند و با نگاهی دقیق و واقع‌گرایانه به مشکلات اجتماعی و اقتصادی می‌پردازند و تضادها، کشمکش‌ها و بحران‌های فردی و اجتماعی و همچنین چالش‌های مرتبط با هویت مهاجران و یهودیان آمریکایی را نشان می‌دهند. شخصیت‌های او معمولاً با بحران‌های وجودی مواجه‌اند.  رمان «دم را دریاب» درباره‌ی مرد میان‌سالی است که تلاش می‌کند به معنا و هدف در زندگی خود دست یابد، درحالی‌که با بحران‌های وجودی، شکست‌های شخصی و نارضایتی از زندگی  دست‌وپنجه نرم می‌کند.