باید هدفی که نویسنده تو نوشتش داره رو درک کنی، سریال ترکیه ای نیست که توش بفهمی نیما چیشد، نوید چی شد، ماهروخ چی شد. همه اینها ابزاری برای رساندن مفهوم و جان کلام هستش. خواننده اینجا باید خلاقیت داشته باشه. داستانی با پایان باز یعنی خود خواننده باید تو ذهنش پایانش رو بسازه که هر کس نسبت به درکی که از داستان داشته پایان مختص به خودش رو داره، که جذابه. خودت رو دربند سطح داستان نکن، عمیق تر به آثار نگاه کن.

داستان کاملا واضح بود در ضمن این یه نوع از داستان نویسی هست که پایان به اختیار خوانندست در چارچوبی که نویسنده با داستان مشخص کرده

ماهرخ خودکشی کرد.

این که یکی پایان باز دوست داره و یکی پایان باز دوست نداره. سلیقه ای. همچین حمله ای به اثر، بخاطر سلیقه کار درستی بنظر نمیاد. نویسنده حرفی برای گفتن داره که میاد و داستانی می‌نویسه، شما باید جان کلام رو درک کنی. نیما و نوید و... فقط ابزاری هستن که مفهوم اصلی رو برسونن. سریال ترکیه ای نیست که توش بخونی تا بفهمی حالا نیما چی میشه. پایان باز این سیستم رو داره که، نتیجه گیری رو به عهده خود خواننده میزاره، چرا از قوه تخیلت استفاده نمیکنی. پایان باز به این شکله که نسبت به اون چهار چوب و داستانی که خواننده باهاش همراه میشه، باید خودش درک کنه و پایانش رو برای خودش بسازه، که هر خواننده ای هم پایان مختص به خودش رو داره که این جذابه. خیلی خیلی سطحی به داستان نگاه کردید، باید عمیق تر نگاه کنید، فکر میکنم که یا سابقه مطالعتون پایینه یا در سطح درک شما نیست که خارج از سلیقه شما میشه، بنظر میاد کتاب ها و نمایشنامه هایی با ژانر کلاسیک بیشتر به مزاج تون خوش بیاد

این یک نوع از داستان نویسی هست و در اختیار خوانندست که چجوری تمام شه تفکرات خواننده!