نظرات کاربران درباره کتاب هدا گابلر

شخصیت هدا مظهر هدونیسم مفرط و خودبنیادانگاری انسانه. هدا کسیه که برای «تفریح» با جون آدم‌ها بازی می‌کنه و زندگیشونو به باد می‌ده چون «چون حوصله‌ش سر می‌ره»! اگرچه هدا گابلر به سزای اعمالش می‌رسه اما انگار ایبسن بیش از اینکه هدا رو مقصر بدونه، جامعه رو محکوم می‌کنه. انگار باز هم با یه شخصیت ستم‌دیده و محروم طرفیم که هیچوقت به آرزوهاش نرسیده و سایهٔ پدر مستبدش همیشه روی زندگیش بوده (قاب عکس پدرش روی دیوار) و تحمل کلیشه‌ها و روزمرگی‌های زندگی مردانه رو نداره. آیا همونطور که خیلی‌ از منتقدان هم‌عصر ایبسن بهش می‌گفتن، ایبسن در مدح اباحه‌گری یا آزادی‌های خارج از چارچوب می‌نویسه؟ مگر نه اینکه جن زدگان و خانهٔ عروسک دربارهٔ ترک زندگی مشترک و فرار از مسئولیته؟ یا روسمرسهولم دربارهٔ رفتارهای خارج از عرف یک دختر جوانه که بابت دروغگویی‌هاش خودشو محق میدونه؟ در نظام فکری ایبسن، انسان‌ها چقدر مسئول اعمال و رفتارهای خودشون هستن؟ آیا این سلب مسئولیت‌ از انسان بعنوان یک موجود اجتماعی و نسبت دادن تمام اعمال اشتباهش به جامعه یا به مردسالاری، منصفانه‌ست؟ آیا از دیدگاه ایبسن آدمی موجودی همیشه مجبور یا همیشه مُکرَهه؟...

فرم رئالیسم و ساده ای داشت. فارغ از هرنوع اتفاقات عجیب غریب و جادویی. نمایشنامه کلاسیکه و در قرن نوزده اتفاق میفته. نثر ایبسن کلا روان و قابل فهمه. ترجمه واقعا عالی بود. مترجم برای متنی که ترجمه کرده بود، استدلال می آورد و تمامی نکاتش رو میگفت. کلا نمایشنامه خیلی برام جذابیت و کششی نداشت و بیشتر میخوندم تا ببینم آخرش چی میشه. اشاره ی ایبسن به اساطیر خیلی جالب بود .و بعضی از ویژگی های شخصیت هدا گابلر منو یاد خودم مینداخت.

هدا گابلر یکی از بهترین نمایشنامه‌ های کلاسیکه، خوندنش رو توصیه می‌کنم اما نه با این ترجمه. ترجمه آقای قادری خیلی خیلی خودمونی بود و اصلا شبیه یک ترجمه شکیل از یک متن کلاسیک نیست. استفاده از کلماتی مثل جون برای مخاطب قرار دادن، در صورتی که این کلمه بار معنایی متفاوتی نسبت به جان داره. یا توصیفاتی مثل مکش مرگما.. قطعا انتخاب مترجم در استفاده از کلمات تاثیر بسزایی در شناخت کاراکتر خواهد داشت. در نهایت این ترجمه شاید در حد کتاب خوانی مناسب باشه، اما برای کار تخصصی بر روی نمایشنامه مناسب نیست. ترجمه قدیمی خانم مینو مشیری رو توصیه می‌کنم.