کتاب بیان و تکینگی در لایبنیتس

ادعای گزافی نیست اگر بگوییم لایبنیتس یکی از زنده‌ترین و در عین‌حال رؤیت‌ناپذیرترین فیلسوفان در سرتاسر آثار ژیل دُلوز است. دُلوز وسوسه‌ی نوشتنِ کتابی مستقل درباره‌ی لایبنیتس را که بعدتر تا لایبنیتس و باروک (۱۹۸۷) نامیده می‌شود، تا دوره‌ی پایانی حیات‌اش به عقب می‌اندازد. نوشتن کتابی درباره‌ی لایبنیتس دو سویه‌ی بسیار جالب توجه دارد. دُلوز پیشتر در مصاحبه‌ای پس از انتشارِ جلد دوم از کاپیتالیسم و اسکیزوفرنی در سال ۱۹۸۰ می‌گوید که یکی از دلایل نوشتن چنین کتابی رفع‌کردنِ ابهام‌های ممکنی است که شالوده‌ی هستی‌شناختی فلات ۱۱ از کتاب هزار فلات را تشکیل می‌دادند. به باور دُلوز امکان دارد سه مفهومِ "تأثیر/عاطفه (نه تأثر/حال)"، "مفهوم"، و "درک (نه ادراک)" با یکدیگر خلط شوند (امور نهفته و نه بالفعل). در نتیجه به وساطت لایبنیتس و نظریه‌‌اش درباب بیانگرایی باید مفهوم را به روشنی از تأثیر/عاطفه و درک تمییز داد.