این کتاب را سال ها پیش و در همان ابتدای انتشارش خواندم. دلیل انتخابم علاقه به آثار جومپا لاهیری و دو کتابی که پیش از آن از این نویسنده هندی، آمریکایی خوانده بودم، بود. و از طریق این کتاب با کار درجه اول با مترجمش آقای امیر مهدی حقیقت آشنا شدم. که ترجمه بسیار روانی از این کار ارائه داده است. داستان در قالب سه روایت مجزا اما به هم گره خورده تعریف میشود. و مانند سایر کارهای خانم لاهیری پس زمینه مهاجرت، فرزند خانواده مهاجر بودن در آن دیده می شود. وبه نظر من بهترین کار نویسنده است و از پختگی و جذابیت کافی برخوردار است. خواندن آن را توصیه میکنم. و این نکته را یادآور میشوم که از این کتاب ترجمه دیگری به نام " به کسی مربوط نیست" از خانم گلی امامی در نشر چشمه منتشر شده است. اما من ترجمه حاضر و این انتخاب اسم را به کار خانم امامی ترجیح دادم.

ترجمه های امیرمهدی حقیقت بی شک همه عالی هستند و کتاب ارزش خواندن دارد.

جومپا لاهیری یک نویسنده جزیی نگرهست باقلمی مخملی وروان،خوندن آثارش رو به شدت توصیه میکنم

☘️آدم‌هایی که هیچ‌وقت مال هیچ‌کجا نبودند زنان امروزی داستان خاک غریب، دختران مادران سنتی خود هستند که گاهی هوس می‌کنند برای همسر یا دوستان غربی‌شان غذای هندی بپزند؛ غذاشان به خوبی دست‌پخت مادرشان نمی‌شود اما باز هم هندی است. ملغمه‌ای از یک غذای سنتی هندی که با بعضی مزه‌های آمریکایی آمیخته شده است. و این خلاصه‌ای است از تم اصلی داستان‌های خاک غریب که در تک‌تک آن‌ها می‌توان پیدای‌شان کرد.کم پیدا می‌شود داستانی را بخوانیم که در آن انسان‌ها، به‌خصوص زنان، به گونه‌ای روایت شوند که انگار سال‌هاست می‌شناسیم‌شان؛ از بس که آشنا هستند. حالا چه رسد به این که داستان متعلق به هندی‌هایی باشد که سال‌هاست در خاک آمریکا ساکن شده‌اند و دغدغه‌های مخصوص به خودشان را دارند. درحقیقت، داستان یا بهتر بگویم داستان‌ها فقط در چند واژه‌ی مشخصِ «مهاجرت»، «غربت»، «تفاوت نسل‌ها» و «تفاوت فرهنگی» خلاصه نشده‌اند. این موقعیت‌های خاص انسانی در داستان‌هاست که باعث شده حتی مسئله مهاجرت یا تفاوت فرهنگی میان جزئیات کوچک و ریز زندگی گم شوند.ماهیت کلی داستان‌های خاک غریب به نسل دوم و سوم مهاجران هندی مربوط می‌شود؛ یعنی در حقیقت فرزندان هندی‌هایی که به آمریکا مهاجرت کردند، در آن‌جا به دنیا آمدند و بزرگ شدند.پدران و مادرانی که با هزار امید و انگیزه به آمریکا آمدند، با سختکوشی کار کردند و درس خواندند و کرسی‌ها یا مقام‌های مهم را در این کشور با شایستگی به دست آوردند، حالا بازنشسته شده‌اند و می‌خواهند دوران بازنشستگی خود را طی کنند. این زوج‌ها در تمام سختی‌ها در کنار هم بودند، اما گویا قرار نیست از لحظات بازنشستگی‌شان در کنار هم لذت ببرند. یکی از آن‌ها از دنیا می‌رود و حالا ادامه این سفر طولانی که به اندازه عمرشان طول کشیده است، به‌تنهایی اتفاق می‌افتد. از طرف دیگر، فرزندان این پدر و مادرها حالا دیگر مردی و زنی برای خود شده‌اند. ازدواج کرده‌ و صاحب فرزند شده‌اند و دیگر باید گلیم‌شان را از آب بیرون بکشند. اگر پدران و مادرانشان همیشه در کشاکش بین سنت‌های هندی و فرهنگ غربی بودند و در این مبارزه می‌خواستند سنت هندی‌شان را حفظ کنند، آن‌ها دیگر مثل والدین‌شان چنین دغدغه‌ای ندارند، چون در همین فرهنگ بزرگ شده‌اند؛ اما مشکلاتی بزرگ‌تر گریبانگیرشان شده است.مسئله بعدی، زن‌محوربودن داستان است. اغلب داستان‌های کتاب راویِ زن دارند و همین نگاه بر کلیت کتاب سایه ‌افکنده است. لاهیری به‌زیبایی جزئیات مربوط به زنان را تصویرسازی می‌کند. به همان دلیل که زن‌محوربودن داستان‌ها ممکن است دلیلی بر جذابیت و تمایز آن‌ها باشد، می‌تواند دلیلی هم باشد بر تاکید و اصرار بیش از اندازه نویسنده بر نشان‌دادن زندگی زنان. درنهایت، نویسنده‌ی خاک غریب داستان نسلی را می‌نویسد که از خاک خودشان کنده شده‌اند اما در خاک جدید هم نتوانسته‌اند ریشه بگیرند.🥀🌎

بی نظیر و ساده و روان و دوست داشتنی و البته ترجمه عالی و درجه یک

نتونستم با این کتاب ارتباط برقرار کنم. چهارصد صفحه خوندم ولش کردم خسته کننده شده بود. البته نظر شخصی خودم بود..🤔🤔

به نظرم حتما این کتاب رو بخونید، روایت ها بسیار دلچسب و روان بود

خاک غریب، زمین ناآشنا و به کسی مربوط نیست هر سه عنوان یک کتاب هستن. یه کتاب و چندبار نخرید.

داستان دوتا مونده به آخر و داستان آخر، هم ادامه هم‌دیگرند و به شدت دلنشین. چسبید

کتاب بسیار خوبی بود به قول نظرات دیگر داستانهایی مخملی پر از جزییات و زندگی. فقط چون داستان کوتاه دوست ندارم به آن ۴ ستاره دادم.