کتاب تا نفس دارم می‌جنگم

کتاب تا نفس دارم می‌جنگم خاطرات دوران کودکی، نوجوانی  استاد محمد میرزاوندی یکی از مفاخر هنر لرستان و ایران است. استاد محمد میرزاوندی با سروده‌های حماسی خود در دوران جنگ، یکی از شناسنامه‌های هنری کشور است که سرود «دایه دایه وقته جنگه» او در دوران جنگ به یکی از نمادها و آواهای ماندگار دوران دفاع مقدس تبدیل شد.

 خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به خواندن سرگذشت‌نامه های مفاخر ایران‌زمین

 بخشی از کتاب تا نفس دارم می‌جنگم

میرزاوندی در خاطره‌ای ، دیدار مجموعه هنری خویش با آیت الله خامنه ای در دوره ریاست جمهوری را چنین روایت می کند: 

«بیست و یکم بهمن ماه سال ۱۳۶۵ بود. آقای محمدعلی طاهری از ساری و من، توی بخش تک خوانی اول شده بودیم. به ما خبر دادند که آیت الله خامنه ای ما را می خواهند تا به خدمتش برویم... با تعدادی از بچه های خراسان، از محل برگزاری جشنواره با اتوبوس راهی دفتر ریاست جمهوری شدیم. اصلاً به دورو برمان توجه نداشتیم. نمی دانستیم به کجا می رویم. قند توی دلمان آب می شد. دوست داشتیم همه مسیر را باز کنند و ما یکسره و بدون معطلی به مقصدمان برسیم و آقای خامنه ای را زیارت کنیم. از پیچ و خم چند خیابان گذشتیم. راننده که ترمز دستی را کشید، از جایمان کنده شدیم و پرت شدیم به طرف جلو. دستی به آینه زد و گفت: «دوستان بفرمایین.» ذوق و شوق زیادی برای دیدار آقای خامنه ای داشتم و دست و پای خودم را گم کرده بودم. صدای قلبم را می شنیدم... بچه های دفتر ریاست جمهوری خیلی به ما احترام می گذاشتند... یک گروه ده نفره بودیم. بعد از بازرسی بدنی و تشریفات اداری، بالاخره داخل رفتیم...

همه، دور تا دور دفتر نشسته بودند. چند لحظه ای نشستیم. آقای خامنه ای تشریف آوردند. خدمت ایشان سلام کردیم. به شوخی گفتند: «شما که می گویید وقت جنگ است، در مورد جنگ بخوانید.»

«تا نفس دارم می جنگم»، «ای وطن بی تو دنیا قورسونه» و «دایه دایه» را اجرا کردیم. آقای خامنه ای ما را تشویق کردند و برایمان دست زدند. پشت بندش هم همه برای ما دست زدند. آقای خامنه ای به من گفت: »از صدای شما خیلی خوشم آمده.»