چرا باید آثار ارنست همینگوی را بخوانیم؟

پیرمرد و دریا، مهشورترین اثری است که از ارنست همینگوی به جا مانده استِ مردی که خودش هم به ماهیگیری به شدت علاقه داشت. او این داستان را در کوبا نوشت. همینگوی برای نوشتن پیرمرد و دریا، جایزه‌ی پولیتزر و سال بعدش، جایزه‌ی نوبل ادبیات را از آن خود کرد. داستان بلند پیرمرد و دریا، داستان تلاش‌های مرد ماهیگیری است که برای شکار یک نیزه‌ماهی، سخت تلاش می‌کند. سانتیاگو در طول هشتاد و چهار روز گذشته حتی یک ماهی هم صید نکرده است و حالا برای شکار این نیزه ماهی، وارد جنگی نابرابر می‌شود. جنگی که عظمت دریا و آسیب‌پذیری انسان در مقابل طبیعت را نشان می‌دهد.

«اگر بخت یارت بوده باشد تا در جوانی در پاریس زندگی کنی، باقی عمرت را، هر جا که بگذرانی، با تو خواهد بود؛ چون پاریس، جشنی است بیکران.» این وصف ارنست همینگوی از پاریس است. شهر رویایی و مورد علاقه‌اش که آن را با جزئیاتی دلنشین و جذاب توصیف کرده است. بسیاری معتقدند که بعد از خواندن کتاب پاریس، جشن بیکران، تازه می‌توان پاریس را شناخت. وقتی ارنست همینگوی با همسر اولش، الیزابت هدلی ریچاردسون ازدواج می‌کند، بنا به توصیه‌ی شروود اندرسون، برای زندگی به پاریس می‌روند و از سال ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ آنجا هستند. وقتی او برای سفر آماده می‌شد، یکی از چمدان‌هایش را می‌دزدند و البته که هرگز هم پیدا نمی‌شود. این چمدان گمشده بعدها مایه‌ی آشنایی او با همسر ازرا پاند می‌شود. آن دو قرار می‌گذارند تا ارنست، در ازای آموزش فنون مشت‌زنی، فوت و فن ادبیات را از او بیاموزد. خاطرات همین‌ سال‌ها بعدها به کتابی خواندنی بدل می‌شود که آن را با نام پاریس، جشن بیکران می‌شناسیم.

وداع با اسلحه، داستان جوانی به نام فردریک هنری است که در ارتش ایتالیا خدمت می‌کند. او ستوان است و در بخش آمبولانس‌ها کار می‌کند. این داستان، بر اساس تجربیات خود همینگوی در سال‌های جنگ جهانی اول نوشته شده است. زمانی که در ارتش ایتالیا خدمت می‌کرد، مدتی راننده‌ی آمبولانس بود و بعد به دلیل جراحت‌های بسیاری که برایش رخ داد، مدت‌ها در یک بیمارستان بستری بود. همینگوی در کتاب وداع با اسلحه، از شخصیت پرستاری به نام اگنس ون‌کرورسکی الهام گرفت تا شخصیت کاترین بارکلی را خلق کند. دختری که ظاهرا عشق ناکام همینگوی، پیش از ازدواج اولش بوده است.

همینگوی هم رمان می‌نوشت و هم داستان‌های کوتاه بی‌نظیری خلق می‌کرد. اتفاقا اولین کتابی هم که منتشر کرد مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه و شعر بود. اما یکی از زیباترین داستان‌های کوتاهی که از همینگوی به‌جا مانده است، داستان تپه‌هایی همچون فیل‌های سفید است. داستان در زمینه‌ی آرام اتفاق می‌افتد اما ناآرامی درونی شخصیت‌ها را به خوبی می‌توان لمس کرد. دختر و پسری که یکدیگر را دوست دارند، در یک میخانه نشسته‌اند و در تلاشند تا مشکلشان را حل کنند. دختر ناخواسته باردار شده است و پسر از او می‌خواهد که بچه را از بین ببرد. او تاکید می‌کند که دختر را دوست دارد اما هنوز برای پدر شدن آمادگی ندارد و دختر در تلاش است تا پسر را راضی نگه دارد، صرف‌نظر از اینکه آیا این خواسته‌ی خودش هم هست یا نه؟