کتاب زنان کوچک

«خلاصه‌سازی» در سراسر جهان پیشینه‌ای بسیار طولانی دارد و مهم‌ترین آثار ادبی جهان به دست نویسندگان و پژوهشگران به صورت خلاصه، بازنویسی شده‌اند. امروز نیز در سینما، تئاتر و حتی بسترهای مختلف ادبی می‌توان ردپای تلخیص و اقتباس را به وضوح دید. اما هدف از خلاصه‌سازی چیست؟ چرا باید خلاصه خواند، در حالی‌که آثار اصلی چیره‌دست‌ترین نویسندگان جهان به راحتی قابل دسترس است؟ چرا باید به متون خلاصه و بازنویسی‌شده‌ رجوع کرد، هنگامی که لذت راستین مطالعه را می توان در قلم بزرگ‌ترین نوابغ جهان یافت؟ در میان تمام آثار ادبی تاریخ، کتاب‌هایی وجود دارند که نامشان به گوش همه‌ی ما آشناست؛ کتاب‌هایی که نه تنها در ادبیات از نقشی غیرقابل‌کتمان برخوردارند، بلکه رد پای آن‌ها در جای‌جای زندگی‌مان به چشم می‌خورد. با این حال در شلوغی و ازدحام کنونی، کم‌تر فرصتی برای مطالعه‌ی این آثار پرحجم اما ضروری دست می‌دهد. در مجموعه «خلاصه بهترین رمان‌های جهان» قصد ما این است که با بازنویسی امانت‌دارانه این کتاب‌ها، فرصتی برای مطالعه‌ی این آثار فراهم کنیم تا در مدت‌زمانی کوتاه، لذت مطالعه‌ی مهم‌ترین و زیباترین آثار ادبی جهان برای همه فراهم شود. امید داریم که مطالعه‌ی این متون کوتاه، مخاطبان را به مطالعه‌ی متن اصلی کتاب‌ها تشویق کند. *** «زنان کوچک» رمان مشهوری از لوئیزا می آلکوت(۱۸۸۸-۱۸۳۲)، نویسنده آمریکایی است. این کتاب در سال‌های ۱۸۶۸ و ۱۸۶۹ در دو جلد منتشر شد. کتاب داستان چهار خواهر –مگ، جو، بت و ایمی مارچ- است و روایت وقایعی از دوران کودکی تا زنانگی آن‌هاست. داستان سه دورن‌مایه دارد: زندگی در خانه، کار و عشق حقیقی. چهار خواهر، در نبود پدرشان که به جنگ رفته است، نزد مادرشان زندگی می‌کنند. مگ زیباترین خواهرشان است، جو روحیاتی پسرانه دارد و بسیار بازیگوش است، بت نوازنده است و ایمی هنرمند دلربایی است. زندگی آن‌ها از لحاظ مالی دچار دشواری‌هایی شده است از این رو خواهران برای کمک به معاش خانواده دست به کار می‌شود... در بخشی از کتاب می‌خوانیم: شب کریسمس بود و چهار دختر خانواده‌ی مارچ بیش از هر وقت دیگری فقر را احساس می‌کردند. با از دست رفتن ثروت خانواده و حضور آقای مارچ در جبهه‌ّی جنگ، هیچ‌کدام از دخترها انتظار هدیه‌ی کریسمس را نمی‌کشیدند. با این حال دختر بزرگ خانواده، مگ، بدش نمی‌آمد یک جفت دست‌کش ابریشمی داشته باشد. دختر دوم، جو، که عاشق مطالعه بود دلش کتاب آندین و سینترام را می‌خواست. بت از نواختن پیانو لذت می‌برد و نت‌ّهای تازه‌ی موسیقی یادگیری‌اش را سرعت می‌بخشید. ایمی نیز که کوچک‌ترین دختر خانواده بود، دلش برای مدادرنگی‌های تازه پر می‌زد. علاوه بر این، زندگی بر وقف مراد هیچ‌کدام از خواهرها نبود؛ مگ که معلم سرخانه بود از بدرفتاری شاگردهای ثروتمند و لوسش شکایت می‌کرد، جو تمام روز را کنار عمه‌ی بزرگش، خانم مارچ، سپری می‌کرد و نق‌نق‌ّهای بی‌وقفه‌ی پیرزن کفرش را درمی‌آورد. بت تمام روز در خانه مشغول شست‌وشو بود و گاه پوست دستش چنان خشک و زبر می‌شد که نواختن پیانو را دشوار می‌کرد. ایمی نیز از بینی پهنش می‌نالید و آرزو می‌کرد بینی زیباتری داشته باشد.