نظرات کاربران درباره کتاب گریه‌ی آرام

تمام فضای رمان مثل فصلی که داستان در اون روایت می‌شه سرد و خالی از هر‌گونه اتفاق گرمابخشی تصویر شده. نام گریه‌ی آرام بهترین انتخاب ممکن برای رمان پیش رو بود. رمانی تاثیرگذار با داستانی بی نظیره که مخاطبی رو می‌طلبه که از پس یکنواختی و شیب بسیار ملایم یک روایت برمیاد. پاداش این تحمل درک نکته‌های قابل تاملی در مورد موضوعات بسیار ارزشمندی همچون وراثت و حافظه‌ی جمعی و خیزش‌های یک جامعه در مقاطع و مسائل متنوع در خلال داستانی باورپذیر از خانواده‌ای درگیر حوادث هولناکه که با انواع متفاوتی از افسردگی دست و پنجه نرم می‌کنن. داستان از زبان اول شخص روایت میشه . نکته‌ی قابل توجهی که در مورد راوی داستان ذهن منو درگیر کرد این بود که راوی همچون تقریبا تمام انسان‌های دیگه خودش رو دانای کل می‌دونه و به گونه‌ای داستان رو تعریف میکنه و به قضاوت شخصیت‌ها می‌پردازه که برای مخاطب حکم حق و واقع رو پیدا میکنه و در پایان داستان تمام تصورات راوی متلاشی میشه و نشون داده میشه که غلط یا درست ، چطور برداشت ما از موضوعات مختلف ، متزلزل و قابل تغییره. شخصیت‌های داستان دچار گسستگی و نوعی مالیخولیا هستن که همین فضای تاریک و غمناک رمان رو رقم میزنه. شاید بار دیگری که با نام کنزابورو اوئه برخورد کنم خواندن رمانش منوط به شرایط روحیم باشه که آیا می‌تونم باز هم چنین جریانات و سبک نوشتاری رو تحمل کنم؟ یا خیر؟ اما باید بگم از زمانی که صرف خوندن این داستان کردم بسیار رضایتمندم و به شما هم پیشنهاد میکنم این ماجرا رو تجربه کنید.

خواندنش بسیار مفیده

انتظار کشش عالی نباید داشت اما سرشار از حس هست و تقابل شخصیت ها درش فوقالعاده شکل میگیره.آنچه در پس پرده نمایان شود تعیین کننده خواهد بود.