رمان‌های ترسناک نفس‌‌گیر واقعی!

ماجرای خون‌بار و ترسناک واقعی بیرون از کتاب در ۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ در آمیتی ویل واقع در نیویورک آمریکا اتفاق افتاد. شش‌ نفر از اعضای یک خانواده‌ی هفت‌نفره که در خانه‌ی زیبا و سه‌طبقه زندگی می‌کردند و هیچ شهرتی هم نداشتند، یک شبه مشهور می‌شوند! اعضای این خانواده با شلیک گلوله‌های پی‌درپی در تخت‌خواب‌هایشان به قتل می‌رسند و نامشان بر سر زبان‌ها می‌افتد. 

دقایقی بعد پسر بزرگسال خانواده به کافه‌ای در نزدیکی خانه‌شان می‌رود و فریاد می‌زند که تمام اعضای خانواده‌اش به دست ارواح خبیث سرگردان کشته شده‌اند. بعد از صحبت‌های غیرقابل‌باور پسر خانواده، علاوه بر پلیس، پای عکاس‌ها و خبرنگارها هم به آمیتی ویل باز می‌شود و تصاویر دلخراش و گزارش‌های هولناکی از این خانه به روزنامه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی مخابره می‌شود. 

اگر قرار باشد که تنها یک داستان از میان تمام داستان‌های جنایی آگاتا کریستی را انتخاب کنید که بدانید چرا به آگاتا لقب «ملکه‌ی داستان‌های جنایی» را داده‌اند، قتل در قطار سریع‌السیر شرق دلایل متقاعدکننده‌ای را در اختیارتان می‌گذارد! چهار ستون این داستان کارآگاهی و مهیج آنقدر قرص و محکم است که در سال ۱۹۱۳ نوشته شده، اما هر چند سال یک‌بار نسخه‌ی سینمایی جدیدی از آن ساخته می‌شود. 

تمام داستان در یک قطار که از سوریه به ترکیه می‌رود، اتفاق می‌افتد. 

یک داستان ساده اما پرکشش که زمینه‌های مهمی مثل حقیقت، خشونت، آزادی و معصومیت را در دل خود جا داده و مخاطب را تا پایان با خود همراه نگه می‌دارد. آیین تدفین کاملا بر اساس یک داستان واقعی ساخته و پرداخته شده و البته یک سال پس از انتشار (۲۰۱۴) جایزه‌ی بهترین کتاب از سوی نشریه‌ی گاردین بریتانیا و همچنین جایزه‌ی ادبی ایمپک دوبلین را به خود اختصاص داد. 

داستان این کتاب در قرن نوزدهم میلادی و در کشور ایسلند می‌گذرد و ماجرا از این قرار است که اگنس دو نفر را به قتل رسانده و اکنون به مجازات مرگ محکوم شده است. به دلایلی قرار است که این حکم در مزرعه‌ی پدری او و در حضور خانواده‌اش اجرا شود. او پیش از مرگ خود تقاضا می‌کند تا با یک کشیش صحبت کند. اگنس پس از ملاقات با کشیش که مرد جوانی است، بخش‌هایی از حقیقت را برای او تعریف می‌کند. 

به خونسردی یک رمان خارق‌العاده، قدرتمند و بر اساس واقعیت است که ترومن کاپوتی آن را در سال ۱۹۶۶ خلق کرد. داستان از جایی شروع می‌شود که در ۱۵ نوامبر ۱۹۵۹ یک خانواده‌ی چهار نفره در ایالت کانزاس آمریکا به قتل می‌رسند. فرد ضارب به صورت‌شان شلیک کرده که باعث شده حتی اجساد آنها به شکل دلخراشی دربیاید. در ابتدا پلیس هیچ سرنخی از فرد ضارب یا دلایلی برای به قتل رساندن این خانواده در دست ندارد و کاپوتی با خلاقیت بی‌نظیر خود قطعات را کنار هم قرار می‌دهد، مصاحبه می‌کند، به زوایای گوناگون این جنایت سرک می‌کشد و در نهایت داستانی را پیش روی مخاطبان قرار می‌دهد که چیزی کم از یک تحقیق تمام‌عیار جنایی و پلیسی ندارد.

کتاب به تاریکی خواهم رفت کار تحقیقاتی یک ژورنالیست زن به نام میشل مک نامارا بر پرونده‌ی قاتل گلدن استیت است. سر و کله‌ی قاتل استیت در سال ۱۹۷۰ در کالیفرنیا پیدا شد. او یک قاتل سریالی و متجاوز بود که از شیوه‌ای یکسان برای انتخاب و حمله به قربانیانش استفاده می‌کرد. 

مک نامارا با تعدادی از قربانیانی که جان سالم به دربرده بودند مصاحبه کرد، وقایع و نظر کارآگاهان پرونده را کنار هم چید و یک اثر تحقیقاتی به نام به تاریکی خواهم رفت را پدید آورد. این در حالی است که قاتل اسمیت از چنگ پلیس گریخت، استراتژی خود را در جنوب آمریکا تکمیل کرد و مرتکب بیش از پنجاه قتل و تجاوز شد. 

قاتلان ماه گل یک کتاب جنایی واقعی اما غیر داستانی است که در سال ۲۰۱۸ به عنوان بهترین کتاب جنایی واقعی برنده‌ی جایزه‌ی ادگار آلن پو و در همین سال جایزه‌ی بهترین اثر انتقادی و غیرداستانی را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد. 

این اثر یک کتاب کارآگاهی‌، دقیق و استادانه است که دیوید گرن، روزنامه‌نگار آمریکایی و نویسنده‌ی مجله‌ی نیویورکر، در آن وقایع تاریخی به قتل رساندن دست‌جمعی سرخ‌پوستان آمریکایی را به شکلی شگفت‌آور مستند کرده است.