کتاب مصطفی

کتاب مصطفی نوشتهٔ کاظم حاجی رجبعلی است و مدرسه دانشجویی قرآن و عترت علیهم‌السلام دانشگاه تهران آن را منتشر کرده است. این کتاب دربارهٔ خواستنی‌ترین پیام‌آور برخاستن، حضرت محمد (ص) است. کتاب مصطفی نگاهی امت‌گرا به حیات شریف پیامبر اعظم (ص) دارد.

درباره کتاب مصطفی

حضرت مصطفی صلی الله علیه و آله، خواستنی‌ترین پیامبر است که تمنای او، باعث قیام الله در بشریت می‌شود. هر جنبه­‌ای از زندگی او انسان را به ایستادن و برخاستن وا می‌­دارد. او پیش از تولد و با وعدهٔ آمدنش، با ولادت و پاگذاشتن بر زمین در عرصه‌­ها و مراحل زندگی‌اش، با مبعوث‌شدن و جاری‌کردن کلمات نورانی قرآنش، با صبر در برابر آزارهای دشمنان و مدارای با یارانش، با غلبه‌یافتن حامیان بر محاصره­ٔ دشمنانش، با حمایت‌نشدن از جانب نزدیکان و در مقابل، پذیرفتنی‌بودنش از سوی دیگران، با تبدیل اراده‌­های خواهانش به تشکیل حکومت الهی، با خواستنی‌بودن حکومت شکوفا بخشش، با فرماندهی و آبدیده‌ساختن یارانش برای اقامهٔ قسط، با ظرافت‌­های امت‌سازی و پاکی اقتدارش، با برانگیختن­‌ها و یکپارچه ساختن امت بر محور امامت اهل بیتش علیهم السلام، با ثقلینش و همیشگی ساختن رسالتش، خدا را خواست و به نامِ خدا و برای خدا و به واسطهٔ یاری خدا، ایستاد و قیام کرد و قیامت می­‌کند.

کتاب مصطفی سعی کرده است تا جایی که ممکن است با بیانی نسبتاً ساده، این تاریخ را با چنین رویکردی به همه علاقه‌مندان بشناساند.

در این کتاب از روش نگارش ویژه‌ای استفاده شده است. کتاب، آهنگ داستان دارد. جمله‌بندی‌ها روان است؛ به ترسیم فضا فراوان پرداخته شده است. سعی شده احساس شود روایتگر، گاهی از نقطه‌ای دور و در فضایی باز به توصیف شرایط می‌پردازد و گاهی تا بیان جزئیات و حالات انسان‌ها نیز نزدیک می‌شود. قطعه‌هایی از نقل‌ها و اتفاقات تاریخی انتخاب شده‌اند و به شکلی کنار هم قرار گرفته‌اند که اولاً هدف هر فصل و ثانیاً هدف کلی کتاب را به خوبی بیان کنند.

هدف کلی کتاب، نشان‌دادن رویکرد امت‌گرایانه به دورهٔ تولد تا رحلت پیامبر اعظم (ص) و اندکی بعد از آن است. دوره‌ای که خودش مدلی قابل پیگیری در افق زمان‌های بعدی است.

خواندن کتاب مصطفی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگرانی که می‌خواهند دربارهٔ حضرت محمد (ص) بیشتر بدانند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مصطفی

«مصطفی، بشارتش و وعدهٔ آمدنش خواستنی است و موحدان روزگار، برای برخاستن در انتظار و طلب او هستند.

خورشید غروب کرده است. غروب کرده، یعنی هست اما دیده نمی‌شود. و سایه‌های زیبا، نه...

بلکه سایه هایی که زیبایی را می‌سازند، به هیجان آمده‌اند؛ بزرگ شده‌اند؛ شاید دوبرابر. همه به روی زمین می‌افتند. سجده می‌کنند. زیبا و با شکوه؛ سایهٔ کوه، سایهٔ انسان‌ها، سایهٔ نخل‌ها، سایهٔ شتران، سایهٔ...

سایه‌ها همه جا را به تسخیر خود در می‌آورند دستانشان را به هم می‌دهند، به یکدیگر می‌چسبند و شب می‌شود. شب می‌شوند. شب، بزرگ‌ترین سایهٔ روی زمین است. آرام، سنگین و البته پر رمز و راز.

با طلوع فجر، خورشید آمده است، اما دیده نمی‌شود. با وقار قدم بر می‌دارد و پیش می‌آید. طوری می‌آید که آرامش سایه‌ها و صف نمازشان برهم نخورد. با طلوع خورشید، سایه‌ها یکی یکی از سجاده‌ها بلند می‌شوند. ظهر که شد همه سایه‌ها ایستاده‌اند. محو خورشید؛ در آغوش خورشید. از خورشید دستور می‌گیرند، آماده مأموریت می‌شوند تا عصر که وقت حساب و کتاب است. وقتِ جزا، وقت اندازه‌ها. این زمین است و آن خورشید و آنها مخلوقات خدا هستند، با سایه‌هایشان.

خداوند، زندگی انسان را در زمین قرار داده است و انسان در زمین به دنیا می‌آید، زندگی می‌کند و از دنیا می‌رود.

زمین، جایی است که زندگی کردن در آن نیاز به زحمت و تلاش دارد. تلاش برای زنده ماندن و بهتر زندگی کردن. خیلی چیزها در زمین هستند که می‌توانند برای زندگی انسان خطرناک باشند و باعث مرگ شوند، اما خداوند انسان را «فی احسن تقویم» یعنی مقاوم، حتی در شرایط سخت آفریده است؛ البته امکانات ضروری را هم در اختیار او گذاشته تا بتواند برای زنده ماندن تلاش کند. تلاش کردن ارزش دارد چون توان‌های انسان را شکوفا می‌کند. زندگی انسان چون نیاز به تلاش دارد، امکان شکوفا شدن دارد و ارزشمند است. خدا بعضی چیزها را به شکل فوری در دسترس انسان قرار داد تا او بدون زحمت از آنها بهره‌مند شود؛ مهم‌ترین آنها آب است. اگر اینطوری نبود، قبل از اینکه به آب دست پیدا کند، می‌مرد. آب باید خیلی زود به بدن او برسد، تا زنده بماند. خانواده هم مثل آب است که خیلی زود باید به انسان برسد؛ تصور کنید بچه‌ای با آن همه ناتوانی، خانواده و سرپرستی نداشته باشد، او حتماً نمی‌تواند به زندگی ادامه بدهد.

خدا بعضی امکانات را با کار کردن در اختیار انسان گذاشت. انسان باید گندم بکارد، خوشه‌های گندم را بچیند و درو کند، دانه‌های گندم را آرد کند، آرد را خمیر کند و به شکل صفحاتی در بیاورد، آن را در تنوری قرار دهد تا آتش آن خمیر را بپزد و نان با زحمت و کار به دست بیاید. انسان‌ها در جاهای مختلفی از زمین زندگی می‌کنند. جاهایی که برای زندگی کردن مناسب‌تر باشند. البته این مناسب بودن نسبی است، بعضی جاها برای زندگی راحت‌تر هستند و بعضی جاها سخت‌تر. انسان‌هایی که در جاهای سخت‌تر زندگی می‌کنند، توانمندی‌های بیشتری هم به دست می‌آورند. یکی از جاهای سخت برای زندگی کردن، سرزمینی است در غرب آسیا؛ شبه جزیره‌ای که حجاز نام دارد. اینجا مثل سالن اجتماعات برای کره زمین است. به همین دلیل مورد توجه پیامبران بسیاری بوده است و خیلی از پیامبران یا اطراف آن ظهور کرده‌اند، و یا در این منطقه رفت و آمد داشته‌اند. بهتر است بگوییم، اینجا، مسجد زمین است.»