نظرات کاربران درباره کتاب عصر یک چهارشنبه بارانی

با عشق میشود روی آب راه رفت. میشود در هوا به پرواز در آمد. چیزی شبیه معجزه با عشق ممکن میشود!

این یکی میخواست ازتنهایی دربیاد. ولی سر از فانوس دریایی دراورده .

سلام میشه اسمش رو داستان گذاشت؟یه متن از هم گسیخته. اصلا جالب نبود. دومین داستان ضعیف این مجموعه س

ماجرای یک پسر و دختر عاشق که بعد مدت ها قهر،پسره دلتنگ دختره میشه و مکالمه و قرار ملاقاتی بین این دو تا صورت میگیره،از مکالمه بین اونها معلوم هست که دو نفر سن کمی دارند در نتیجه گفت و گوی کمی بی‌مزه و لوس عاشقانه دارند. پسر ابتدا اعتراف می‌کنه که این دلتنگی نه از سر عشق بلکه تنها به خاطر پر شدن تنهایی هست اما وقتی دختر رو وسط خیابون گم می‌کنه دچار یک حالت جنون میشه که شاید به علت از حال رفتن وارد دنیای فانتزی میشه و هی دختر در این دنیا های ساخته ذهنش مجسم میشه گاه به شکل یک پری دریایی و گاه در بالای یک فانوس دریایی بعد از نجات از غرق شدن.... پایان با احساسی داشت:)

هیچ چیزی بهم اضافه نکرد ولی بسیار توصیفات خوبی داشت، تصویرسازی و فضاسازیش عالی بود. قبلا هم خونده بودمش، چند سال پیش و نمیدونم به خاطر تصویرسازی خوبش بود که اینطور عمیق یادم مونده بود فضای داستان یا حافظه م زیادی قویه 😉 . در کل به عنوان زنگ تفریح وسط کتابهای سنگین میارزه خوندنش 😊

جالب بود....از اون قسمت تفکرات پسر در مورد دختر خوشم اومد....خیلی امروزی بود و قابل لمس....در کل جالب بود ولی نفهمیدم چی شد بلاخره آخر داستان ：))

به نظرم بهترین داستان این جشنواره بود.با اختلاف زیاد از بقیه ی داستانها بالاتر بود. دلنشین.روان.احساسی.با پایان متفاوت.آفرین میگم به نویسنده ی این اثر.

خوب بود.

زبان داستان بسیار ادبی و سرشار از صور خیال بود. تصویر سازی بسیار قدرتمندی صورت گرفته بود و خواننده به وضوح در تمامی صحنه ها حضور خود را حس میکرد. پایان شیرین و دل نشینی هم داشت. یک عاشقانه ی آرام و ملایم. که با احساسات خواننده گره می خورد . تشکر از نویسنده گرامی

کلا نویسنده به( پایان) توی داستاناش اعتقاد خاصی نداره.

خیلی مسخره بود.

جالب بود من رو یاد کارتون پونیو انداخت .

بد بود!!

خوشحالم که خوندمش...

نسبتا خوشم اومد. جمله های قشنگی داشت در گوشه و کنار.

کتاب خوبی بود

ساده و در عین حال معرکه... خیلی خوب بود...

این یازدهمین داستانی بود که از این مجموعه خوندم نمیخوام داستان رو نقد کنم چون اگه چاپ نشه دلم واسه انرژی و زمانی که گذاشتم خواهد سوخت فقط همین قدر بگم که صرفاً بخاطر اینکه باید نمره میدادم تا آخر داستان رو خوندم تا ناخواسته حقی از نویسنده ضایع نکنم و اگر این داستان بصورت دیگری به دستم میرسید عمراً بیشتر از ده صفحه میخوندم در مجموع به نظر من افتضاح بود و ارزش خوندن نداشت

5ستاره است

حس و حال راوی و تنهایی یا حتی پوچی که بهش دچار بود رو به خوبی درک کردم. به خصوص فضای یک عصر کسل کننده و بی رمقی که توش گیر افتاده بود. فقط نمیدونم چرا بیشتر داستان هایی که می خونم فاقد اون اثرگذاری هستند که داستان رو تو ذهن خواننده ماندگار می کنه. انگار پایان داستان واسه خیلی از نویسنده ها اهمیت چندانی نداره و این برای من خلی عجیبه!