معرفی بهترین نویسندگان معروف جهان

میگل دو سروانتس رمان‌نویس، شاعر و نمایشنامه‌نویس اهل اسپانیا در ۲۹ سپتامبر ۱۵۴۷ به دنیا آمد. سروانتس که به او لقب «شاهزاده هجو» داده‌اند (The Prince of Satire) نخستین رمان مدرن جهان را نوشت که تاکنون نیز یکی از آثار برتر در ادبیات جهان محسوب می‌شود. او زندگی پرفرازونشیبی داشت. زمانه‌ی او در تاریخ اسپانیا مملو از درگیری به‌ویژه با عثمانی بود. سروانتس در نبرد لپانتو که با شکست قاطع عثمانی به پایان رسید، شرکت کرد. در این جنگ گلوله خورد و دست چپش از کار افتاد. در حین بازگشت، توسط دزدان دریایی ربوده و به الجزایر برده شد. مدتی در ایتالیا زیست، زمانی که رنسانس در این کشور پا گرفته بود و هنر آنجا او را تحت تأثیر قرار داد. در چند مرحله ازجمله به‌عنوان مأمور جمع‌آوری مالیات به دلیل اختلاس به زندان افتاد. در یکی از تجربه‌های زندانش بود که اولین بار ایده‌ی نوشتن ماندگارترین رمانش یعنی دن کیشوت در ذهنش شکل گرفت. این رمان یکی از پایه‌های ادبیات کلاسیک اروپا به‌ شمار می‌آید و آمیزه‌ای از هجو، طنز و تراژدی است. شخصیت اصلی آن یعنی آلونسو کیشانو پنجاه‌‌ساله که زندگی‌اش در کتاب‌خوانی غرق شده، شیفته‌ی داستان‌های عاشقانه‌ی شوالیه‌ها و آیین‌ها و ماجراهای آن‌ها می‌شود و متأثر از اینکه شوالیه‌ها به‌دنبال مأموریتی شرافتمندانه و آرمانی هستند، تصمیم می‌گیرد به یک شوالیه تبدیل شود؛ اما او ناتوان‌تر از این حرف‌ها بود و آرمانش نیز با واقعیت جامعه جور درنمی‌آید. با این حال، برای تحقق آرمانش سوار بر اسب می‌شود، کلاه‌خود بر سر می‌گذارد و در جست‌وجوی ماجراهای پهلوانی راهی دشت و بیابان می‌شود. شخصیت‌ دن کیشوت در این کتاب به دلیل بازنمایی گسترده‌ در هنر، نمایش و فیلم، شاید بیش از هر شخصیت خیالی دیگری در ادبیات جهان از نظر بصری آشناست.

فئودور میخایلوویچ داستایفسکی نویسنده‌ی اهل روسیه در ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ زاده شد. او که روسیه، افکار اجتماعی و شکوه این سرزمینْ فکرش را مشغول کرده بود زندگی پردردسری داشت. علاوه بر بیماری، در جوانی در حلقه‌ی پتراشفسکی که درباره‌ی کتاب‌های ممنوع‌شده‌ی دوره‌ی تزار بحث می‌کردند همراه با دیگر اعضای یک گروه مخفی زیرزمینی که به‌دنبال انقلاب علیه سرف‌داری بود، دستگیر شد، تا پای چوبه‌ی دار رفت؛ اما پیش از اعدام حکمش شکسته و به سیبری تبعید شد. رد پای این ماجرا و هم‌نشینی با جنایتکاران آن زمان در زندان در بیشتر رمان‌هایش مشهود است. در دوره‌ای به قمار روی آورد و مدتی نیز به دلیل بدهی‌های زیاد مجبور به خروج از کشور شد. آنچه داستایفسکی را پدیده‌ای درخشان در ادبیات کرد بیش از آنکه هنر رمان‌نویسی او باشد افکار درخشان او هستند که در شخصیت‌های داستان‌هایش نمود می‌یابند. شخصیت‌هایی که همگی با مشکلات روسیه، حالت‌های روان‌شناسانه و عاطفی درگیر هستند. نقدهای او از بنیان‌های افکاری که می‌رفت سال‌ها پس از مرگش تبدیل به مهیب‌ترین ایدئولوژی قرن شوند او را تبدیل به یک پیشگو کرد. این چیزی است که بیش از هر مشخصه‌ی دیگر ادبی او را در ادبیات داستانی متمایز می‌کند. شخصیت‌هایی که او خلق کرد درگیر ایده‌هایی هستند که قرار است آن‌ها را به رفتاری خاص وادارد. مهم‌ترین و بهترین کتاب او برادران کارامازوف است که عمیق‌ترین افکارش را درباره‌ی روان انسان‌ها، فلسفه و الهیات مسیحی در خود جای داد. طرح اولیه‌ی داستان معمولی است: داستان سه برادر که پدرشان به دست یکی از آن‌ها کشته می‌شود. آنچه این داستان را متمایز کرده رفتارها و افکار غیرمعمولی این شخصیت‌هاست که هرکدام گرفتار مالیخولیا، روان‌پریشی و طغیان‌های درونی هستند.

لئو نیکلایویچ تولستوی، نویسنده‌ی اهل روسیه در ۹ سپتامبر ۱۸۲۸ به دنیا آمد. او یکی از بزرگان رمان‌نویس در جهان است. خانواده‌ی او اگرچه در تعیین دقیق نسبشان ابهاماتی وجود دارد؛ اما جزو اشراف روسیه بودند و لئو تولستوی از ملاکان دوره‌ی خود بود. با وجود این پیشینه‌ی خانوادگی، او از مدافعان الغای بردگی بود و به‌عنوان یک ملاک بردگان خود را آزاد کرد. او حتی با تقسیم زمین میان رعایا موافق بود؛ اما آزادی سیاسی را برای آن‌ها قبول نداشت و به صلاح نمی‌دانست. برخلاف بیشتر نویسنده‌های روسی، شخصیت‌ها و خانواده‌ها در داستان‌های او از طبقات بالای اجتماع هستند و او در دل این محافل و جمع‌ها نقدهای اجتماعی خود را مطرح می‌کند، از رنج طبقات پایین اجتماع می‌گوید و اهمیت مدارا و رعایت جانب حق درباره‌ی آن‌ها را گوشزد می‌کند. او را صلح‌طلبی مسیحی می‌دانند. رمان‌های او را شاید بتوان نقطه‌ی اوج واقع‌گرایی در ادبیات داستانی دانست. مشهورترین و عظیم‌ترین رمان او جنگ و صلح است که برای بسیاری از کتاب‌خوان‌های حرفه‌ای به سبب کثرت وقایع و جزئیات در فهرست آخر خواندن قرار می‌گیرد. این کتابْ یکی از رمان‌های بزرگ دنیا در عصر ماست. جهانی از شخصیت‌ها دارد که هرکدام سوداها و افت‌وخیزهای خود را دارند. جنبش‌ها، ارتش‌ها، ملت‌ها همه و همه با جزئیات توصیف می‌شوند. تولستوی که خود در جنگ کریمه شرکت کرده بود، متأثر از یادکردها از جنگ بزرگ روسیه و فرانسه با مطالعه‌ی اسناد خانوادگی، گفت‌وگو با شاهدان عینی جنگ و بررسی گزارش‌ها و کتاب‌ها و نامه‌های زیاد از این دوران تصمیم گرفت داستانی میهن‌پرستانه بنویسد. نوشتن این کتاب هفت سال طول کشید و او آن را هفت بار بازبینی کرد.

آنتوان پاولاویچ چخوف، پزشک، داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس اهل روسیه در ۲۹ ژانویه‌ی ۱۸۶۰ به دنیا آمد. او فرزند خانواده‌ی شش نفره‌ی خواربارفروش در تاگانروگ، بندر دریایی در روسیه بود. پدرش، عضو رده‌ی سوم انجمن بازرگانان و متعصبی مذهبی بود که از فرزندانش به‌عنوان برده استفاده می‌کرد. چخوف دستیار پاره‌وقت در تجارتخانه‌ی پدرش و همچنین خواننده‌ی گروه کر کلیسا بود. او توانست از دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه مسکو بورسیه‌ی تحصیلی بگیرد و از آن به‌عنوان پزشک فارغ‌التحصیل شود و حدود ده سال طبابت کند. در دوران دانشجویی نوشتن داستان‌های طنز خود را آغاز کرد. او زندگی کوتاهی همراه با بیماری داشت؛ اما توانست در همین زمان کتاب‌های زیادی به‌ویژه نمایش‌نامه و داستان کوتاه بنویسد. او را بهترین و مهم‌ترین نویسنده‌ی داستان کوتاه می‌دانند. سبک نویسندگی او عینیت به‌همراه ایجاز بود. او در نوشته‌هایش از نکات ظریف و ظرایف طنز بهره می‌برد و چنان‌که خودش گفته «شیوه‌ی نویسندگی عینی» را برگزید. در کنار داستان کوتاه، او به‌عنوان نمایش‌نامه‌نویس دارای نبوغ ظهور کرد و نمایش‌نامه‌هایش بر تئاتر مدرن تأثیر گذاشت. چنان‌که نوآوری‌هایش بر تکامل داستان کوتاه مدرن تأثیر گذاشت. مجموعه آثار چخوف در نشر توس یک دوره‌ی ده جلدی است که تمام کتاب‌های او را اعم از نمایشنامه‌، داستان‌های کوتاه و نامه‌ها به همسرش، الگا و دوستانش را در بر می‌گیرد. جلد اول تا چهارم داستان‌های کوتاه او هستند، جلد پنج رمان جزیره ساخالین است. جلد ششم و هفتم نمایشنامه‌ها هستند و جلدهای هشتم تا دهم به نامه‌هایش اختصاص دارد.

ویکتور ماری هوگو نویسنده‌ی رمانتیک فرانسوی در ۶ فوریه‌ی ۱۸۰۲ به دنیا آمد. او شاعر، رمان‌نویس، مبارز انقلابی و شخصیتی سیاسی بود. هوگو سومین فرزند ژوزف لئوپولد سژیسبر هوگو، فرمانده‌ی گردان چهارم بیستمین تیم تیپ لشکر و سوفی فرانسواز تره‌بوشه دختر یک کاپیتان قدیم کشتی بازرگانی مقیم نانت بود. ویکتور در شش‌سالگی خواندن و نوشتن به زبان مادری و زبان‌های لاتین و یونانی را فراگرفت. از آنجا که پدرش در ارتش سلطنتی درجه داشت، او کشورهای چندی را برای اقامت و زندگی با خانواده تجربه کرد. در ۱۸۲۳ مجله‌ای به اسم لاموژ فرانس بنیان نهاد که به مدت یک سال منتشر شد و به‌نوعی اولین ارگان رمانتیک‌ها به‌ حساب می‌آمد. بعد از آن هم محفل ادبی هواخواهان رمانتیسم را ایجاد کرد. او در طول مبارزات سیاسی فرانسه از هواداران جمهوری بود. عضو مجلس سنا و در جناح چپ آن بود. رمان بینوایان، بزرگ‌ترین و مشهورترین کتاب او و نمونه‌ی اعلای ادبیات «خلق‌های ستمدیده» و مبارزان آن است. او در این رمان شوربختی‌ و تهی‌دستی‌ها انسان‌ها را ترسیم کرده و نیز اثرات منفی مجازات‌های قانونی که به باور هوگو جهنمی برای بیچارگان ساخته بودند. کتاب همچنین علت‌یابیِ بینوایی و شرارت انسان‌هاست. این رمان در وصف بیچارگی انسان‌های فقیر آن‌قدر مشهور شد که برخی از شخصیت‌هایش تبدیل به نماد فقر و بیچارگی شدند. محتوای کتابْ ترکیبی از وقایع تاریخی، سیاسی، اجتماعی، تحلیل شخصیت، علت‌یابی و رهنمودهای اخلاقی است.

چارلز جان هوفام دیکنز روزنامه‌نگار، رمان‌نویس و منتقد اجتماعی مشهور انگلیسی در ۷ فوریه‌ی ۱۸۱۲ در پورتسموث به دنیا آمد. او که از رمان‌نویسان برجسته‌ی عصر ویکتوریا بود و در طول زندگی خود، محبوبیت جهانی بسیاری یافت، در کودکی در کارخانه کار می‌کرد. پدرش که قادر نبود بدهی‌هایش را پرداخت کند، زندانی شده بود. وقتی دوران حبس پدر تمام شد، دیکنز توانست به تحصیلاتش ادامه دهد. بعد از اتمام تحصیل، کارمند دفتر یک وکیل و بعد گزارشگر روزنامه شد. بعد از این تجربه، نوشتن داستان‌های کوتاه و رمان را آغاز کرد. او که تا ۲۵سالگی فقیر بود و هیچ شهرتی نداشت، به‌سرعت مشهور و محبوب شد. بسیاری از رویدادها و شخصیت‌های کتاب‌های چارلز دیکنز، بازتابی از رویدادها و شخصیت‌های زندگی واقعی وی بوده‌اند. دیکنز به‌واسطه‌ی داستان‌سرایی، قلم توانمند و همچنین خلق شخصیت‌های به‌یادماندنی، بسیار تحسین شده ‌است. از ویژگی‌های داستان‌های او این است که برای افراد ساده و پیچیده، فقیر و غنی می‌توانند جذاب باشند. چارلز دیکنز را به‌عنوان نویسنده‌ای رئالیست یا واقع‌گرا می‌شناسد. او را توصیفگر خلاق شهرها و ماجراها و عوالم آن می‌دانند. دیکنز مشهورترین رمانش یعنی دیوید کاپرفیلد را در ۱۸۵۰ نوشت و درباره‌اش گفت: «بین کتاب‌هایم، بهترینشان است.» داستان دیوید زبانی واقع‌گرایانه دارد، گویی ماجراهای داستان در برابر چشمان خواننده رخ می‌دهند. فقر، تنهایی و رنج طبقات اجتماعی درون‌مایه‌ی این کتاب هستند.

جرج اورول با نام اصلی اریک بلر در ۲۵ ژوئن ۱۹۰۳ در شهر موتهاری، استان بیهار در هندوستان بریتانیا زاده شد. او پنج سال در پلیس سلطنتی هند در برمه خدمت می‌کرد. در دهه‌ی ۱۹۳۰ به اسپانیا رفت تا علیه ارتش ژنرال فرانکو بجنگد. در این جنگ مجروح شد و هرگز کاملاً بهبود نیافت و همین جراحت در نهایت به مرگ او انجامید. او پیش از نوشتن کتاب قلعه‌ی حیوانات چند داستان نوشته بود؛ اما انتشار این کتاب (۱۹۴۵) او را مشهور کرد و رمان ۱۹۸۴ بر آن افزود. اگرچه نوشتن رمان‌ پادآرمان‌شهری پیش از اورول نیز وجود داشت؛ اما داستان‌های تمثیلی و پیش‌گویانه‌ی او از ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه بیش از هر چیز او را در ادبیات جهان مشهور کردند. رمان تمثیلی قلعه‌ی حیوانات درباره‌ی حیوانات مزرعه‌ی آقای جونز است که تصمیم می‌گیرند در اقدامی انقلابی او را از مزرعه بیرون کنند و خود اداره‌ی آن را به دست می‌گیرند تا برابری، رفاه و آسایش را برای حیوانات تأمین کنند. رهبری این جنبش را گروهی از خوک‌ها به عهده می‌گیرند؛ اما طولی نمی‌کشد که آن‌ها هم به رهبری خوکی به اسم «ناپلئون» شروع به بهره‌کشی از حیوانات دیگر می‌کنند. این طنز سیاهْ اشاره به وضعیت حاکم بر شوروی آن زمان دارد. اورول که خود سوسیالیست بود اعتقاد داشت وضعیت حکومت آنجا تبدیل به تمامیت‌خواهی شده است. قلعه‌ی حیوانات را می‌توان هجویه‌ای علیه مدل حکومتی آرمان‌شهری دانست که در قرن بیستم طرفدار زیاد داشت.

آگاتا کریستی با نام اصلی مری کلاریسا میلر، نویسنده‌ی مشهور انگلیسی در ۱۵ سپتامبر ۱۸۹۰ به دنیا آمد. او در خانواده‌ای ثروتمند از پدری آمریکایی و مادری انگلیسی متولد شد. کریستی که نام خانوادگی همسر اول اوست و تا پایان عمر بر او ماند، به‌واسطه‌ی ابتکار و خلق داستان‌های جنایی و کارآگاهی در جهان مشهور و داستان‌هایش بیشترین ترجمه به زبان‌های مختلف را تجربه کرد. شخصیت‌های کارآگاهی داستان‌هایش یعنی هرکول پوآرو و خانم مارپل جزو شخصیت‌های داستانی ماندگار در جهان هستند که حتی در محاوره تبدیل به نماد شدند. همسر دوم آگاتا باستان‌شناس بود. سفرهای مختلف با او، آگاتا را با مکان‌هایی آشنا کرد که الهام‌بخش تعدادی از رمان‌هایش شد. همچنین در طول جنگ جهانی دوم، او در داروخانه‌ی بیمارستان خدمت کرد و آنجا جزئیات زیادی درباره‌ی مواد مورد استفاده در مسمومیت آموخت. او این اطلاعات را در جزئیات داستان‌هایش گنجاند. داستان معمایی، جنایی و کارآگاهی ده بچه زنگی دربار‌ه‌ی ده نفر، هفت مرد و سه زن است که توسط فردی مرموز به جزیره‌ای به نام جزیره‌ی زنگی دعوت می‌شوند. این فرد مرموز قربانیان خود را براساس شعر قدیمی به نام ده کاکاسیاه کوچک انتخاب می‌کند و تک‌تک آن‌ها را به روشی عجیب به قتل می‌رساند.

زویا پیرزاد نویسنده‌ی ارمنی‌تبار ایرانی در ۱۳۳۱ در آبادان به دنیا آمد. از زندگی‌ او بنا به خواست خودش اطلاعات چندانی وجود ندارد. سبک ادبی پیرزاد در نویسندگی روان، بدون پیچیدگی و واقع‌گرایانه است. مسئله‌ی او در داستان‌هایش بیش از هر چیز، زنان و مشکلات آن‌ها در جامعه‌ی ایران است؛ به‌همین دلیل غالباً قهرمانان داستان‌هایش زنان هستند. سال ۱۳۸۰ با رمان چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم جوایز زیادی برد و توجهات را به خود جلب کرد. داستان این رمان با نثری ساده و جزئیات دلنشین، در شهر آبادان در دهه‌ی چهل خورشیدی می‌گذرد و درباره‌ی خانواده‌هایی ارمنی است که کارمند شرکت نفت هستند و در خانه‌های سازمانی زندگی می‌کنند. داستان روایتی زنانه دارد و از زبان شخصیت اصلی داستان به نام کلاریس روایت می‌شود که زنی خانه‌دار است و گرفتار روزمرگی‌های خانه‌داری شده و این مسئله باعث می‌شود اندیشه‌ی مردی را در سر بپرورد. این رمان به زبان‌های یونانی، انگلیسی، نروژی، آلمانی، فرانسوی، چینی و ترکی ترجمه شده است.