بریده‌هایی از کتاب عارفانه

«مؤمن سنگینی معصیت را چون کوه اُحد بر روی شانه‌های خود حس می‌کند.»

نگاه کن ببینی حرفی که می‌زنی آیا نفعی دارد یا نه؟!

با احمد آقا و چند نفر از بچه‌های مسجد راهی بهشت زهرا (س) شدیم. همیشه برنامه‌ی ما به این صورت بود که سریع از بهشت زهرا (س) برمی‌گشتیم تا به نماز جماعت مسجد امین‌الدوله برسیم. اما آن روز دیر راه افتادیم. گفتیم: نماز را در بهشت زهرا (س) می‌خوانیم. به ابتدای جاده رسیدیم. ترافیک شدیدی ایجاد شده بود. ماشین در راه‌بندان متوقف شد. احمد نگاهی به ساعتش کرد. بعد در باره‌ی نماز اول وقت صحبت کرد اما کسی تحویل نگرفت! احمد آقا از ماشین پیاده شد! بعد هم از همه‌ی معذرت‌خواهی کرد! گفتیم: احمد آقا کجا می‌ری؟! جواب داد: این راه‌بندان حالاحالاها باز نمی‌شه، ما هم به نماز اول وقت نمی‌رسیم. من با اجازه می‌رم اون سمت جاده، یک مسجد هست که نمازم رو می‌خوانم و برمی‌گردم مسجد! احمد آقا باز هم معذرت‌خواهی کرد و رفت. او هر جا که بود نمازش را اول وقت و با حضور قلب اقامه می‌کرد. در جاده و خیابان و... فرقی برایش نمی‌کرد. همه جا ملک خدا بود و او هم بنده‌ی خدا.

در انتهای مسجد امین‌الدوله یک فرورفتگی در دیوار وجود داشت که از دید نمازگزاران دور بود. آنجا یک نفر می‌توانست نماز بخواند. احمد آقا بیشتر به آنجا می‌رفت و از همان‌جا به جماعت متصل می‌شد. یک بار وقتی احمد آقا نماز را شروع کرد به آنجا رفتم و در کنارش مشغول نماز شدم. دقایقی بعد از این کار خودم پشیمان شدم! احمد آقا بعد از اینکه نماز را شروع کرد به شدت منقلب شد. بدنش می‌لرزید. گویی یک بنده‌ی حقیر در مقابل یک سلطان با عظمت قرار گرفته. نماز احمد آقا آن‌گونه بود که ما از بزرگان دین شنیده بودیم. او در نماز عبد ذلیل در مقابل پروردگار جلیل بود. و اگر ایشان در زندگی به مراتب بالای کمال رسید، به دلیل همین افتادگی در پیشگاه پروردگار بود.

با من حرف نمی‌زند

کمی بالا بیایید، بیایید تا ببینید آنچه دیدنی است! چرا به این ویرانه دل خوش کرده‌اید؟ چرا؟

وقتی که خواستی از کسی طرفداری کنی خوب او را بشناس و کارهایش را خوب درک کن. بعداً از او طرفداری کن.

باید گفت انسانی که در اوج بندگی خدا قرار دارد. جوانی که با گناه و معصیت میانه‌ای ندارد. و شخصی که به خاطر خدا از لذات دنیا گذشته است، یقیناً مراتب کمال را یکی پس از دیگری طی خواهد کرد. کسی که صبح هر روز بعد از نماز جماعت دعای عهد را ترک نمی‌کند. هر جمعه با مشقت بسیار دعای ندبه را برگزار می‌کند، کسی که به خاطر جشن نیمه‌ی شعبان بسیار تلاش می‌کند، همیشه برای نوجوانان از مولایش و امام زمانش می‌گوید، این شخص حسابش با بقیه فرق دارد. او اگر برای ما از باطن عالم و حقیقت اعمالمان می‌گفت بلافاصله ادامه می‌داد: این‌ها را می‌گویم که شما هم بالا بیایید. نه اینکه به این دنیای ظلمانی دل خوش کنید و خود را از فیض بزرگ عالم محروم کنید.

من یک نیمه‌شب زودتر از ساعت نماز راهی مسجد شدم. به محض اینکه در را باز کردم دیدم شخصی در مسجد مشغول نماز است. حضرت آقای حق‌شناس مکثی کردند و ادامه دادند: من دیدم یک جوان در حال سجده است، اما نه روی زمین!! بلکه بین زمین و آسمان مشغول تسبیح حضرت حق است!! حاج آقا حق شناس درحالی‌که اشک در چشمانشان حلقه زده بود ادامه دادند: من جلو رفتم و دیدم همین احمد آقا مشغول نماز است. بعد که نمازش تمام شد پیش من آمد و گفت: تا زنده‌ام به کسی حرفی نزنید.

کسی که عبادت خالصانه‌اش را به سوی خدا بفرستد خداوند بهترین مصلحتش را به سوی او فروخواهد فرستاد.