کتاب بدی نبود اما خیلی بی سر و ته بود و آخرش اصلا انگار پایان نداشت...

از بهترین‌های جایزه بود. داستانی بی‌شیله‌پیله که خوب نوشته شده. ملموس بود واقعاََ.

تو زمینه نویسندگی و مهارتهاش زیاد تخصص ندارم ولی بعنوان یه دانشجوی پزشکی سال آخر چندین سال بعد خودمو تو شخصیت مادر دیدم و حس کردم بعدها دخترم چطوری ممکنه درباره م فکر کنه و زندگیم قراره چطوری بشه... برای من فوق العاده خوندنی و ملموس بود این داستان...

داستان منسجم و قشنگی بود. ولی به قدری کشش در خواننده ایجاد نمیکرد که او در عمق مطلب فرو رود و حریصانه آن را کند و کاو کند. تقریبا از نیمه های داستان می شد آخرش را حدس زد. مهمترین شاخصه داستان گروه پزشکی 63 این بود که ؛ متصل به زمان و متعهد به نیاز های جامعه بود: چقدر زیبا تاثیر شبکه های اجتماعی در زندگی اشخاص، شروع درگیر شدن با آن، میانه اش و پایانش را به تصویر کشیده بود. نویسنده اشاره کوچکی هم به تاثیر سریال های ترکی در انزوا افراد کرده بود که شایان تقدیر است. در کل خوب بود ولی در این جشنواره آثار خیلی بهتر ، مفهومی تر و حتی ادبی تر هم حضور دارند.

داستانش خیلی ملموس وروان بود به طوری که ادمو جذب می کرد که تا تمام نشه دست ارخواندن برنداره ولی بعضی قسمتاش با واقعیت تناسب نداشت اینکه یک پزشک متخصص نتونه با گوشی اندروید کار کنه ادمو یاد خانم های بی سواد خانه دار میندازه واینکه وضع مالی خوبی نداشته باشه!!

داستانی پرکشش از یک عشق قدیمی!

با نهایت احترامی که برای دوستان نویسنده قائلم بنظرم مناسب حضور توی یه مسابقه داستان نویسی با این سطح (در مقایسه با بقیه داستانهایی که از این مجموعه خوندم)نیست.

خوب بود.سبک داستانشودوست داشتم ک مثه بیشترکارای این مجموعه بی سروتهوتوهمی نبود.

موضوع متفاوتی در میان دیگر داستان های مجموعه داشت ولی در پرداخت آن به خصوص در شخصیت پردازی ضعف بزرگی داشت

خیلی بد بود، تقریبا افتضاح بود، م مودب پور بهتر ازین داستان میتونست بنویسه، حتی کلیشه ای هم نبود و از یه داستان کلیشه ای هم سطح پایین تر بود!