کتاب گزیده‌ای از شرح حال و اشعار سلمان

«گزیده‌ای از شرح حال و اشعارسلمان ساوجی» به کوشش هوشنگ پایدار گردآوری شده‌است. خواجه جمال الدین سلمان ابن خواجه علاءالدین محمد مشهور به سلمان ساوجی در دههٔ اول قرن هشتم هجری در ساوه متولد شد. وی ابتدا در خدمت خواجه غیاث الدین محمد و سلطان ابوسعید بهادر خان بوده و پس ازبر هم خوردن اساس سلطنت ایلخانان واقعی به خدمت امرای جلایر پیوست. دلشاد خاتون همسر شیخ حسن بزرگ نسبت به سلمان کمال توجه و محبت را داشت و تربیت فرزندش سلطان اویس را به او واگذار کرد. وی در اواخر عمر منزوی شد و به زادگاه خود بازگشت و در همانجا در سال ۷۷۸ هجری قمری دار فانی را وداع گفت. از وی علاوه بر دیوان قصاید و غزلیات و مقطعات، دو مثنوی به نام «جمشید و خورشید» و «فراقنامه» به جای مانده‌است. زان پیش که‌اتصال بود خاک و آب، را عشق تو خانه ساخته بود، این خراب را مهر رخت ز آب و گل ما شد آشکار پنهان به گل چگونه کنند آفتاب را؟ تا کفر و دین شود، همه یک روی و یک جهت بردار یک ره، از طرف رخ حجاب را عکس رخت چو مانع دیدار می‌شود بهر خدا چه می‌کند آن رخ نقاب را بر ما کشید خط خطا مدعی و ما خط در کشیده‌ایم، خطا و صواب را فردا که نامه عملم را کنند عرض روشن کنم به روی تو یک یک حساب را یک شب خیال تو دیدم ما بخواب زان چشم، دگر به چشم ندیدم خواب را بی‌وصل تو دو کون، سرابی است پیش ما در پیش ما چه آب بود خود سراب را؟ سلمان به خاک کوی تو، تا چشم باز کرد یکبارگی ز دیده، بینداخت، آب را