داستایفسکی پس از پایان بخش اول رمان «ابله» در نامه‌ای به خواهرزاده‌اش سونیا می‌نویسد: «اندیشه‌ی این رمان همان اندیشه‌ی محبوب قدیمی من است، که البته چندان دشوار است که مدت‌ها جرئت آزمودنش را نداشتم؛ و اگر اکنون دست به کارش شده‌ام، بی‌تردید از آن روست که خود را در وضعی لاعلاج می‌بینم. غرض اصلی رمان تصور کردن انسان نیک حقیقی است. در جهان کاری از این دشوارتر نیست، خصوصاً امروزه روز.»[۱]. به‌جرئت می‌توان گفت داستایفسکی برای هیچ کدام از رمان‌هایش به این وضوح توصیف و تشریح ارائه نداده است. حتی او در ادامه‌ی نامه، شخصیت اصلی رمان را با نمونه‌های مشابه، ...