داستان کتاب راجع به یکی از نویسندگان کودک است که از طرف کتابخانه بزرگ کودک در آلمان دو بار در زمان های متفاوت بورسیه گرفته و در این کتاب خاطرات این دو سفر و گاهی خاطراتی راجبه وقایع ایی خارج از این سفر ها تعریف میکنه . برای من سرگرم کننده بود ، اما برای شما .... 🤔

کتاب همانطور که دوستان اشاره و خود نویسنده اشاره کردن،ساده و شاید کمی حوصله سر بر هست،نویسنده مثل خیلی از ما علاقمند به تعمیم و بازنمایی افراطی که صحبت درمورد مورد دومی رو نمیشه توی چند خط خلاقه کرد. ولی تعمیم مسئله اساسی هست،به شکلی که شما با روایتگری مواجه هستید که چند روز از زندگی خودش رو در شهر مونیخ در آلمان سپری کرده با افراد محدودی در ارتباط بوده. محل سکونت خودش هم تهران هست ولی میشه گفت کل یک سومی که من خوندم خلاصه میشه توی (ما) و (آنها). او از جز به کل می رسد. اگر نانوایی برود که نانوا نان خوشمزه بپزد نتیجه می گیرد نان ها در آلمان خوشمزه هستند ولی نانوایی های ایران مزه خوبی ندارد(مثال برای تعمیم این حرف در کتاب زده نشده). خودش در مقدمه اشاره می کنه که من دید خودم رو می گم و اون چیزایی که دیدم ولی مدام پاش رو فراتر میذاره و مباحث کلی و گاه اشتباهی رو مطرح می کنه و وارد حوزه جامعه شناسی میشه.

متأسفانه از هیچ لحاظ کتاب خوبی نبود و اصلا نمیشه اسمش هم سفرنامه گذاشت واقعاً نمیدونم به چه انگیزه ای اسم این دست نوشته ها را سفرنامه گذاشتند و چاپ کردند ؟؟؟ «توصیه نمیکنم»

یه سفرنامه خودمونی بود ولی کشش نداشت من نصفه ولش کردم. انگار واسه یکی از فامیلهاش نامه نوشته بود.هیچ چیزی که چه از نظر حس و حال ادبی و چه از نظر دنیای اروپایی که سفر کرده جذاب باشه نداشت.

کتاب می‌تونست یه سفرنامه‌ی جذاب و خوندنی بشه اما متاسفانه در حد یه کار دم دستی و ساده باقی مونده.

کیفیت آشناسازی با جامعه آلمان خیلی خوب نبود... به نظرم نویسنده در رسیدن به این هدف ناکام بوده

به نظرم این همه شاخه به شاخه شدن اصلا جذاب نبود ... به طور کلی من تا صفحه ۱۰۰ بیشتر نخوندم اصلا جذابیتی برام نداشت