کتاب مادری به نام مینا

«مادری به نام مینا» مجموعه داستان کوتاهی نوشته زینب گودینی(-۱۳۶۴)، نویسنده معاصر ایرانی است. در بخشی از داستان «مادری به نام مینا» از این کتاب می‌خوانیم: چشمهایم می‌سوخت. سرگیجه‌ام کمی‌بهتر شده بود. دستهایم را زیر آب خنک شیر گذاشتم. مشتی آب به صورتم پاشیدم. به تصویر منعکس شده در آینه دستشوی نگاهی ‌انداختم؛ چقدر برایم غریبه بود. به سالن بر گشتم. متوجه پرستار شدم. با دیدن من لبخندی بر روی لب‌های سرخش نقش بست. سمتم آمد. خواست زیر بغلم را بگیرد. فاصله گرفتم و نگذاشتم دستم را بگیرد. با قدم‌های نزدیک به من همچنان پشت سرم می‌آمد. از میان جمعیت در حال عبور تلو تلو خوران می‌رفتم. همهمه داخل سالن گوشم را پر کرده بود. صدایش در گوشم پیچید:‌یادتون با شه که هر حرکت شما کنترل می‌شه. هر‌اشاره و هر حرفی به ضرر شماست! خط رنگی وسط سالن گاهی بلند می‌شد و رو به روی من می‌ایستاد. گاهی سر جایش دراز به دراز می‌افتاد. صدایش اعصابم را خرد می‌کرد. آرام و با وقار حرف می‌زد.‌اما انگار چاقوی جراحی به دستش گرفته بود و بدون‌اینکه مرا بی هوش کند قلبم را می‌شکافت. پشت در آسانسور منتظر ‌ایستادیم. هنوز جملاتی که چند دقیقه پیش بین ما رد و بدل شده بود، در ذهنم تکرار می‌شد. مثل پتکی بر سرم فرو می‌آمد. گفت: می‌خواهم چند کلمه‌ای رک باهاتون صحبت کنم. گفتم: بفرمایید! گفت: شما باید‌امیدوار باشید. دکتر‌ها هیچ کدام به طور کامل قطع‌امید نکردن. پریشان پرسیدم: ببخشید متوجه نشدم چی گفتی؟ آرام جواب داد: شما باید نیروی خود را برای نجات پسرتون جمع کنید... بقیه حرفش را متوجه نشدم. زیر لب پرسیدم: نجات چه طوری؟ مگر‌یک مادر می‌تواند از نجات پسر هفت ساله‌اش دریغ کند. پرده‌ای از‌اشک جلوی چشم‌هایم را می‌گیرد. تصویر تار پرستار را می‌بینم. صدایم می‌لرزید.