دانلود و خرید کتاب صوتی یک بعلاوه یک

کتاب صوتی یک بعلاوه یک نوشتهٔ جوجو مویز با ترجمهٔ مریم مفتاحی و گویندگی شیما درخشش در آوانامه منتشر شده است. جوجو مویز روزنامه‌نگار و رمان‌نویس انگلیسی است. او با نوشتن رمان‌های عاشقانه به شهرتی جهانی دست یافت. «من پیش از تو»، «من پس از تو» و «دختری که رهایش کردی» از دیگر آثار اوست.

درباره کتاب صوتی یک بعلاوه یک

کتاب صوتی «یک بعلاوه یک» رمانی اجتماعی است که به مشکلات و دغدغه‌های اقشار مختلف جامعه اشاره می‌کند. در سویی دردسرهای یک خانوادهٔ فقیر را نشان می‌دهد که چطور برای زنده ماندن و پیشرفت‌کردن تلاش می‌کنند و سویی دیگر، به مشکلات قشر ثروتمند اشاره دارد. این کتاب از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز است.

قهرمان این داستان هم مانند داستان دیگر جوجو مویز، من پیش از تو، زنی فقیر اما قوی است که با روحیه‌ای شاد به جنگ مشکلات رفته است. جسیکا مادری تنها است که کار مراقبت از دختر خودش و پسر همسرش بر دوش او است و تمام تلاشش را می‌کند که زندگی خوبی برای بچه‌هایش فراهم کند. جسیکا با مرد ثروتمندی به نام اد نیکلاس آشنا می‌شود. آشنایی آن‌ها، زندگی هر دو را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

برخی از نظرات دربارهٔ یک بعلاوه یک

رمانی پرکشش از شرح یک دلدادگی که من از خواندنش لذت بردم. روزنامه دیلی‌میل

تأثرانگیز با فراز و نشیب‌هایی بسیار که گاهی با صدای بلند می‌خندید. روزنامه ساندی اکسپرس

قصه‌ای روحیه دهنده و شوق‌انگیز در تأیید زندگی که بی‌وقفه خواهید خواند. مجله هیت

داستانی شگفت‌انگیز، رک و بی‌پرده، واقعی و غمگین در بهترین شکل ممکن خود. مجله فرهنگی ماری کلر

کتاب صوتی یک بعلاوه یک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به داستان‌های عاشقانه پیشنهاد می‌شود.

درباره جوجو مویز

جوجو مویز با نام کامل پائولین سارا جو مویز، در ۴ اوت سال ۱۹۶۹ در لندن، انگلستان متولد شد. او در دانشگاه به تحصیل در رشتهٔ روزنامه‌نگاری پرداخت. او پیش از آغاز به رمان‌نویسی شغل‌های متعددی را تجربه کرده است. مدتی به‌عنوان کنترلچی تاکسی، بازه‌ای به‌عنوان تایپیست خط بریل برای نابینایان و مدتی به‌عنوان نویسنده بروشورهای کلوپ ۱۸-۳۰، کلوپی مسافرتی برای افراد ۱۸ تا ۳۰ساله، مشغول به کار بود. به عقیده مویز تجاربی که از شغل‌های خرد و ریزش به دست آورده تأثیر زیادی در شکل‌گیری داستان‌هایش داشته است. «من احساس می‌کنم زندگی‌های بسیاری را تجربه کرده‌ام. وقتی تا دیروقت در یک شرکت تاکسی‌رانی کار می‌کنی و یا در یک‌بار کار می‌کنی، در خصوص طبیعت انسانی چیزهای بسیار زیادی یاد می‌گیری.»

جوجو مویز از سال ۲۰۰۲ شروع به نوشتن رمان‌های عاشقانه کرد. آثار او در سراسر دنیا خواننده دارد و به بیش از یازده زبان مختلف ترجمه شده‌اند. معروفیت او در ایران به دلیل انتشار کتاب من پیش از تو بود که تابه‌حال بارها تجدید چاپ شده است. از کتاب‌های مشهور او که به زبان فارسی هم ترجمه شده‌اند می‌توان به من پیش از تو، پس از تو، میوهٔ خارجی، دختری که رهایش کردی، یک به‌علاوه یک و باز هم من اشاره کرد.

درباره مریم مفتاحی

مریم مفتاحی ۱ اسفند ۱۳۴۳ در خانواده‌ای فرهنگی در شهر ساری متولد شد. او تحصیلاتش را در رشتهٔ مترجمی زبان انگلیسی تا مقطع کارشناسی ادامه داد و سپس به تحصیل در رشته زبان‌شناسی در مقطع کارشناسی ارشد پرداخت. در ایران، او را بیشتر به دلیل ترجمهٔ آثار جوجو مویز می‌شناسند.

بخشی از کتاب صوتی یک بعلاوه یک

«چهار سال بود که ناتالی بنسون و جسیکا توماس هر روز برای کار نظافت به خانه‌های مردم می‌رفتند. روی بدنه‌ی ون کوچک و سفیدرنگ‌شان نامِ پیش‌پاافتاده و معمولی «خدمات نظافت بنسون و توماس» نوشته بود. قبلا ناتالی با شابلون روی ون نوشته بود «به نظافت احتیاج دارید؟ ما می‌توانیم کمک کنیم؟» دو ماه تمام این نوشته روی ون بود، تا این که جس اعلام کرد نصفِ بیشتر تلفن‌هایی که افراد می‌زنند هیچ ربطی به کار نظافت ندارد.

حالا اغلب در منطقه‌ی دریاکنار کار می‌کردند. مردمِ داخل شهر چندان پولدار نبودند، بعضی‌ها هم علاقه‌ای نداشتند کسی برای نظافت به خانه‌شان برود. فقط پزشکان و وکلا و مشتری‌های عجیب و غریبی مثل خانم هامفری که آرتروز داشت و نمی‌توانست خودش کارهایش را بکند، به آنها رجوع می‌کردند. این زن از زمره افرادی بود که اعتقاد دارند پاکیزگی نشانه‌ی ایمان است. سابق بر این، پرده‌های آهارزده و پله‌های ورودی خانه که خوب سابیده‌شده باشند، زیربنای ارزش‌های زندگی خانم هامفری را تشکیل می‌دادند. گاهی جس و ناتالی با خودشان فکر می‌کردند خانم هامفری صحبت‌های چهل و هشت ساعت را نگه می‌دارد تا در ساعاتی که آنها در خانه‌اش هستند، تحویل‌شان بدهد. چهارشنبه‌ها نوبت خانه‌ی او بود، بعد از پایان کارشان در دریاکنار که شامل نظافت خانه‌ی ریتر و گوردن بود ـ یا اگر خوش شانس بودند و نظافت ویلاهایی که کارگران‌شان نیامده بودند نیز به آنها واگذار می‌شد ـ به خانه‌ی خانم هامفری می‌آمدند و خانه‌اش را تمیز می‌کردند.

جس داشت جاروبرقی را داخلِ سالن می‌بُرد که درِ خانه باز شد. خانم ریتر از پایین پله‌ها داد کشید:

«دخترها شمایید؟»

خانم ریتر تمام زن‌ها را «دخترها» خطاب می‌کرد، حتی بازنشسته‌ها. چشمانش را باشیطنت می‌چرخاند و می‌گفت «نمی‌دانید شب شنبه با چه دخترهای نابی رفتم بیرون.» جس و ناتالی دوستش داشتند. زن بشاشی بود، ساده و بی‌تکلف، واصلا آنها را به چشمِ نظافتچی نگاه نمی‌کرد.

ناتالی و جس نگاهی به هم انداختند. صبح خسته‌کننده‌ای بود، تازه دو اجاق گاز را تمیز کرده بودند (چه کسی در تعطیلات گوشت خوک کباب می‌کند؟) دیر شده بود و حالا لابد چای خانم هامفری به رنگ و غلظت روغن جلای پله‌ها در آمده بود.»