کتاب خاطرات یه خانم خانه دار هست از وقتی که زندگی مون با کرونا گره خورده تا حدود ۹ ماه. متن روان و طنزی داره. نویسنده خیلی خوب تونسته همه چیز رو تجزیه و تحلیل کنه و طنز رو توی همه جای کتاب به خوبی حفظ کنه خیلی توصیه میشود👌🏻❤💗

برای سرگرمی خوبه زیاد جنبه آموزشی نداره ولی کمی چاشنی طنز داره نسبت به کتابهای دیگر این نویسنده زیاد جالب نیست

موضوع کتاب از اسمش مشخص است، اول اینکه اگر در روز های شروع و اوج بیماری کرونا در ایران بودید این کتاب یک مرور خاطرات برایتان خواهد بود، من کتاب رو در روز هایی خواندم که بعد از دو سال و نیم اولین روز بدون فوتی کرونا رو پشت سر می‌گذاشتیم و یادآوری روز های شروع این پاندمی و چیز هایی که از سر گذروندیم برام جذاب و خواندنی بود، اینکه به یاد میاری تو اون روز ها داشتی چه کار میکردی و عه، چه قدر بقیه هم شبیه تو بودن، به هر حال انسان نیاز به تذکر داره، همین روز ها که به لطف خدا و واکسن زدن ها تونستیم کرونا رو رد بکنیم خوبه که یادآوری بشه برامون که چه نعمت هایی رو دوباره خدا بهمون بخشید، قلم خانم غفار حدادی جذاب و روان هست اما به هر حال کرونا اتفاق هیجان انگیزی نبود که منتظر اوج و فرود توی داستان باشید.

کتاب خاطرات روزانه‌ی یک من است. وقتی می‌خوانم‌ش انگار که خودم اینها را نوشته‌ام. دنبال ماجرای هیجان‌انگیز و تعلیق و اینها نیستم. چندین بار بین خواندنش حس زندگی و انگیزه پیدا کردم، بلند شدم و با شادی کاری کرده‌ام. گاهی با خواندنش اشک ریخته‌ام. انگار نویسنده با امام حسین قرارداد دارد که در همه‌ی کتاب‌هایش از خواننده برای او اشک بگیرد. خوش به سعادت‌ش. خلاصه که این کتاب روایت یک زندگی معمولی است...همین‌قدر جذااااب🥰

از اون کتابا که وقتی میخونیش خاطرات خودت تو اون برهه از زمان یادت میاد ، جالب و خوندنی بود و من که خودم به عنوان یک زن خانه دار خیلی مسائلی که نویسندهٔ در دوران کرونا تجربه کرده بود رو داشتم برام جالب بود

داستان، متن طنز و جذابی داره اما هیچ اوج و فرودرو هیجان و تعلیقی نداره، خاطرات روزمره است البته با لحن طنز و زیبا و خب کلی ماجرا از دوران کورونا که میشه با نویسنده همراه شد. خواندن خاطرات روزمره ی طولانی که حدس هم میزنی آخرش قراره چی بشه کمی کسل کننده است. ولی در کل بد نیست.

شاید اگه بعد از کرونا خونده بشه جذاب تر باشه

طنز کتاب خوب بود ولی برای من که حدود ۴ سال پس از شروع کرونا این کتاب را مطالعه کردم احساس خوردن نان بیات شده را داشت واینکه کتاب روند کسل کننده ای را طی میکرد برای نویسنده آرزوی موفقیت میکنم

هرچند از مطالب طنز استفاده شده بود اما محتوای یک دستی داشت و خسته کننده.خیلی طولانی و فرسایشی کتاب های قبلی رو خیلی دوست داشتم

من کلا آدم با حافظه قوی نیستم و خاطره ها را زود فراموش میکنم. مثل خاطرات اول کرونا‌ . کتاب را که خواندم تمام خاطراتم پیش چشمم زنده شدند. از هراس و خود حبس کنی اول کرونا تا اولین عید بدون مسافرت ، خبر شهید فخری زاده ، واکسن، کرونا گرفتن و قص علی هذا دیدن روایت یک مادر خانه دار برایم خیلی جالب بود‌ . تمام کردنش چند روز طول کشید ، شاید بعضی جاها یکنواخت شد ولی بعضی جاها هم خیلی درخشان بود‌. در کل کتاب دوست داشتنی بود و اگر روزی توی کتاب فروشی ببینمش پول نسخه چاپی اش را تقبل میکنم... اگر مثل من حافظه درست و حسابی ندارید و از خواندن خاطرات لذت می‌برید کتاب را پیشنهاد میکنم:)