کتاب بز زنگوله پا

گرگ: منم آن گرگ سیاه تو کجا و من کجا من خوردم شنگول تو من بردم منگول تو من می‌آم به جنگ تو مادربزی: خورده‌ای بزهای بسیار تو با شنگول من برده‌ای بزهای بسیار تو با منگول من داغ‌هاست بر دل ما ز جور تو پر کینه است دل ما ز جور تو پاسخت را می‌دهم در یک نبرد مرگ تو چاره کند این رنج و درد

[گرگ با عجله وارد می‌شود. مَشکی پُر باد همراه آورده است.] گرگ: هی مردک بیعار، بسه دیگه، تا کی می‌خوای بیکار بشینی. یالا یالا دندونامو تیز کن. روز جمعه وقت جنگه. می‌خوام یه درسی به این بز زنگوله پا بدم که دیگه هیچ بزی همچی فکری به کله‌اش نزنه. آهنگر: (کنایه‌آمیز) چی آوردی برام؟ گرگ: (می‌خندد. مشک را به آهنگر می‌دهد) غذای همیشگی تو! [آهنگر مشک را باز می‌کند. باد از آن خارج می‌شود. نخودی از آن بیرون می‌پرد و به چشم آهنگر می‌خورد.]

[مادربزی و حبه انگور با ظرفی شیر نزد آهنگر می‌آیند.] مادربزی: دوست خوبم آهنگر، شنگول و منگول منو گرگ خورده... من دارم می‌رم به جنگ او. فکر نکنی فقط واسه بچه‌هامه... نه... دیگه طاقتم تموم شده. (سکوت) این شیر رو بگیر و شاخ‌های منو تیز کن. صبح جمعه روز جنگه... تو باید منو یاری کنی...

گرگ: (از خانه بیرون می‌آید و خطاب به بز) وه چه روزی است شکار آمده خود بر خوان ما می‌شناسد قدر گرگ کوید بگیر این جان ما مادربزی: خوان تو بر هم زنم ویران کنم سامان تو آتشی بسازم به پا گریان کنم چشمان تو کی کنیم جنگ من و تو؟

گرگ: منم آن گرگ سیاه تو کجا و من کجا من خوردم شنگول تو من بردم منگول تو من می‌آم به جنگ تو

منم منم بز بز زنگوله پا ور می‌جم دو پا دو پا کی خورده شنگول من کی برده منگول من کی می‌آد به جنگ من

کیه کیه بر بام ما داره تاپ تاپ می‌کنه مگه از جون سیر شده منو بی تاب می‌کنه آش ما شور شد مهمان ما کور شد

شنگول: باید پاهاشو ببینیم. (با صدای بلند) ببینیم پاهای تو ببینیم پاهای تو قرمزه رنگ حناس هر دو پای مادر ما اگه پاهای تو سیاه‌س تو نیستی مادر ما تو نیستی مادر ما

این زنگوله رو می‌بندم به پام، از صداش منو می‌شناسین. در می‌زنم: تق تق تق. بعد میگم: منم منم مادرتون بز بزِ زنگوله پا شیر آوردم براتون باز کنین من اومدم باز کنین من اومدم

مادربزی: این روزا یه گرگ این نزدیکی‌ها اومده که هر روز یه بز رو به دندون می‌گیره. اسمش گرگ سیاه‌ست. خیلی زرنگه. هر بزی رو با یه کلکی تور می‌زنه.