معرفی پرفروش‌ترین و بهترین کتاب‌های انتشارات پرتقال

ترکیب کردن جادو با داستان، همیشه می‌تواند جذابیت روایت را زیاد کند. کلی بارن هیل هم در کتاب دختری که ماه را نوشید، همین کار را کرده است؛ او عناصری جادویی به قصه‌اش اضافه کرده است و به این ترتیب، یک داستان جذاب فانتزی آفریده است.

مردم دهکده همیشه نوزادی را در پیشگاه زان پیر، جادوگری که در جنگل زندگی می‌کند، قربانی می‌کنند. به این امید که از آسیب و خشم او در امان بمانند. اما آنچه که مردم دهکده نمی‌دانند این است که این جادوگر، اصلا خبیث و پلید نیست. او نوزادان را به مردم خوش‌قلب آن سوی جنگل می‌سپارد؛ کسانی که بچه ندارند. اما سرنوشت لونا متفاوت است.

لونا یکی از همان نوزادان است. اما زان پیر که همیشه نوزادان را با نور ستاره‌ها تغذیه می‌کند، اشتباهی مرتکب می‌شود. او لونا را با نور ماه تغذیه می‌کند و به این ترتیب نیروی جادویی زیادی به لونا می‌بخشد. حالا لونا باید بیاموزد چطور می‌تواند با این قدرت جادویی که در دستانش است، زندگی کند.

پاستیل‌های بنفش، یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های کودک و نوجوان در ایران است. داستان جذاب و روایت واقع‌گرای آن، سبب شده تا مخاطبان زیادی بتوانند با شخصیت‌های داستان و ماجراهایی که پشت‌سر می‌گذارند، ارتباط عمیقی برقرار کنند. ماجرا از چه قرار است؟

جکسون، علاقه‌ چندانی به خیالبافی ندارد. او دوست خیالی هم ندارد و به نظرش، این کارها برای سن و سال او، دیگر مسخره است. اما در عوض، خواهر کوچک‌ترش، در دنیای خیالی خودش زندگی می‌کند. اما مشکل اصلی جکسون این است که پدر، بیمار شده و کارش را از دست داده است. آن‌ها کم‌کم مجبورند از خیر خوراکی‌های موردعلاقه‌شان بگذرند، غذا نخورند و در نهایت هم خانه‌شان را ترک کنند و در یک مینی ون زندگی کنند.

درست وسط تمام این مشکلات است که سروکله‌ی کرنشا پیدا می‌شود؛ دوست خیالی جکسون. همان موجودی که جکسون از او فراری است! اما انگار کرنشا برای رساندن پیام مهمی به جکسون سراغ او آمده است.

از گری‌هال دور بمون، وگرنه…! این جمله ورد زبان تمام اهالی هدستون بود. آن‌ها خیلی خوب می‌دانستند که نباید به تیمارستان متروکی که وسط جنگل بود نزدیک شوند. چون همگی قصه‌های وحشتناک کشته شدن بچه‌ها و پرستار ترسناک آنجا را شنیده بودند. اما نیل، که خودش را کارشناس ماجراجویی‌های ارواح می‌دانست، می‌خواست هرطور که شده، از ماجرای بیمارستان روانی متروکه سر دربیاورد.

نیل قرار بود به همراه دوستش، به ماجراجویی در دل جنگل برود و راز تیمارستان متروک را کشف کند. او حسابی آماده بود. چراغ قوه، سنجاق سری برای بازکردن قفل‌ها، دوربین برای جمع‌آوری مدارک و بطری آب همراهش بود. او می‌خواست پرده از راز قتل ربکا، روح گریان بیمارستان روانی بردارد. اما اصلا انتظار نداشت که ماجراجویی‌اش به یک فاجعه‌ تبدیل شود.

اگر می‌توانستید یک ویژگی خیلی خاص برای خودتان انتخاب کنید، آن ویژگی چه بود؟ نامرئی شدن؟ پرواز کردن؟ سفر در زمان یا صحبت کردن با ارواح؟ این دقیقا همان ویژگی خاص سایمون سانتیاگو است؛ همان ویژگی که حسابی او را به دردسر انداخته است.

وقتی سایمون پدر و مادرش را از دست داد، برای زندگی پیش عمویش رفت. عمویی که او را به چشم یک ماشین پول‌سازی می‌دید. عمو مونتی، خیلی سریع آژانس روح‌گیری خودش را افتتاح کرد و البته که تمام کارها را به سایمون سپرد. چون خودش اصلا توانایی صحبت کردن با ارواح را نداشت. اما پروژه‌ی آخری که سایمون و عمو مونتی قرار است به سراغش بروند، کتابخانه‌ی ارواح که در ماساچوست است، قرار است به هیجان‌انگیزترین ماجراجویی سایمون تبدیل شود.

روستای گاوالدون جای عجیبی برای زندگی است. از دویست سال پیش که دوتا از بچه‌های روستا دزدیده شدند تا به مدرسه خیر و شر بروند، این سنت ادامه دارد. هر سال دو بچه دزدیده می‌شوند. یکی از آن‌ها، بچه‌ای است که هر پدر و مادری آرزو می‌کند داشته باشد. دیگری، از آن دست بچه‌هایی است که به نظر همه، مایه دردسر، بی‌ریخت یا عجیب وغریب است.

بچه‌های ربوده‌شده، باید به مدرسه خیر و مدرسه شر بروند. آن‌ها در مدرسه به نماینده‌ای از گروه خودشان تبدیل می‌شوند تا بعدا برای نبرد مقابل یکدیگر آماده شوند. سوفی و آگاتا، بچه‌هایی هستند که امسال ربوده شده‌اند. اما انگار در زمان ورودشان به مدرسه خیر و شر، اشتباه وحشتناکی رخ می‌دهد و جای خوب و بد عوض می‌شود.

سال‌ها از روزی که جغدها، برای هری، نامه‌ای آوردند و زندگی او را از این رو به آن رو کردند، گذشته است. هری پسرکی بود که در انباری زیرپله‌ خانه خاله‌اش زندگی می‌کرد و نمی‌دانست چه چیزی باعث و بانی تمام اتفاق‌های عجیب دوروبرش است. اما وقتی متوجه شد که جادوگر است و باید برای ادامه‌ تحصیلاتش به مدرسه جادوگری برود، همه چیز عوض شد. او وارد یکی از بهترین مدارس جادوگری شد و از همان روز اول ورودش، ماجراجویی را آغاز کرد.

خب، اول بگویید ببینم برای یک ماجراجویی دیگر، آن هم برای تسخیر ارواح وحشتناک آماده‌اید؟ فقط یک سال از زمانی که سایمون به کتابخانه رفت، گذشته است؛ او در ماموریت قبلی‌اش باید کتابخانه‌ی ارواح از شر روح‌های پلید و شیطان‌صفت پاک می‌کرد. خب حالا بعد از ماموریتی به این بزرگی، عمو مونتی برایش خواب‌های جدیدی دیده است.

مردم شهر متوجه مشکل جدیدی شدند؛ روح یک دلقک شیطان‌صفت، شهر را تسخیر کرده است. او قبلا به سراغ بچه‌ها می‌رفت و آن‌ها را برای شیاطین قربانی می‌کرد. حالا با حضور دوباره‌ روح در شهر، مردم مشکلات جدیدی پیدا کرده‌اند و دست به دامن سایمون سانتیاگو و عمو مونتی‌ شده‌اند. باید دید این بار چه بلاهایی قرار است به سر سایمون بیاید.

احتمالا شما هم یک‌بار در زندگیتان به این فکر کرده‌اید که اگر مرگ وجود نداشت و آدم‌ها هرگز نمی‌مردند، چه می‌شد؟ دنیایی که در آن خبری از جنگ، فقر، گرسنگی و بیماری‌های کشنده نباشد، چگونه دنیایی برای زندگی است؟ این همان سوالی است که نیل شوسترمن از خودش پرسید. جوابی که او برای این سوال پیدا کرد، در کتاب داس مرگ منتشر شده است.

سیترا و روئن در دنیایی زندگی می‌کنند که در آن خبری از مرگ نیست. درواقع مردن به شیوه‌ی طبیعی، برای مدت‌هاست که منسوخ شد. آدم‌ها دیگر از گرسنگی نمی‌میرند. کسی به بیماری‌های لاعلاج دچار نمی‌شود و خبری از جنگ و کشتار نیست. حتی مرگ هم دیگر چیزی نیست که آدم‌ها نگرانش باشند. پس مشکل زندگی در چنین دنیایی چیست؟ باید فکری به حال کنترل جمعیت مردم کرد و اینجاست که داس‌ها وارد می‌شوند.

سیترا و روئن، دو کارآموز نوجوان هستند که به عضویت سازمان داس مرگ درآمده‌اند. آن‌ها خوب می‌دانند که این شغل، چیزی نیست که از داشتنش به خودشان ببالند. اما مجبورند تلاش کنند و در گرفتن جان انسان‌ها، حسابی حرفه‌ای عمل کنند. این تنها راه نجاتی است که برای خودشان پیدا کرده‌اند. چراکه شکست‌خوردن، به معنای از دست دادن جان خودشان است.

روئن و سیترا، که قبل‌تر به عضویت سازمان داس مرگ درآمده بودند تا جان آدم‌ها را بگیرند، متوجه فسادی می‌شوند که در گوشه‌گوشه‌ی این سازمان ریشه دوانده است. کلیسای مذهبی هرروز بیشتر به فساد نزدیک می‌شود و و سیترا و روئن کم‌کم از هر تغییری ناامید می‌شوند.

آن‌ها تصمیم دارند به شیوه‌ی خودشان با فسادی که می‌بینند، مبارزه کنند. سیترا باید هر لحظه با تهدیدها روبه‌رو شود و روئن تصمیم می‌گیرد با یک کارت شناسایی تقلبی و زندگی مخفیانه به زندگی داس‌ها پایان دهد. او به سراغ داس‌هایی می‌رود که بویی از انسانیت نبرده‌اند. لوسیفر، داس روئن نیز همراه او است. حالا نوبت به داسی به نام برامز رسیده است. روئن فرصت کوتاهی به این داس داده است تا زندگی و رفتارش را تغییر دهد.

نظرتان درباره‌ی جاسوس بودن چیست؟ اگر فکر می‌کنید حالا که بچه یا نوجوان هستید، اصلا به درد این کار نمی‌خورید، اجازه بدهید شما را با بن ریپلی آشنا کنیم. او احتمالا جوان‌ترین جاسوسی است که دنیا به خودش دیده است. آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا؛ وقتی بن دوازده‌ساله بود از او دعوت کرد تا به آکادمی ابرجاسوس‌های محرمانه آینده بپیوندد. اما مشکل اینجا بود که بن اصلا مهارت خاصی در جاسوسی نداشت. درواقع او قرار بود فقط یک طمعه باشد تا پیداکردن یک جاسوس دوجانبه راحت شود.

به‌هرحال، بن که از این ایده استقبال کرد و ماجراهای خیلی عجیبی را هم پشت سر گذاشت.

تعداد کتاب‌هایی که درباره دوستی نوشته شده‌اند، کم نیست. اما تعداد آن‌هایی که واقعا به دل می‌نشینند و لبخند به لب می‌آورند هم چندان زیاد نیست. خوشبختانه کتاب پسر، موش کور، روباه و اسب یکی از همان کتاب‌ها است.

چارلی پسرک تنهایی است که به دنبال دوست می‌گردد. او در مسیرش با یک موش کور آشنا می‌شود. چارلی از ترس‌هایش می‌گوید و موش کور به او کمک می‌کند تا با ترس‌هایش روبه‌رو شود و آن‌ها را کنار بگذارد. آن‌ها با همدیگر روباهی را که در تله گرفتار شده است، نجات می‌دهند. کمی بعدتر به اسبی می‌رسند که استعدادهای زیادی دارد اما استعدادهایش را از همه پنهان کرده است. به نظر می‌رسد تمام موجوداتی که حالا باهم دوستان نزدیکی شده‌اند، قرار است تغییر کنند.

در زمان ناراحتی به چه چیزی نیاز داریم؟ یک بغل آرامش‌بخش؟ حرف‌های امیدوارکننده؟ شوخی‌های بامزه و خنده‌دار؟ یا همدلی؟

تیلور حسابی ناراحت است. چیز تازه، مخصوص و معرکه‌ای که برای خودش ساخته بود، خراب شده. بقیه وقتی اندوه او را می‌بینند، تصمیم می‌گیرند که او را دلداری بدهند. مرغ، خروس، مار، کفتار، فیل و… هرکدام می‌خواهند راهی برای خوشحال کردن تیلور پیدا کنند. اما هیچکدام نمی‌دانند که چطور می‌توانند با او همدلی کنند.

وقتی بقیه حیوانات می‌روند، سروکله‌ خرگوش پیدا می‌شود. او کنار تیلور می‌نشیند. به حرف او گوش می‌کند. با تیلور همدلی می‌کند و با همین کار ساده، حال او را خوب می‌کند. داستان کوتاه و شیرین خرگوش گوش داد! یک مثال عالی برای همدلی کردن است.

اولین روزی که زرافه به جنگل وارد می‌شود، باید روز باشکوهی باشد. زرافه هم پیش خودش اینطور فکر می‌کند. اما اصلا خبر ندارد که چه غافلگیری‌هایی در انتظار اوست. همه حیوانات جنگل قرار است او را با صندلی اشتباه بگیرند و رویش بنشینند… راسوی بدبو، پرنده‌های نوک‌زننده، شیر گرسنه‌ای که می‌خواهد دلی از عزا دربیاورد، حتی یک آدمیزاد که باید تفاوت میان صندلی و زرافه را بداند. عجب افتضاحی!

خب مشکل اینجاست که زرافه آنقدر شجاع نیست که به همه آن‌هایی که رویش نشسته‌اند بگوید که من صندلی نیستم! پس زرافه باید چه کار کند؟ به صندلی بودن ادامه دهد؟ یا اینکه راه بهتری برای خلاص شدن از این مشکل وجود دارد؟

راس بوراک در کتاب من صندلی نیستم! از یک موقعیت طنزآمیز استفاده می‌کند تا به کودکان بیاموزد چطور برای دفاع از حق خودشان ایستادگی کنند و با اعتمادبه‌نفس در برابر زورگوها بایستند.

پدرها، اولین قهرمان‌های زندگی بچه‌هایشان هستند. حضور پدران همیشه مایه آرامش خاطر و دلگرمی است. پدر می‌تواند با حضور فعال در زندگی کودکش، به او این باور را بدهد که قوی، قدرتمند و توانا است. تا پیش از این، تعداد کتاب‌هایی که از رابطه زیبا و عاشقانه میان پدر و فرزندش بگوید، زیاد نبود. اما نویسنده‌ی این اثر با خلق کتاب وقتی بابا هست، این رابطه دلنشین را به شکلی هنرمندانه به تصویر کشید.

وقتی بابا هست، از پس هر کاری برمی‌آیم. باباها از اینکه کسی به‌شان بگوید تو خودت یک پا بچه هستی، ناراحت نمی‌شوند. خوب می‌دانند چطوری بچه‌شان را بخندانند و وقتی ناراحت است، چطوری بچه‌شان را آرام کنند.

این کتاب می‌تواند یک هدیه‌ عالی برای بچه‌ها و باباها باشد. بچه‌ها با خواندن این کتاب به دنیای زیبایی که با پدرشان دارند سفر می‌کنند و پدرها با خواندن این کتاب درمی‌یابند که چقدر در زندگی بچه‌هایشان اهمیت دارند.

همه ما دوست داریم در کنار کسانی باشیم که دوستشان داریم و عاشقانه به آن‌ها عشق می‌ورزیم. بچه‌ها نیز درست همین احساس را به پدر و مادرشان دارند. به همین دلیل هم جدا شدن از پدر و مادر برایشان دشوار و چالش‌برانگیز است. اما چطور می‌توان به یک کودک اطمینان داد که جایش همواره در قلب کسی که دوستش دارد امن است؟

لیزا و جرمی به آرامی خوابیده بودند. اما طوفان، صدای باد و غرش رعدها آن‌ها را از خواب بیدار کرد. آن‌ها که حسابی ترسیده بودند، سراغ مادرشان رفتند و تلاش کردند تا در آغوش گرم او، آرامش بگیرند. مادر تلاشش را کرد تا بچه‌ها را آرام کند و به همین دلیل هم ماجرای نخ نامرئی را برایشان گفت؛ همان نخ نامرئی که آدم‌ها را به هم وصل می‌کند. اینطوری بچه‌ها مطمئن بودند که هرگز از کسی که دوستش دارند، جدا نخواهند شد چون قلب‌هایشان همیشه با یک نخ نامرئی به همدیگر وصل است.