دانلود و خرید کتاب صوتی برای مهمانی خدا آماده شویم

کتاب صوتی برای مهمانی خدا آماده شویم نوشتهٔ علیرضا پناهیان است. ایوب حیدری گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و انتشارات بیان معنوی آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی در واقع بخشی از کتاب شهر خدا؛ رمضان و رازهای روزی داری از همین نویسنده است.

درباره کتاب صوتی برای مهمانی خدا آماده شویم

کتاب صوتی برای مهمانی خدا آماده شویم نکات علمی و کاربردی دررابطه‌با روزه‌داری را در بر دارد. زبان این کتاب صوتی دلنشین توصیف شده است. گفته شده است که شنیدن این اثر فرصتی است تا روزه‌دارن رابطه‌ای صمیمانه‌تر، عمیق‌تر و معنوی‌تر با حقیقت این مهمانی بزرگ و پربرکت برقرار کنند و از بودن در کنار سفرهٔ پرنعمت پروردگار لذت روحانی بیشتری ببرند.

کتاب صوتی حاضر ۳ بخش است. بخش نخست «آشنایی با شهر» نام دارد. بخش دوم «ضیافت» و بخش سوم «اذن ورود» نام گرفته است.

برای تهیه این کتاب از منابع گوناگونی همچون قرآن کریم، تفسیر المیزان، تفسیر انوارالعرفان، جامع‌الأخبار، صحیفهٔ سجادیه، عیون أخبار الرضا (ع)، غررالحکم ، الکافی، من لا یحضره الفقیه و... استفاده شده است.

شنیدن کتاب صوتی برای مهمانی خدا آماده شویم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران موضوعاتی پیرامون دین اسلام پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب صوتی برای مهمانی خدا آماده شویم

«ضیافت، مهم ترین وصف ماه رمضان

شاید ضیافت مهم‌ترین وصف رمضان باشد و اگر بخواهیم به تبیین ماهیت رمضان بپردازیم باید از این توصیف آغاز کنیم که مادر همهٔ اوصاف این ماه عزیز است. رمضان یعنی یک ضیافت، یعنی ماه مهمانی خدا. در رمضان ما مهمان خداییم و خدا میزبان ماست. ما که همیشه از بدو خلقت مهمان خدا بوده‌ایم و دائم بر سر خوان نعمت او نشسته‌ایم، باز در رمضان مهمان اوییم. این مهمانی مضاعف و ویژه چه پیامی برای ما دارد و چه لطافتی را می‌خواهد در تصوّر ما از رمضان ایجاد نماید؟

ضیافت، وصف پیامبر برای رمضان

اتصاف رمضان به ضیافت یک تعبیر ذوقی نیست که اهل ادب و عرفان آن را وضع کرده باشند. بلکه تعبیری است که شخص نازنین پیامبر اکرم (ص) که آگاه به تمامی حقایق عالمند، آن را برای رمضان به کار گرفته‌اند. و از اولین جملاتی است که در خطبهٔ شعبانیه بیان فرموده‌اند: «هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیافَة اللَّهِ؛ شما در این ماه به مهمانی خدا دعوت شده‌اید.» پس باید به مختصات این تعبیر و توصیف دقت کنیم و از فرصت این تشبیه برای فهمیدن رمضان کمال استفاده را ببریم.

ما از مهمانی چه می فهمیم؟

ابتدا باید ببینیم ما از مهمانی چه می‌فهمیم. خصوصاً آنکه اگر مهمانی را در فرهنگ دینی خودمان ترجمه کنیم، چه ویژگی‌هایی را در آن می‌یابیم. حتی باید به دل‌های خود نگاه کنیم و ببینیم وقتی نام مهمانی را می‌شنویم یا به رابطهٔ میزبان و مهمان می‌اندیشیم چه احساسی پیدا می‌کنیم. اینها همان‌چیزهایی است که پیامبر مهربان خواسته است ما از رمضان ادراک و احساس کنیم.

۱. مهمان را گرامی می دارند، حتی اگر کافر باشد

مهمان گرامی است و احترام دارد، حتی اگر کافر باشد. این سفارش پیامبر گرامی ما است که در سخنی فرموده‌اند: «أَکرِمِ الضَّیفَ وَ لَو کَانَ کافراً؛ مهمان را گرامی بدار، اگرچه کافر باشد.»۱۱ بنابراین در مهمانی، بنا بر مهربانی و فراوانی است. میزبان اگر خود کریم و گرامی باشد برای اکرام مهمان بیش از نگاه به لیاقت مهمان، به معنای مهمانی نگاه می‌کند. و بیش از آنکه مقام مهمان را ببیند و برای خود منزلت مهمان را مایهٔ فخر ببیند، مهمان‌داری را مبنای مباهات خود می‌یابد. اینکه از ما خواسته‌اند کافران را هم در زمانی که مهمان ما هستند گرامی بداریم، به دلیل ضرورت رعایت حرمت مهمانی است. و حتماً آنان‌که چنین دستوراتی داده‌اند خود بهتر از هرکسی رعایت می‌کنند.

۲. روابط تعریف جدید و خاصی پیدا می کند

در مهمانی، روابط تعریف جدید و خاصی پیدا می‌کنند: مهمانان با یکدیگر نوعاً در رفاقت به سر می‌برند، و رقابت بر سر منافع، بیشتر به تعادل و تفاهم تبدیل می‌شود، چون از همه پذیرایی به عمل می‌آید و برای بیشتر بهره‌مند شدن باید به میزبان مراجعه کرد، و اگر میزبان دارا باشد جای هیچ‌گونه نگرانی از هر نوع کمبودی نیست.

جدا از اینکه مهمانان در رفاقت با یکدیگر به سر می‌برند، رابطه مهمان و میزبان نیز حالت نویی می‌یابد: مهمان اگر سوء پیشینه‌ای داشته باشد رفتار میزبان عطف بماسبق نمی‌شود و هیچ‌گاه به‌خاطر خطاهای سابقش، توسط میزبان محاکمه و معاقبه نمی‌شود. همه می‌دانند مهمانی جای این حرف‌ها نیست.

۳. کوچکترها هم شرافت پیدا می کنند

جایگاه افراد و مرتبهٔ آدم‌ها در مهمانی تغییر پیدا می‌کند. بی‌آنکه از احترام بزرگان کاسته شود، کوچک‌ترها هم شرافت و رفعت مقام پیدا می‌کنند. همه به هم نزدیک می‌شوند و مهمان با میزبان به هر فاصله‌ای که باشند احساس قرابت می‌کند. اساساً «مهمان»، خود عنوان مستقلی است که به هرکس داده شود محترم می‌شود و در کنار عناوینی مانند برادر، دوست و یا فامیل از کرامت خاصی برخوردار است.

۴. از زحمت مهمان مضاعف تشکر می شود

مهمان اگر در ضیافت زحمتی بکشد تشکری مضاعف دریافت می‌کند و اگر استراحت هم بکند باز از قدرش کم نمی‌شود. در مقابل، میزبان از او چشم‌داشت تقدیر ندارد و در جریان پذیرایی تنها به فکر بهره‌برداری مهمانان است تا برداشت‌های خودش. از لبخند مهمان خرسند می‌شود و مدام از سیرابی و لبریزی او سؤال می‌کند.»