همیشه تاوان حماقت عده ای اندک رو باید مردم شجاع بدن. چه در جنگ ها چه در حوادثی اینچنین. با اقدامات به موقع شاید میشد قربانیان این حادثه رو کاهش داد. شرایط بی نظم وسامان روسیه رو بسیار آشنا دیدم. کسی مسیولیت نمیپذیره و حتی شفاف سازی هم نمیکنند.واقعا این کتاب یکی از بهترین کتابهایی بود که خوندم. به جز اسم چیزی از جزئیات حادثه چرنوبیل نمیدونستم. با خوندن حرفهای چرنوبیلی ها همراهشون درد کشیدم و رنج بردم اما درکم از انسانیت بالا رفت. آدمها رو باید با دید انسانی دید...بدون تعصبات قومی مذهبی...بدون دین و رنگ و زبان و ملیت..همه دنبال آرامش و سلامتی خود و عزیزانشون هستند.کاش همه جای دنیا آرامش و صلح برقرار شه. جا داره از مترجم گرامی به خاطر ترجمه ی روان و زیبا همچنین توضیحات تکمیلی که راجع به بعضی وقایع و اسامی اضافه کرده بودند تشکر کنم.

بعد از دیدن سریالش(که بسیار تکان دهنده بود ُ هولناک!)، تصمیم گرفتم کتابش رو هم بخونم. و عجیب تر تحت تاثیر قرار گرفتم. چون خیلی از صحنه های جدی و وخیم تو فیلم نیست. مثل پیرزنی که حرف برای گفتن زیاد داشت.. و من هنوزم حرفاش رو به خاطر دارم. بیشتر از همه، غصه ی اون ناراحت کننده بود، برای من.

همزمان با آخرین سالهای حکومت کمونیسم در شوروی انفجار یک نیروگاه هسته ای در نقطه‌ی تلاقی سه منطقه‌ی روسیه، اوکراین و بلاروس اتفاق افتاد و مساحت وسیعی آلوده شد، شهرها تخلیه شدن و مردمانش برچسب چرنوبیلی خوردن. مردمانی که غم انگیز ترین احساسات بشری رو پشت سر گذاشتند و هنوز هم از تتمه‌ی اون رها نشده‌ان. کتاب، مجموعه ی روایت هایی از افرادی هست که چرنوبیل رو زندگی کردن و به هر نحوی نقشی در اون داشتن. روایت روزهای سختشون که نمیشه درک کرد. شاید فقط بشه کمی به اونها نزدیک شد. با خوندن این کتاب دلتون به درد میاد، عصبانی میشید، شاید کمی گریه هم کردین. اما جاهایی حرفها تکراری میشه، شاید خوندن مطالبی که چند صفحه پیشش هم بهش اشاره شده بود خسته کننده باشه. ولی بازهم هر انسان چیزهای جدیدی هم برای گفتن داره. داستان دردهای خودش.

میشه مگه یه کتاب اینهمه تلخ و دردناک باشه؟ گزارش یا بهتره بگم داستانی از نابودی جوونی و زندگی و عشق یک ملت. واقعه ای که بغل گوشمون رخ داد و برامون شبیه افسانه ها میمونه. حکومت ایدئولوژیک شوروی خیلی با حکومت ایدئولوژیک ما فرق نداره و بعید میدونم امنیت نیروگاهامون هم بهتر باشه و آینده ... به عقیده من آینده چیز ترسناکیه. بگذریم! اگه پدر یا مادر هستید موقع خوندن کتاب دستمال کاغذی کنارتون باشه. خصوصا برای روایت اول و آخر کتاب. یه نکته بامزه در مورد فرهنگ روسها: ظاهرا "ودکا" براشون از خدا و دعا و کلیسا و دارو و ... هم قویتره. مشکلی نبود که ودکا براشون حل نکنه. هم پوله هم دارو و هم ایمان. و همدم لحظات شادی و غم. پی نوشت : خیلیها کنجکاون که این کتاب با سریال یکیه یا نه. باید بگم هر کدوم لطف خودشون رو دارن. کتاب بصورت مجموعه ای از خاطرات افراد درگیر حادثه نوشته شده و سیر داستانی نداره. در سریال بنظر میاد از این کتاب و بعضی خاطرات استفاده شده و اسناد واقعه و تعدادی اشخاص تخیلی اضافه شده تا سیری داستانی و تا حدی مستند ایجاد بشه و سریال سرگرم کننده بشه.

شرح وقایع چرنوبیل به طور مستند و از زبان شاهدان عینی. در سال 1986 در روستایی به نام چرنوبیل در بلاروس، یکی از نیروگاه های اتمی منفجر شد و بزرگترین فاجعه ی انسانی قرن بیستم رو شکل داد. مردمی رو تصور کنید که مجبورن محل زندگیشون رو ترک کنن. چون تمام وسایل خونشون، خود خونه، زمینی که روش راه می رن و حتی لباس هاشون آلوده شده و تشعشعات هسته ای داره. مردمی که حتی خودشون هم به علت قرار گرفتن در معرض تشعشعات، تبدیل به یک جسم پرتوزا شدن و امواج رادیو اکتیو در فضا پراکنده میکنن. آتش نشان هایی که برای خاموش کردن آتش نیروگاه، به قلب تشعشعات هسته ای می رن و طی چهارده روز، وحشتناکترین و دردناکترین مرگ ممکن رو تجربه میکنن. سربازهایی که بدون هیچ گونه تجهیزاتی به نیروگاه هسته ای ارسال میشن تا باقی مونده های نیروگاه رو پاک سازی کنن و البته داوطلبانه یا به اجبار به آغوش مرگ میرن. مردم روستایی ای که چیزی از پرتوهای رادیواکتیو نمیدونن و شاکی هستن ازینکه اجازه ی استفاده از محصولات مزارعشون رو ندارن، باید خونه هاشون رو ترک کنن و حیوانات خونگیشون رو بکشن. باران هسته ای که چند روز بعد رخ میده و این فاجعه رو به نواحی اطراف هم منتقل میکنه و چه بسا کل اروپا رو در معرض خطر قرار میده. مواد پرتوزایی با نیمه ی عمر زیاد که تا چندین میلیارد سال اثرشون از بین نمیره. و نسل های بعدی ای که دچار جهش های ژنتیکی زیادی شدن و با نقایص خیلی زیاد و وحشتناکی متولد میشن. و .... همه ی اینا فقط بخش خیلی خیلی کوچیکی از فاجعه ای هستش که رخ داده و البته دولت اون کشور بخاطر حفظ منافع خودش، مردم زیادی رو قربانی کرده و کمترین اگاهی ای در این مورد بهشون نداده. و البته اجازه ی انتشار اخبار رو هم نداده. کتاب شرح توصیفات مردمیه که هرکدوم به نحوی قربانی این حادثه و فاجعه بودن. به شدّت تکان دهنده. فاجعه ای که از هر جنگی ترسناکتر، غیرقابل تحمل تر و تکان دهنده تره. دشمنی که قابل دیدن نیست، خیلی ها ازش اگاهی ندارن و از طرف دیگه، حتی توی هوایی که تنفس میکردن و غذایی هم که میخوردن، نفوذ کرده. کتاب واااقعااا فوق العاده بود.

چرنوبیل....چقدر این روزها این کلمه رو میشنویم در نکوهش این حادثه که هیچ شکی نیست ولی چیزی که مشکوک حرف های ضد و نقیض درباره این حادثه اس و فیلمی آمریکایی که به این حادثه پرداخته .توجه کنید فیلمی آمریکایی .... چرنوبیل رو به اسم بزرگترین جنایت قرن بیستم جا میزنند اما دیگه کسی از بمبهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن سخنی نمیگه. دلیلش مشخصه پروپاگاندای آمریکایی برنده شده کشوری که بیشترین سلاح اتمی و نیروگاه اتمی رو داره با یک فیلم اذهان عمومی بقیه کشورهارو مدیریت میکنه و از خودش قهرمان میسازه. خواهشا کسایی که این فیلم رو میبینن اینقدر تسلیم عقاید فیلم نشوند . کلا ما در زمینه سواد رسانه ای واقعا ضعیف عمل کردیم.

کل کشته های حادثه چرنوبیل :حدود ۹۰ هرار نفر کل کشته های هیروشیما و ناکازاکی:۹۵ هزار و ۶۵ هزار نفر تخمین کشته های عراق و افغانستان: حدود یک میلیون نفر. بماند ویئتنام و سومالی . خوب الان بحث من طرفداری از شوروی نیستم بلکه بسیار هم باهاش مخالفم فقط خواستم بت بگم یدفه امریکا برات ادم خوبه نشه ها چون خیییییییییییییییییییلی خوب بلده نقش بازی کنه.

واقعا کار مترجم عالی بود مرسی خانم حسینی و ممنون از طاقچه گرامی

من بخش صدای انسانی در انزوا رو خوندم سرنوشت لیودمیلا همسر آتش نشان واسیلی و واقعا برای این عشق خالصانه، اشکم سرازیر شد و خیلی منو تحت تاثیر قرار داد. این عشق خالصانه عشق گمشده ی دنیای این روزهای ماست. خواندن این کتاب رو به همه دوستان توصیه میکنم.

⚔𝔊💮 صداهای از چرنوبیل؛ صداهایی از اعماق انسان! .. وقوع فاجعه ای به نام اتم! واقعیت های بزرگ، جملات تکان دهنده و نگارش دوباره تاریخ... کتاب عجیب و مفیدی بود. انسان چیست؟! موجودی تاریک یا نیازمند؟! واقعیت هایی که تاریک اند و داستان هایی که باور سختی دارند! چرنوبیل یعنی فریاد یعنی رد خون...حماسه ها و سقوط ها و...مرگ! بخوانید، درک کنید و قربانیان را بشناسید! مگر موجودی ترسناک تر از انسان هم داریم:)))