کتاب راه رشد (جلد دوم)

کتاب راه رشد (جلد دوم) نوشتۀ محی‌الدین حائری شیرازی در نشر معارف به چاپ رسیده است. کتاب راه رشد کتابی با موضوع تربیتی از مرحوم حائری شیرازی است که به‌منظور ارائهٔ الگویی دینی برای تربیت کودکان و نوجوانان تدوین شده است.

درباره کتاب راه رشد (جلد دوم)

تربیت شاید پراهمیت‌ترین امر زندگی بشر است. تربیت، محصول و ثمرهٔ زندگی دنیایی و هدف از خلقت و در معنای عام آن، نقش و وظیفه‌ای همگانی است. انسان در دوره‌های مختلف زندگی، هم در نقش مربی قرار دارد و هم در نقش متربی. در سنت اسلامی نیز مباحث تربیتی نوعاً در قالب علم اخلاق و عرفان بررسی شده و مباحث تربیتی خاص کودکان، متربیان و محصلان، کمتر مورد توجه جدی و نظام‌مند قرار داشته است و این خود، خلائی جدی برای علاقه‌مندان به تربیت دینی بوده است. مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی از معدود عالمانی بود که با بهره‌گیری از تفکر عمیق در آیات و روایات، ورودی تخصصی و اجتهادی در حوزهٔ تربیت داشت و نکات گران‌بهایی از منابع اسلامی صید کرد و در نزدیک به نیم قرن فعالیت علمی و تبلیغی خود، عرضه نمود.

کتاب راه رشد، جامع‌ترین اثر تربیتی آیت‌اللّه حائری شیرازی است که پس از چند سال تلاش توسط جمعی از پژوهشگران تدوین یافته است. کتاب حاصل فیش‌برداری از متن مکتوب صدها جلسات عمومی و تخصصی آیت‌الله حائری بوده که در قالب یک ساختار موضوعی متناسب، به‌صورت کتاب حاضر تدوین شده است. سبک و سیاق تدوین این کتاب، به‌صورت یک اثر علمی و درسنامه‌ای نیست و هدف نیز این نبوده که یک کتاب خشک و صرفاً علمی عرضه شود؛ به‌همین جهت، مکرراً در این کتاب، خاطرات، داستان‌ها، تخاطب‌ها و موعظه‌های استاد نیز آورده شده است. کتاب راه رشد هم یک اثر تعلیمی است و هم تربیتی. لازمهٔ رسیدن به چنین هدفی این است که کتاب، از زبان خشک علمی کمی فاصله بگیرد و زبان تربیتی و هدایتگر داشته باشد؛ بنابراین خواننده شاهد بیانی شیرین، حکیمانه و اثرگذار از آیت‌الله حائری خواهد بود.

خواندن کتاب راه رشد (جلد دوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران کتاب‌های تعلیم و تربیت و اخلاق اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب راه رشد (جلد دوم)

«هفت سال اول دوره تربیتی و نشائی بچه است؛ دوره طبیعت بچه است؛ شبیه به خزانه‌هایی است که در آن تخم نشاء را می‌ریزند تا سه-چهار برگ بکند. اگر شما می‌خواهید لته‌کاری۲ کنید، تخم گوجه فرنگی یا تخم بادمجان را در زمین نمی‌پاشید؛ بلکه یک خزانه درست می‌کنید و در آنجا از این تخم‌ها حسابی پذیرایی می‌کنید تا اینها نشاء شوند. وقتی که نشاء پنج سانت-ده سانت شد، آن را از خزانه برمی‌دارید و در جای اصلی می‌کارید تا در آنجا بار بدهد، میوه بدهد. پس این گیاه دو مرحله دارد: یک مرحله نشاء شدن و یک مرحله ثمری شدن. در خزانه در حد نشاء شدن رشد می‌کند و در مزرعه در حد ثمر کردن رشد می‌کند.

انسان هم چنین وضعیتی دارد. تا انسان بخواهد بالغ شود، عاقل شود، حواسش جمع شود که در کجا هست و از کجا آمده، این دوره بچگی و دوره نشائی اوست. انسان در این دوره در خزانه است و می‌گذارند که پنج سانت-ده سانت بشود و بعد آن را می‌کارند. دربارهٔ گل‌ها هم شما همین کار را می‌کنید؛ مثلاً نشای گل اطلسی را می‌خرید و در خانه می‌نشانید؛ یا اینکه خودتان تخم اینها را در گلدان می‌کارید و بعد آن را از گلدان برمی‌دارید و در باغچه می‌نشانید. مرکبات هم همین‌طورند؛ مثلاً شما تخم نارنج را در گلدان و خزانه می‌کارید و وقتی بیست-سی سانت شد، آن را در جای اصلی‌اش می‌نشانید. این گلدان، جای موقتی گیاه است؛ چون پذیرایی ویژه لازم دارد؛ چون طاقتش کم است و حساس است و باید زیر پر و بال بزرگش کرد؛ مثل گیاهی که شما زیر پلاستیک بزرگش می‌کنید و وقتی بزرگ شد، پلاستیک را از رویش برمی‌دارید.»