علاقه‌مندان به جین‌ایر این کتاب‌ها را بخوانند!

غرور و تعصب، محبوب‌ترین رمان جین آستن میان مردم است. شاید اینکه خود نویسنده هم این کتاب را اثر دلبندنش می‌داند، در شکل‌گیری این علاقه‌ی جمعی بی‌تأثیر نباشد! بهرحال، قصه‌های عاشقانه همیشه مخاطبان زیادی داشته‌اند و عاشقانه‌های کلاسیک هرگز جذابیتشان را از دست ندادند. غرور و تعصب هم یکی از این عاشقانه‌های کلاسیک است.

داستان از این قرار است. پنج دختر خانواده‌ی بنت باید همسران خوب و آبرومندی برای خودشان دست‌وپا کنند. در غیر اینصورت، خدا می‌داند بعد از درگذشت پدر خانواده، چه بلایی به سرشان می‌آید. آقا و خانم بنت فرزند پسری ندارند که وارثشان باشد و البته خانم بنت، فکر و ذکری به‌جز شوهردادن دخترهایش هم ندارد! بنابراین دخترها باید در تمام مراسم رقص حاضر باشند، دلبری کنند و اگر بتوانند مردان ثروتمند را تور کنند چه بهتر!

زندگی کردن در دل قصه‌ها و رمان‌ها می‌تواند حسابی جذاب باشد. اما تا وقتی که مرز میان زندگی واقعی و زندگی خیالی مشخص شود. این همان چیزی است که جین آستن تلاش می‌کند در داستان نورثنگر ابی به مخاطبانش یادآوری کند. 

کاترین مورلند، دختر جوانی است که در یک خانه روستایی به همراه خانواده‌اش زندگی می‌کند. او از خواندن داستان‌های گوتیک، داستان‌های عاشقانه و ترسناک سیر نمی‌شود و همیشه در عالم  خیالاتش در یکی از این داستان‌ها زندگی می‌کند. هربار قهرمان یکی از داستان‌هایی می‌شود که خوانده است و زندگی را درست مانند داستان‌ها، ساده و سرسری می‌گیرد. اما با سفری که به شهر دارد و تغییری که در محل زندگی‌اش به وجود می‌آید، درسش را می‌گیرد. نباید زندگی را با رمان‌ها یکی کرد!

کتاب زنان کوچک که اولین بار در سال 1868 منتشر شد، تاثیر بسیار زیادی روی زنان و نویسندگان بعد از خود گذاشت. قهرمانان کتاب همگی زن بودند و ویژگی‌های متفاوت هرکدام و تلاشی که می‌کردند تا از قالب‌های خشک، بسته و مطابق با عرف جامعه، خارج شوند، الهام‌بخش زنان زیادی شد. 

وقتی به لوئیزا می الکات پیشنهاد شد تا کتابی درباره زنان بنویسد، او به سراغ زنانی رفت که می‌شناخت: خواهرهایش. شخصیت‌های کتاب، هرکدام نمایانگر یکی از خواهرها، بخشی از زنان جامعه، ویژگی‌ها و خواسته‌های آنان است. در داستان خبری از عشق‌های پرشروشور و آتشین نیست. اما خواهرها، درست زمانی که به پختگی کامل عاطفی می‌رسند، زندگی مشترک را آغاز می‌کنند. زنان این کتاب برای به‌دست آوردن خواسته‌هایشان، از خودشان کمک می‌گیرند و می‌توانند زندگی را بدون کمک مردان هم پیش ببرند. اهمیت خانواده، عشق، صبر و … از موضوعات دیگری است که نویسنده، به آن‌ها پرداخته است. همین ویژگی‌ها و کلیشه‌ای نبودن داستان باعث شده تا این اثر، از همان آغاز تا امروز، یکی از محبوب‌ترین آثار ادبیات کلاسیک جهان باشد.

ربه‌کا داستانی عاشقانه، عجیب و رازآلود است. دختر جوانی که ندیمه‌ی زنی ثروتمند است، در یک سفر سرنوشت‌ساز با مردی به نام ماکسیمیلیان دووینتر آشنا می‌شود و تصمیم می‌گیرد به پیشنهاد ازدواج او پاسخ مثبت بدهد. کمی بعد آن‌ها راهی عمارت بزرگ آقای دووینتر، یعنی مندرلی می‌شوند. جایی که هنوز سایه‌ی عجیب و وحشتناک ربکا روی آن سنگینی می‌کند. او، همسر آقای دووینتر است که چندی پیش درگذشته است. اما گویی در تک‌تک اتاق‌های عمارت حضور دارد و روحش را می‌توان در جسم کارمندان خانواده، به خصوص خانم دانورس، سرخدمتکار خانه به وضوح مشاهده کرد.

دافنه دوموریه این کتاب را در سال ۱۹۳۸ منتشر کرد. کتابش همان سال جایزه‌ی کتاب سال آمریکا را از آن خود کرد و با شهرتش، نام خالقش را هم جاودانه کرد. دوموریه داستانی عاشقانه، راز‌آلود و هیجان‌انگیز نوشته است و تا پایان داستان نام شخصیت اصلی کتاب یا همان راوی داستان را فاش نمی‌کند!

وقتی صحبت از داستان‌های عاشقانه و ادبیات کلاسیک می‌شود، همیشه باید سراغی از کتاب‌های خواهران برونته گرفت. اینبار صحبت از کتاب اگنس گری، نوشته آن برونته است. اگنس در خانواده‌ای مذهبی زندگی می‌کند. پدرش کشیش است و چیزی نمی‌گذرد که فقر روی زندگی‌شان سایه می‌اندازد. اگنس که تلاش می‌کند به خانواده‌اش نشان دهد می‌تواند روی پای خودش بایستد و کمک خرجشان باشد، شغلی به‌عنوان معلم سرخانه، یعنی از معدود کارهایی که زنان در آن روزگار می‌توانستند به آن بپردازند، پیدا می‌کند. شغلی که هرچند با امید و آرزو آغاز می‌شود اما ظاهرا چندان سرانجام خوشی ندارد.

زمانی که گوستاو فلوبر شخصیت مادام بواری را آفرید، بسیاری این شخصیت را یکی از مهم‌ترین چهره‌ها در ادبیات جهان دانستند. شخصیت اما بواری در کنار راسکولنیکوف جنایت و مکافات قرار گرفت و حسابی مشهور شد. علاوه‌بر این، رمان فلوبر را رمان مدرن و آغازگر رئالیست می‌دانند. توانایی او در ترسیم وضعیت بسیاری از زنان در قالب یک شخصیت به‌یادماندنی یکی دیگر از ویژگی‌های این کتاب مهم است؛ اما بواری، شخصیت اصلی کتاب، نماینده تمام زنانی است که در جامعه جایگاهی ندارند. کارهایشان محدود به خانه‌داری است. استیصال و تلاششان برای در دست‌گرفتن کنترل زندگی و داشتن استقلال در امور مختلف از جمله مسائل مالی به جایی نمی‌رسد و در نهایت، زندگی چندان با آن‌ها راه نمی‌آید.

یک عاشقانه‌ی روسی با هزاران شخصیت، هزار اسم و داستانی فراموش‌نشدنی. آنا کارنینا، زنی است با ظاهری زیبا، قلبی که برای اعضای خانواده‌اش می‌تپد، فرزندی که از صمیم قلب دوستش دارد و ازدواجی که ظاهراً موفق است و تصویری از یک خانواده‌ خوشبخت را نشان می‌دهد. ولی رازهای زیادی در دل این خانواده خوشبخت و موفق پنهان شده است.

داستان با خیانت استپان آرکادیچ، برادر آنا به همسرش داریا الکساندرونا آغاز می‌شود. او از سن‌پترزبورگ به مسکو می‌رود تا با برادر و زن برادرش صحبت کند و آنان را سرعقل بیاورد و آشتی‌شان بدهد. اما در طول این سفر با مرد جوان و زیبایی به نام کنت ورونسکی آشنا می‌شود. این مرد جوان تمام ویژگی‌هایی را که همسر آنا ندارد، داراست. آنا هم کم‌کم به او دل می‌بازد و رابطه‌ میانشان عمیق و عاشقانه می‌شود. زندگی خانوادگی آنا تحت تاثیر عشق او به کنت ورونسکی در معرض فروپاشی است و البته تصویر خانواده خوشبخت آن‌ها نیز در پیش چشم مردم کمرنگ می‌شود.

شهری چون آلیس، داستان عاشقانه‌ای است که پس از جنگ جهانی دوم رخ می‌دهد و مدام در دوران حاضر و دوران جنگ در رفت‌وآمد است. جین، زن جوان انگلیسی است که در طول دوران جنگ جهانی دوم در مالایا زندگی می‌کند. از بخت بدش او به همراه زنان و کودکان بسیاری، به دست نیروهای ژاپن می‌‌افتند. ژاپنی‌ها که نمی‌خواهند مسئولیت این زنان را قبول کنند، آن‌ها را از منطقه بیرون می‌کنند و زنان و کودکان مجبور می‌شوند تا راهپیمایی طولانی و طاقت‌فرسایی را آغاز کنند. طولانی بودن مسیر، سختی راه و بدرفتاری ژاپنی‌ها بسیاری از زنان و کودکان را می‌کشد.

دنیایی که در آن زنان تنها به‌عنوان ابزاری برای فرزندآوری شناخته می‌شوند، چطور دنیایی است؟ فجایع محیط ‌زیستی، کودتا و روی کار آمدن یک حکومت تمامیت‌خواه مذهبی افراطی، زندگی مردم را از بین برده است. زنان حق خواندن، رانندگی، داشتن پول، اسم و … را از دست داده‌اند و آن‌هایی که عقیم نیستند، باید در خدمت مردانی باشند که فرزند می‌خواهند. حق طلاق، سقط جنین، تحصیل و … از زنان گرفته شده و روشنفکران، مخالفان حکومت و همجنسگرایان یا در ملأ عام اعدام می‌شوند یا به مناطق آلوده به تشعشعات هسته‌ای فرستاده می‌شوند. زنان باید لباس‌های یک شکل و یک‌ رنگ متناسب با طبقه‌ اجتماعی‌شان بپوشند و تمام مردم، در هر لحظه کنترل می‌شوند. آیا در چنین تاریکی مطلقی می‌توان به دنبال یک روزنه امید یا راهی برای نجات بود؟