کتاب فقط یک داستان

«ترجیح می‌دهید نصیبتان عشقِ بیشتر و رنجِ بیشتر باشد یا عشق کمتر و رنج کمتر؟ به نظرم، درنهایت، تنها سؤال واقعی همین است.» این جمله‌ای است که جولین بارنز، نویسنده چیره‌دست انگلیسی در ابتدای «فقط یک داستان» می‌گوید.جمله‌ای که همان ابتدا تلنگری بر ذهن خواننده می‌زند و او را در برابر واقعیتی کمتر اندیشیده شده قرار می‌دهد. پیامدهای آغازین عشق، همیشگی است اما پُل جوان نوزده‌ساله این را نمی‌داند. داو در نوزده‌سالگی عاشق زنی چهل و چند ساله به اسم سوزان شده که در کلوپ تنیس با او آشنا شده است و به این می‌بالد که رابطۀ عاشقانه‌اش با سوزان با سنت‌های رایج اجتماعی در تضاد است. هرچه پل بزرگتر می‌شود، تاثیرات این عشق نامتعارف در زندگی‌اش بیشتر می‌شود و این ماجرا در سنین کهنسالی برایش به شکل خاطراتی خوشایند یا ناخوشایند مرور می‌شوند. «فقط یک داستان» با لطافت و خِردی که در آن موج می‌زند، رمانی است از یکی از بزرگترین توصیف‌کنندگان قلب بشر. داستانی که کسی غیر از جولین بارنز نمی‌تواند آن را به این ظرافت و زیبایی تعریف کند. بارنز در این کتاب می‌خواهد بگوید هرکسی فقط یک داستان عاشقانه در زندگی‌اش دارد که می‌تواند آن را بارها و بارها بدون خستگی تعریف کند. ممکن است این داستان به شکست بیانجامد، ممکن است از اول اشتباه باشد، ممکن است هیچ‌گاه نمود واقعی پیدا نکند و فقط در ذهن آدم باشد اما به هر حال این تنها داستانی است که رویدادهای بعدی زندگی را رقم می‌زند و تا سال‌های درازی زندگی انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. جولین بارنز عاشق ادبیات فرانسه، بسیار هوشمند، باریک‌بین و نکته‌سنج و نویسندۀ ۱۳ رمان است؛ از جمله رمان «درک یک پایان» که در سال ۲۰۱۱ برندۀ جایزۀ ‌بوکر شد. در سال ۲۰۱۷ نیز جمهوری فرانسه به او نشان شوالیۀ هنر و ادب را اعطا کرد.