کتاب چهارده گفتار پیرامون ارتباط معنوی با حضرت مهدی (عج)

کتاب چهارده گفتار پیرامون ارتباط معنوی با حضرت مهدی (عج) نوشته حسین گنجی است. این کتاب روایتی از چهارده گفتار درباره پدر مهربان زمانه، حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که در دو بخش تهیه و تنظیم شده است.

درباره کتاب چهارده گفتار پیرامون ارتباط معنوی با حضرت مهدی (عج)

بخش نخست که درباره ی چگونگی ارتباط روحی، فکری و حتی رابطه ظاهری با امام زمان است، شامل سرفصل‌هایی چون: بررسی امکان ملاقات با امام زمان در عصر غیبت، بیان فواید بلند صلوات فرستادن، تبیین معنای غیبت، فرمان قرآن در ارتباط با امام زمان، راه‌های ارتباط با امام زمان و نیز اخلاص و رمز موفقیت است.

در این کتاب داستان‌هایی نیز از علما وبزرگان دین به عنوان مصداق بیان شده است که بر جذابیت آن می‌افزاید.

بخش دوم این نگاشته درباره ویژگی‌ها وصفات یاران حضرت مهدی است. این بخش، ویژگی‌های یاران امام را در آینه روایات و آیات بیان می‌کند. یاران امام زمان، مکتب شیعه، ویژگی‌های اصحاب و یاران امام زمان، تعابیر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) از ایرانیان، تحیر و سرگردانی در زمان غیبت و عالم محضر امام زمان، از سرفصل های این بخش است.

خواندن کتاب چهارده گفتار پیرامون ارتباط معنوی با حضرت مهدی (عج) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به حضرت ولی‌عصر(عج) و منتظران ایشان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چهارده گفتار پیرامون ارتباط معنوی با حضرت مهدی (عج)

«از سید عبدالکریم کفاش سؤال شد: چه شد که راه ملاقات برای تو باز شد که هر هفته به خدمت آقا می‌رسی؟ فرموده بودند: شبی جدم پیغمبر اکرم ( صلی الله علیه وآله ) را درخواب دیدم. عرض کردم‌: یا رسول الله ، خیلی دوست دارم خدمت آقازاده تان امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) برسم ، چه کنم ؟

حضرت فرمودند: در شبانه روز دو مرتبه ، اول صبح و دم غروب بنشین برای فرزندم امام حسین (علیه السلام ) گریه کن. را ه برایت باز می شود . از خواب بیدار شدم. این برنامه را تا یک سال ادامه دادم ، یک سال که به پایان رسید به محضر امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) شرفیاب شدم و راه برایم باز شد.

برای خداشناسی وبرای اثبات وجود خدا، بزرگان ده دلیل اقامه می‌کنند. یکی از دلایل ده‌گانه، دلیل اشتها است. دلیل اشتها یعنی چه؟ می‌گویند: ما دو گونه اشتها ومیل داریم؛ یکی اشتها ومیل کاذب است، مثل بهانه‌گیری بچّه‌ها؛ گرسنه نیست، فقط بهانه می‌گیرد. که این میل‌ها ریشه واساس ندارد؛ بلکه بر مبنای تخیّل است.

امّا یک سری از میل‌ها، میل‌های صادق است. من وشما گرسنه می‌شویم، آیا می‌توانیم بگوییم دروغ است؟ گرسنه می‌شویم؛ اگر غذا به ما نرسد، می‌میریم. تشنه می‌شویم؛ اگر به من وشما آب نرسد، از تشنگی می‌میریم. این اشتهای صادق است. من وشما در زمستان میل به گرما داریم، این اشتهای صادق است.

ما وقتی درون وغرایز بشر را مورد تفحّص وآزمایش قرار می‌دهیم، می‌بینیم بشر میل به معنویات دارد، میل به پرستش دارد، می‌خواهد کسی را، چیزی را بپرستد. خودِ میل وکشش درونی ومیل به پرستش، دلیل بر این است که: این جهان خدایی دارد که من وشما میل داریم او را بپرستیم. منتها آنچه مورد پرستش واقع می‌شود، مانند ما نباشد، ناقص نباشد، عاجز نباشد، ظالم نباشد، ممکن نباشد، نیازمند و محتاج نباشد.