اگر در جهانی به دنیا بیایی که جادو در آن معیار ارزش، هویت و حتی حق زنده‌ماندن است، «عادی»بودن محکوم است. در پادشاهی ایلیاد، جادوگران بر تخت نشسته‌اند و عادی‌ها زیر تیغ سوءظن و شمشیر قانون نفس می‌کشند؛ ناتوان، عادی، بی‌ارزش. زمزمه‌های پادشاه در گوش نخبگان ریشه می‌دواند و همگی از این حقیقت غافل می‌شوند که قدرت فقط از خون ناشی نمی‌شود، که جادو تنها راه پیروزی یک نبرد نیست. «کاری کن تو رو دست‌کم بگیرن. کاری کن تو رو نادیده بگیرن تا زمانی که خودت بخوای دیده بشی.» (بخشی از متن کتاب) در این یادداشت از وبلاگ طاقچه، سراغ رمان ناتوان ...