نظرات کاربران درباره کتاب پیاده

داستان زنی ساده و کم سواد که تمام مصیبت های جهان بر سرش آوار می شود. سرگذشت بسیاری از زنان ایرانی و تمامی قوانین مردسالانه این کشور. داستان روان بود و شخصیت پردازی ها خوبی داشت. من از خواندن کناب لذت بردم هرچند که پایان داستان بسیار تلخ بود.

داستان پردازی خوبی داشت اما خیلی خیلی تلخ.

تلخ بود خیلی تلخ... با انیس زندگی کردم و درکش کردم .با ترس هایش ترسیدم با رنج هایش رنج کشیدم کاش اینقدر تلخ تمام نمیشد

من ار این نویسنده کتاب های دیگه ای هم خوندن، کتاب خوبی بود، اما در انتخاب داستان خلاقیت زیادی به کار نرفته بود، من از وسطای کتاب اتفاقای آخر کتاب و حدس میزدم. در مجموع کتاب بدی نست

رمان خوش خوانی بود نثر خوب، روایت خوب، شخصیت پردازی خوب، کاش لااقل کورسوی امیدی داشت تا آنقدر مایوس و دلگیر خیره به صفحات پایانی نمانیم‌.

قلبم سنگین شد از این همه مصیبت.... نثر انقدر روون بود که گذر ساعت رو متوجه نمیشدم...

اولین کتابی بود که از خانم سلیمانی می خوندم و واقعا قلم بی نظیری دارن، خیلی خوب شخصیت پردازی می کنه و آدم را با قصه گویی روون و ساده اش با شخصیت های کتاب همراه می کنه. نمونه انیس- شخصیت زن کتاب- را توی اطراف مون خیلی می بینیم، زن هایی که با سنت ها و ارزش های جامعه مرد سالار کنار اومدن، قبول کردند که بهشون ظلم بشه و کاری از دستشون برنیاد جز نفرین کردن.

پیشنهادش می‌کنم اما آخر داستان به نظرم خوب نبود اصلا :-)

رمانهای خانم سلیمانی خیلی به واقعیت نزدیک هستن. قصه زنهایی که اگر چشم بگردونیم ، شبیهشون رو زیاد میبینیم...

تلخ و تلخ و تلخ پر از فقر فرهنگی

عاااااااالی

کتاب خوبی بود نثر روان وساده ای داشت

کتاب به شدت قلم گیرایی داره تو بیست و چهار ساعت خوندمش تلخه ولی به نظرم حقیقته متاسفانه، حقیقت اون سالها و شاید حقیقت اکنون تو خیلی از شهرها و روستاها انیسی که بی دست و پا بود ولی تونست گلیم خودشو تو شهر غریب درندشت بکشه بیرون و اخر سرنوشتش اون شد... چه تلخ

رنج و بی عدالتی بر علیه زنان ایرانی رو خیلی خوب نشون دادی قانون هم حتی به نفع مردها و زن جنس دست دوم ...ممنونم از بلقیس و هنرمندی بی نظیرش،حقیقت تلخی بود ،اونی که دنبال پایان خوش و عشق و شادی هست نخونه

تلخ بود و بسیار پر کشش

خیلی دوست داشتم کتابو قلم خانم سلیمانی عالیه

به شکل تهوع‌آوری تمام مسائل حقوقی و فرهنگی زنان را در داستان چپانده بود و نتیجه یک رمان مصنوعی، نچسب و حال‌بدکن شده

جذاب وتلخ ،به نظر این نوع زندگی مردسالار منسوخ شده اما هستند زنانی که همچنان درسکوت ومظلومانه اسیر این دیدگاه زور گویانه هستندوهمچنان صبوری را پیشه کرده اند.

داستان سراسر درباره نظام های ارزشی متعصبانه ای است که ریشه در سنت های مردم دارد. نظام های ارزشی که به راحتی و صرفا با تغییر مکان یک شخصیت (در اینجا انیس و آمدنش به تهران قرار نیست تغییر کند.) این کتاب درباره نظام ارزشی مردسالارنه ای است که در میان مردان داستان وجود دارد و توسط زنان داستان برای نسل بعد بازآفریده می‌شود. چرا که این نظام مردسالارانه برای زنان داستان "ارزشمند" است. این را می توان در نگاه خود انیس وقتی کرامت و هوشنگ را مقایسه می کند. در نگاهش به بردارش اسفندیار که هر چه کند عزیز است، دید. پیاده این مسئله را یادآوری می‌کند که تغییر تعصبات و ارزش های سنتی زمانی که دغدغه نان وجود دارد. هرگز آسان نیستند این رمان نه از جنگ حرف می زند و نه از سیاست، زیرا دغدغه رمان چیز. دیگری است. پیاده اگرچه داستانی روان و خواندنی است و مسئله فرهنگی اجتماعی مهمی در بستر دارد اما در شگردهای داستان نویسی بسیار ساده است.

من از گورانی ها میترسم باید نام تمام داستانهای بلقیس سلیمانی میبود و بهترین مجموعه داستانهای ایرانیه... داستانهای ایران، گوران، انقلاب