کتاب مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران

کتاب مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران نوشتهٔ حسن رستگارپناه و نبی الله روحی و علی کلهر است. این کتاب را انتشارات دانشگاه جامع امام حسین منتشر کرده است.

درباره کتاب مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران

یکی از ویژگی‌های اساسی علوم‌ انسانی، زمینه‌گرابودن آن است. منظور از زمینه‌گرابودن آن است که نظریات مطرح در این عرصهٔ مطالعاتی متأثر از مقتضیات زمانی و مکانی و بر اساس مفروضات اساسی مطرح در ذهن و نگاه نظریه‌پردازان طرح می‌گردند. ردپای اقتضائات و مفروضاتی ازاین‌دست را می‌توان در سطوح مختلف هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی روش‌شناسی و غایت‌شناسی بازشناخت. تنوع حاکم بر تئوری‌ها و اندیشه‌های علوم انسانی، بازتاب‌دهندهٔ این وضعیت و حاصل منطقی آن است. شرایط مشابهی را در مطالعات امنیتی به‌مثابه بخشی از ادبیات بارور علوم انسانی می‌توان سراغ گرفت؛ وجود نحله‌ها و مکاتب مختلف در این عرصهٔ مهم پژوهشی شاهدی بر این مدعا است. 

نگاهی به ادبیات شکل‌گرفته در این حوزه نشان می‌دهد که نظریه‌پردازان، مختلف باتوجه‌به موقعیت‌های زمانی و مکانی و مفروضات اساسی مطرح در ذهن خود، درصدد تشخیص و تبیین مسائل و مشکلات امنیتی برآمده‌اند و در راستای پاسخگویی و ارائهٔ راهکار به پرسش‌های علمی این حوزه، نسبت به طراحی مکانیسم‌های مختلف و پیشنهاد گفتمان‌ها و مکاتب همت کرده‌اند. حاصل آنکه امروزه ما با فهرست بلندی از مکاتب امنیت مواجه هستیم؛ مکاتب امنیتی واقع‌گرایی، لیبرالیستی جهان سوم، کپنهاگ سازه، انگاری انتقادی و فمینیستی از جمله این موارد هستند. ایده و تئوری نظام جمهوری اسلامی که توسط آیت‌الله خمینی مطرح شد، با پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، به تأسیس و پیروزی نظام جمهوری اسلامی ایران منجر شد.

خواندن کتاب مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌ها و موضوعات سیاسی و امنیتی می‌توانند از کتاب مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران باشند.

بخشی از کتاب مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران

«اما تبیین مطلب آن که تفکر خلافتی دارد فطرتش را رها نکرده است. «فالهمها فجورها و تقواها در دل اوست می‌گوید من مخلوق. اویم مُهر او را به‌عنوان مهر دوستی و خلافت بندگی و مولوی در پیشانی و در دل دارم در حال خطر می‌گوید: یا الله به او وابسته‌ام و می‌دانم مرا رها نمی. کند این دل مایه درونی اوست؛ او چرا مضطرب باشد؟ نمونه‌اش شب‌های عملیات عزیزان ما بود؛ چه در ارتش و چه در سپاه چه در نیروی مردمی با نماز شکر و وضو به میدان جنگ می‌رفتند. هیچ هراسی نداشتند؛ چون دل مایه درونی آنها را به آن اصل هدایت می. کرد. پشتوانه بیرونی آنها وعده تخلف‌ناپذیر خدا بود که فرمود ان تنصروا الله ینصر وکم». به وعده خود عمل کرد. هم از خدا صادق‌تر محال است؛ هم از خدا باوفاتر محال از خدا صادق‌تر محال است. در قرآن آمده است و من اصدق الا الله قیلا از خدا باوفاتر محال است و در قرآن آمده است: «من اوفا بعهده من الله» پس این پشتوانه بیرونی به‌عنوان فیض حق آن هم دل مایه درونی است؛ البته اگر نظر دقیق را بخواهید، آن پشتوانه بیرونی هم در بیرون است هم در درون است؛ هم محیط است و کل شیء محیط است؛ همه کند مرزی برای نصرت الهی نیست الا بذکر الله تطمئن القلوب» نشان را احاطه می می‌دهد که تنها لطف خدا پشتوانه بیرونی نیست.

این دو عنصر است که یک ملت را در امنیت و امان نگه می‌دارد چنین ملت عاقل خردمداری نه بیراهه می‌رود نه از بیراهه رونده‌ها حمایت می‌کند نه راه کسی را می‌بندد؛ نشانه‌اش همین وفاداری و پایداری نظام اسلامی است که در این سی و چند سال نه به کشوری حمله کرد، نه متجاوزان را یاری داد؛ اما آنها که فاقد دل مایه درونی و پشتوانه بیرونی‌اند، برای اینکه تفکر اومانیسمی می‌گوید انسان از خاک است و خاک می‌شود و مرگ پوسیدن است نه از پوست به درآمدن و بعد از مرگ خبری نیست چه اینکه قبل از خاک خبری نبود، معاذالله نه کسی هست که او را آفریده باشد و نه کسی هست که از او مسئولیت بطلبند، چنین انسانی که هم از طرف آغاز ابتر است و هم از طرف فرجام ابتر است، «منقطع الاول والاخره» است سرگردان و مضطرب است هیچ ممکن نیست او احساس امنیت بکند؛ چون دل مایه درونی ندارد؛ خود را پوسیده تلقی می‌کند پشتوانه بیرونی ندارد، چون به خدای سبحان معتقد نیست.»