دانلود کتاب کاش وقتی ۲۰ سالم بود ‌می‌دانستم

کتاب کاش وقتی ۲۰ سالم بود ‌می‌دانستم یا مسیری که جایگاه شما را در زندگی می‌سازد کتابی در زمینه موفقیت و نوشته تینا سیلیگ است. این میکروکتاب خلاصه‌ای از کتاب کاش وقتی ۲۰ سالم بود ‌می‌دانستم است.

درباره کتاب کاش وقتی ۲۰ سالم بود ‌می‌دانستم

کتاب بر اساس داستان‌هایی از موفقیت و شکست نوشته شده است. داستان‌هایی که نویسنده در کلاس‌های درس خود به عنوان استاد دانشگاه و پیش از آن به عنوان پژوهشگر، کارآفرین و مشاور مدیریتی تجربه کرده است و داستان‌هایی که کارآفرینان، مربیان، مدیران و.... برای او تعریف کرده‌اند

فصل‌های این کتاب طوری طراحی شده‌اند که شما را به چالش بکشند تا خودتان و دنیا را با نگاهی تازه ببینید. ایده‌های سرراست هستند؛ اما لزوماً شهودی نیستند. آنها مناسب کسانی هستند که در محیط‌های پویا کار می‌کنند؛ جاهایی که موقعیت‌ها به‌سرعت تغییر می‌کند و کسانی را که درگیرند، ملزم می‌کند که بدانند چگونه فرصت‌ها را شناسایی کنند، اولویت‌ها را بسنجند و از شکست درس بگیرند. به‌علاوه، این مفاهیم برای هرکسی که بخواهد بیش‌ترین عصارهٔ زندگی را بیرون بکشد، ارزشمند است.

خواندن کتاب کاش وقتی ۲۰ سالم بود ‌می‌دانستم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

جوان‌هایی که در آغاز راه موفقیت هستند و کسانی که می‌خواهند تازه پا به دنیای اجتماعی و پیچیده کاری بگذارد و نمی‌خواهند که پی در پی شکست را تجربه کنند. توصیه‌های این کتاب برای همه خصوصا جوانانی که در شرف پا گذاشتن به دنیای کسب و کار هستند مفید است.

درباره تینا سیلیگ

تینا سیلیگ دکتریِ عصب‌شناسی از دانشکدهٔ پزشکی استنفورد دارد و مدیر اجرایی برنامهٔ سرمایه‌گذاری‌های مخاطره‌آمیزِ فناوریِ استنفورد است که قطب کارآفرینی در دانشکدهٔ مهندسی دانشگاه استنفورد است. به‌علاوه، سیلیگ دوره‌های آموزشی دربارهٔ کارآفرینی و نوآوری را در بخش علوم و مهندسی مدیریت و در مؤسسهٔ طراحی هاسو پلاتنر در دانشگاه استنفورد تدریس می‌کند. او اغلب سخنرانی می‌کند و کارگاه‌های آموزشی‌ای برای مدیران اجرایی در طیف وسیعی از رشته‌های علمی برگزار می‌کند و کتاب‌های علمی محبوبی برای بزرگ‌سالان و کودکان نوشته است.

بخشی از کتاب کاش وقتی بیست‌ساله بودم، می‌دانستم

 نظرم چالش ۵ دلاری، در آموزش داشتن ذهنیت کارآفرینی به دانشجوها موفقیت خوبی کسب کرد. اما تمرین‌هایی هم به آن‌ها داده‌ام که متوجه شوند ارزش، همیشه برحسب پاداش‌های مالی سنجیده نمی‌شود. مثلا در یکی از تمرین‌ها به جای ۵ دلار، به هرتیم پاکتی دادم که در آن ۱۰ گیره کاغذی بود. به تیم‌ها گفتم باید با استفاده ازاین گیره‌های کاغذ، تا جایی که ممکن است، ارزش ایجاد کنند.‌ این ارزش می‌تواند با توجه به معیارهایی که آن گروه برای آن در نظر گرفته‌اند، سنجیده شود.

هرکدام از این تیم‌ها ارزش‌های متفاوتی را برای سنجش در نظر گرفته بودند. یکی از آن‌ها تصمیم گرفته بود گیره‌های کاغذ، نوعی ارز جدید باشد. تیم دیگر با توجه به این که رکورد جهانی طولانی‌ترین زنجیره از گیره‌های کاغذ، ۲۲ مایل بوده است، تصمیم گرفت این رکورد را بشکند. تیمی دیگر هم گیره‌های کاغذ را با کمی پوستر مقوایی مبادله کردند و در دکه‌ای در مرکز خریدی نزدیک، نصب کردند که این شعار روی آن نوشته بود: «حراج دانشجویان استنفورد؛ یکی بخر، دوتا ببر». آن‌ها با پیشنهادهایی که دریافت کردند شگفت‌زده شدند. از حمل کیف‌های سنگین مشتریان فروشگاه‌ها تا تشکیل جلسه طوفان فکری برای حل مشکل تجاری خانمی که نیاز به کمک داشت و در عوض این کار، ۳ مانیتور را که نمی‌خواست، به آن‌ها اهدا کرد.