کتاب ایمونوپاتولوژی مقایسه ای

کتاب ایمونوپاتولوژی مقایسه ای را علی‌اصغر طهرانی و عارف دلخوش و سپیده رجبی گردآوری کرده‌اند. این کتاب اثری کاربردی برای دانشجویان پزشکی است.

درباره کتاب ایمونوپاتولوژی مقایسه ای

دستگاه ایمنی بدن مهم‌ترین سیستم دفاعی در برابر پاتوژن‌ها و عوامل ایجاد کننده بیماری‌های مختلف می‌باشد. عملکرد منحصر به فرد این سیستم، مطالعه و تحقیق در مورد آن را برای متخصصین این حوزه جذاب کرده است. به مانند تمام بافت‌ها و ارگان‌های بدن، سیستم ایمنی هم دچار آسیب‌های گوناگون و نقص در عملکرد می‌شود. کتاب حاضر با مطالعه بافت‌شناسی و آسیب شناسی اختصاصی سیستم ایمنی تلاش می‌کند تا ابعاد تازه‌ای از بیماری‌های مهم سیستم ایمنی بدن حیوانات را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد. این کتاب به ایمنولوژی مقایسه‌ای و تاریخچه‌ ایمنولوژی می‌پردازد.

خواندن کتاب ایمونوپاتولوژی مقایسه ای را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام دانشجویان پزشکی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب ایمونوپاتولوژی مقایسه ای

واژه ایمونولوژی (immunology)از اصطلاح یونانی Immunitas گرفته شده است. که معادل کلمه Exemption به معنای معافیت یا مصونیت می‌باشد. در زمان رم باستان Immunitasیک لقب برای سناتورهایی بوده است که دارای مصونیت ازمحاکمه قضایی بوده اند. امروزه این کلمه به عنوان واژه‌ای برای مصونیت در مقابل انتی‌ژن‌های خارجی به کار می‌رود.

در علم ایمنولوژی به دنبال شناخت بافت‌ها و سلول‌هایی هستیم که به واسطه آن بدن موجود زنده می‌تواند عوامل غیر خودی را از خودی تشخیص داده و پاسخ هایی را بروز دهد که به واسطه‌ی آن بدن بتواند از لحاظ هموستاز به حیات خود ادامه دهد.

سابقه این علم به گذشته دور برمی‌گردد (حدود ۴۳۰ سال قبل از میلاد مسیح) در آن زمان یک مورخ یونانی در کتاب خود چنین ذکر کرده است که فقط افرادی می‌توانستند پرستار بیماران مبتلا به طاعون شوند که خود قبلا به این بیماری مبتلا شده و بهبود یافته‌اند.

در قرن ۱۲ میلادی بیماری آبله بیماری کشنده‌ای بود و حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد افراد مبتلا به آبله می‌مردند. چینی ها اولین روش ایمنی‌زایی در مقابل بیماری آبله انسانی را ابداع کردند. بدین صورت که زخم‌هایی را در سطح بدن فرد سالم ایجاد کرده و از پوسته‌ها و ضایعات خشک شده‌ی آبله روی زخم می‌ریختند و یا پودر آن را استنشاق می‌کردند فرد سالم تب مختصری می‌گرفت و در مقابل آبله مصون می‌شد. در اصطلاح به این عمل variolation می‌گفتند. این روش از طریق جاده ابریشم به امپراطوری عثمانی رسید. در قرن ۱۵ میلادی در زمان امپراطوری عثمانی در قسطنطنیه ترک ها روش چینی‌ها را در مقیاس وسیع به کار بردند. در استانبول سفیر انگلیس اجازه داد تا عمل variolationرا روی فرزندانش انجام دهند. وی پس از بازگشت به انگلیس این اطلاعات را در اختیار امپراطوری بریتانیا قرار داد این روش روی چند نفر از افراد ازمایش شد و چون نتایج رضایت بخش بود به عنوان روشی برای مقابله با بیماری آبله شناخته شد.

اولین روش استاندارد ایمنی زایی که ما اکنون تحت عنوان واکسیناسیون می‌شناسیم توسط ادوارد جنر در سال ۱۸۹۸ ابداع شد. این پزشک انگلیسی مشاهده کرد که دختران شیر دوشی که از گاوهای مبتلا به آبله گاوی شیر می‌دوشند به یک بیماری خفیف با ضایعات اندک مبتلا می‌شوند اما پس از آن در مقابل آبله انسانی مصون می‌شوند.

وی مایعات درون ضایعات آبله را از یک دختر مبتلا به آبله گاوی گرفت و به یک پسر بچه ۸ ساله تزریق کرد. پس از گذشت دو ماه این پسر بچه را در تماس با افراد مبتلا به آبله انسانی قرار داد و نتیجه‌ای که مشاهده کرد این بود که پسر بچه به آبله انسانی مبتلا نشد. تحقیقات ادوارد جنر به صورت یک مقاله چاپ شد که ابتدا با استقبال روبه‌رو نشد تا اینکه آزمایشات بعدی کار ادوارد جنر را تایید کرد و در سال ۱۸۴۱ دولت انگلستان روش ادوارد جنر را جایگزین variolation کرد. در حال حاضر بیماری آبله به علت واکسیناسیون ریشه‌کن شده است.

لویی پاستور کسی بود که اولین نسل واکسن‌های تخفیف حدت یافته را تهیه کرد. پاستور روی بیماری وبای مرغان کار می‌کرد. این بیماری توسط یک باکتری به نام Pastorella multucida ایجاد می‌شود. وی پس از بازگشت از یک مسافرت باکتری‌هایی را که چند ماه مانده بود به جوجه های مورد ازمایش تزریق کرد و مشاهده کرد که جوجه‌ها به وبا مبتلا نشده‌اند. سپس وی باکتری‌های تازه‌ای تهیه کرد اما چون جوجه جدید نداشت به همان جوجه‌های قبلی تزریق کرد و نتیجه‌ای که مشاهده کرد این بود که جوجه ها مبتلا نشده اند. او پس از ازمایش به این نتیجه رسید که باکتری‌های ضعیف شده می‌توانند در جوجه مصونیت ایجاد کنند لویی پاستور نام این مواد را به افتخار تحقیقات ادوارد جنر vaccine نامید که از اصطلاح یونانی vacca به معنی گاو گرفته شده است.

تحقیقات اصلی پاستور روی بیماری هاری بود. وی برای اولین بار محلولی از نخاع خشک شده یک خرگوش مبتلا به هاری را به یک پسر بچه که مورد گزش یک سگ هار قرار گرفته بود تزریق کرد و نتیجه‌ای که مشاهده کرد این بود که پسر بچه بهبود یافت.

تا این زمان دانشمندان از وجود عوامل بیماری‌زا آگاه نبودند و عوامل بیماری‌زا سال‌ها بعد توسط رابرت کخ کشف شدند. رابرت کخ ازدیاد حساسیت‌های تاخیری (تیپ ۴) در مورد بیماری سل که توسط مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می‌شود را کشف کرد.