نظرات کاربران درباره کتاب همزاد

آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید کسی کاملاً شبیه به شما زندگی می‌کند؟ کسی که ظاهر، رفتار و اخلاقیاتش شبیه به شما باشد. تصور همچین شخصی مصداق بیماری همزاد است که فرد در شرایط نامتعادل شخصی یا اجتماعی به آن دچار می‌شود. در این حالت جلوه‌هایی از روان یک فرد بیدار می‌شود و آن شخص لایه‌های مختلف وجودش را در یک فرد شبیه به خودش تصور می‌کند. «فیودور داستایفسکی» این همذات‌پنداری را نتیجه‌ی فشار سنگین دیوانسالاری از سوی جامعه می‌داند و با تکیه‌بر این موضوع و نوع نگاهی متفاوت به جامعه، داستان «همزاد» را آفریده است.داستان مردی به نام «آقای گالیادکین»، کارمند یکی از ادارات شهر است. او همراه پیش‌خدمتش، خانم پتروشکا زندگی می‌کند و در ابتدای داستان خود را برای حضور در مهمانی مهمی آماده می‌کند. «آقای گالیادکین» برای این مراسم کالسکه‌ای اجاره می‌کند و بالباس فاخری به سمت مهمانی می‌رود. او در شروع این مراسم با همکاران و مدیرش روبه‌رو می‌شود درحالی‌که هیچ علاقه‌ای به معاشرت با آن‌ها ندارد. او با تصمیمات فوری و گاهی قطعی داستان را تندوتیز پیش می‌برد و خواننده را وارد فضاهای مختلف قصه می‌کند. «فیودور داستایفسکی» نویسنده‌ی تأثیرگذار روسیه آثار متعددی نوشته است که تقریباً همه‌ی آن‌ها به فارسی ترجمه‌شده‌اند. او نویسندگی را در سال 1845 با انتشار کتاب «بیچارگان» Poor people آغاز کرد و تا لحظات آخر زندگی نوشتن را دنبال کرد. «فیودور داستایفسکی» در 45 سالگی‌اش یکی از مشهور‌ترین آثارش، رمان «جنایت و مکافات» را نوشت که نثر آن حاکی از پختگی و اوج قلم این نویسنده است. در همان زمان این نویسنده‌ی تأثیرگذار داستان «قمارباز» را هم نوشت که بسیار توجه همگان را به خود جلب کرد. «برادران کارامازوف» شاهکار «فیودور داستایفسکی» است که از آن به‌عنوان وصیت این نویسنده به ملت روسیه یاد می‌شود. این کتاب آخرین اثر «داستایفسکی» است که توجه افرادی همچون «زیگموند فروید»، «مارتین هایدگر» را به دنبال داشت. این موضوع نشان‌دهنده‌ی عمق این اثر و قلم توانای نویسنده است که در دل یک داستان موضوعات روانشناسی و مربوط به انسان را بازگو می‌کند.🌿

من این کتاب رو چندین سال پیش و بدون آشنایی با قلم داستایفسکی خریدم و بعد از خوندن چند بخش کتاب رو نصفه رها کردم، چند ماه پیش بعد از اینکه به خوبی با داستایفسکی آشنا شدم دوباره شروع به خوندن این کتاب کردم و بسیار لذت بردم از خوندنش، مثل همه ی کتاب های داستایفسکی، واقعا عالی بود

تا آخرین صفحه رمان درگیر داستان بودم همش میخواستم ببینم چی میشه و حتی بعضی جاها شدت هیجان باعث می‌شد به روح داستایوفسکی غر بزنم که چرا داستان رو اینجوری نوشتی😂😂 ولی واقعا در پایان راضی بودم از داستانی که خوندم به نظرم موخره سروش حبیبی رو هم بخونید حتما

امتیاز: ۴.۵ از ۵ کتابی ک خوندم کشش زیادی داشت و این شاید بخاطر ترجمه خوبش باشه ولی بیشتر از این فکر کنم بخاطر موضوع جذابش بود ک هی میخواستی بدونی چی میشه اخرش پیام حاوی اسپویل⛔⛔📣📣⁦ نظر مترجم رو که اخر کتاب خوندم خیلی چیزا رو تازه فهمیدم چی بودن ک جا انداخته بودم چون هی دنبال این بودم گالیادکین با همزادش اخر چکار میکنه نکته خوبی ک فهمیدم این بود ک مترجم میگ یا بهتره بگم داستا تو کتاب میگ افراد تو اون اداره بخاطر سلسله مراتب یجور احترامی رو به خودشون جذب میکردن (حالا چیزی ک من برداشت کردم) و اینک به مقامت اهمیت میدن و زیاد براشون قیافه تو مهم نیست تا اینک همزاد طرف میاد تو اداره و خیلی عادی باهاش رفتار میشه و طوری ک گالیادکین خودش پیش بالادستیش میره تا بگه اقا برای شما عجیب نیست ایشون شبیه منه؟ و اونم میگ عه نفهمیده بودم خب این از این ولی اخرش همه حتی دون پایه ترین پست تو اون اداره رفتار خیلی بدی نسبت به طرف ک خود حقیقش باشه پیدا میکنن جوری ک طرف دیگ زورش میگیره و سرخورده میشه و دیگ نمیدونه چکار کنه خب چطوری میشه ک یهو اون رفتار و سکنات فراموش بشه و طرف تنزل مقام پیدا کنه پیش بقیه همزاد داشتن خیلی سخته این اقا هم ک در واقع خودش رو برتر از هر کسی میدید و به خودش اجازه هر توهینی میداد تا همزادش رو دید ادای ادمای پاک و معصوم رو دراورد کتاب پرکششیه و اگ سبک کتابای داستارو دوست دارین این کتابو بخونین ینی بهتره اولین کتابتون این باشه ولی من ۳مین کتابم شد😁 کانال تلگرامم B2jjUtBMuuM0YzA8

از ویژگی‌های داستان جذابیت و کشش آن تا صفحه آخر بود (البته من قبل از خواندن داستان هیچ چیزی درباره خط داستان نخوانده بودم حتی توضیح ابتدایی طاقچه را) ویژگی دیگر نحوه بیان جملات و دیالوگ‌های شخصیت اصلی بود که کاملا با موقعیت و شرایطی که شخصیت با آن مواجه است سازگار بود (مثلا مبهم و بریده بریده سخن گفتن) و می‌توان گفت از این نظر کاملا به پرورش شخصیت کمک کرده بود. شخصیت پردازی هم عالی بود. در طول خواندن داستان آقای گالیادکین برایم شکل و شمایل یک انسان واقعی را یافته بود که انگار جایی در این جهان واقعی زندگی می‌کند و در منجلاب مشکلات فرو رفته و یک جورهایی نگرانش بودم که آخرش می‌خواهد چطور از پس مشکلات برآید. در واقع حس همذات پنداری و همدلی را دست‌کم در من برانگیخت. به نظرم از کتاب‌های خوب و کم حجم داستایفسکی است.

خوب است خوانده شود

خیلی زیبا احساسات متناقض شخصیت اصلی به تصویر کشیده شده جوری که وقتی افکار گالیادکین و صحبت هاش خطاب به خودش رو می خوندم ممکن بود نظری که میده هی در طول صحبتش تغییر کنه و هی حرف خودش رو نقض کنه یا وقتی تصمیم به انجام کاری یا منصرف شدن از اون می گرفت ممکن بود یه دفعه نظرش عوض شه و برخلاف اون عمل کنه که حس می کنم از وقتی که شروع کرد به دیدن همزادش به طور علنی، به طرز قابل توجهی این آشفتگی هایی که توی افکارش از همون اول وجود داشت حتی بیشتر هم شد. نکته ی دیگه اینه که خیلی خوب اتفاقات توصیف شده و احساسات شخصیت اصلی تو موقعیت های مختلف به خوبی به خواننده القا میشه (مثلا تو مهمونی که اوایل رمان توصیف شد واقعا تا حد زیادی حس حقارت و خجالتی که به آقای گالیادکین وارد شد قابل درک بود) در کل رمانیه که اگه قصد خوندنش رو داشته باشید باید صبر کنید و ذهنتونو آزاد کنید و سرسری ازش نگذرید. این اولین رمانیه که از داستایفسکی خوندم و تا حد زیادی واسم جالب بود و احساسی که از خوندن رمان مرد زیرزمینی و مستاجر بهم دست داد رو با خوندن این رمان دوباره تجربه کردم

من کتاب رو نخواندم اما تا حالا پیش نیومده از خواندن داستایفسکی، ترجمه های سروش حبیبی و کتابهای نشر ماهی پشیمون بشم

داستان که خیلی خوب بود به هرحال نوشته‌ی داستایوفسکیه و این نویسنده کتاب بد نداره! ترجمه آقای حبیبی هم باعث میشه آدم ادبیات فارسیش پیشرفت کنه دستشون درد نکنه واقعا

من کتاب چاپیش را خواندم داستایوفسکی نویسنده ی با شخصیتیست که انرا از ادب و چارچوب بندی الفاظی که در داستان هایش استفاده میکنه میتوان فهمید. داستان با یه اتفاق شروع میشه اینکه اقای گالیادکین منزوی یک شخص مهم رو میبینه و برای اینکه با او روبرو نشه میگه این من نبودم که دیده شدم بلکه یکنفر شبیه من بود.. و این شروع همزاد هست. همزادی که با زرنگ بازی میخواد جای اقای گالیادکین بی شیله پیله رو بگیره. درواقع همزاد شخصیت نهان اقای گالیادکین هست و او داره باهاش میجنگه... ممکنه ما هم یه سری خصوصیات بد درونی داشته باشیم و انکارش کنیم، حتی درمقابل خودمون... این کتاب ارزش خوندن داره...

از همون اول کتاب رو که خوندم با اینکه اولین کتاب از این نویسنده بود و نمیشناختمش اما این کتاب دربافت کردم که شخصیت اصلی داستان احتیاج به روانشناس داره و از اسامی بسیار رو اعصاب کاراکترها بسیار کلافه شدم جوری که اسم ارو نصف ونیمه میخوندم و بنظرم ترجمه بد بود نوشته بود اقای گالیادکین مهتر و کهتر این ترجمشو رو بعد از سرچ فهمیدم خوب این چه کاریه شما بنویس کوچک و بزرگ بعد پی نوشت بزار ترجمه اصلیشونو ،مترجم درسته باید نزدیک ترجمه کنه از زبان اصلی ولی باید مفهوم هم باشه.

ترجمه کلمه به کلمه و افتضاح. اسم مترجم یادم باشه دیگه هیچ وقت ازش کتاب نخرم.

بیشتر نویسنده ها بیشتر کارگردانا و....حداقل یک اثر خیلی بد در کارنامه دارند. اشتباه نکنید این کتاب اثر خیلی بد داستایوفسکی نیست این کتاب اثر خیلی خیلی خیلی بد داستایوفسکیه اصلا وابدا خوندنشو توصیه نمیکنم .... حتا خود سروش حبیبی مترجم محبوب من و حتمن خیلی از شما بحث میکنه ک لابد تو ذوقتون خورده بعد خوندن کتاب😐