آن روز اگر زهرای من پرپر نمی شد امضای خون پروندهٔ حیدر نمی شد گر کینه های کهنه ای سر وا نمی کرد تقدیر عاشورایی ام باور نمی شد گر کشتی خون بر فدک پهلو نمی زد دیوارهای بغض محکم تر نمی شد زهرا اگر از یاری حق دم نمی زد در شعله های فتنه خاکستر نمی شد او جلوهٔ خورشیدی زن بود بر خاک ورنه چراغ خانهٔ حیدر نمی شد دست علی را شور زهرایی مدد کرد بی ذکر او اسطورهٔ خیبر نمی شد از مادری چیزی فراتر داشت زهرا در مکتبش هر قصّه ای از بر نمی شد از مریم قدیس برتر بود زهرا ورنه برای مصطفی مادر نمی شد دستی که تسبیح فلک را دانه می کرد محو النگو,وقف انگشتر نمی شد زهرای من این گونه بود,آری, وگرنه شأن نزول سورهٔ کوثر نمی شد. شاعر:خانم پروانه نجاتی اشعار آیینی بسیار زیبا بودند.

احمد عزیزی شاعر انقلاب درگذشت روحش شاد ویادش گرامی باد سماع سینه زنان من شهادت میدهم خون ترا می شناسم زخم گلگون ترا مادرت گل بود و اصلت نور بود از تو جرم جاهلیت دور بود تو زکات زخم را دادی به دین خمس خونت ریخت بر روی زمین مرغکان خوردند از آن آب شور تشنه می مردند طفلان تو دور خولیان خشم بر خاکت زدند چاکران چکمه ها چاکت زدند کس به روی زخم تو زاری نکرد هیچکس در شیونت یاری نکرد قوچ های تیرگی تیرت زدند لشکری از شمر شمشیرت زدند در نجف شیر زمانها خفته بود ور نه داغت را شقایق گفته بود تو در آن حالت مسلمان بوده ای سالها بر دوش سلمان بوده ای السلام ای کاشف کوه کلیم السلام ای ساحل نورونسیم السلام ای اشک معصوم مسیح السلام ای آه مظلوم ضریح السلام ای مسجدالقصی تنت  السلام ای طشت یحیی دامنت +

یکی از بهترین کتابهایی که خوندم ؛ اشعار واقعا زیبا بودند.