نظرات کاربران درباره کتاب پایی که جا ماند

عالی وپر از حس غرور ، البته تلخ ودردناک

عالی ودقیق و تاثیرگذار بود.قلم شیوا ودقیق .مثل یک فیلم قابل دیدن هست.جزئیات قابل تحسین .البته جنایات بعثی‌ها به همین جا ختم نمی‌شود.از تجاوزات و شکنجه های جنسی که فکر کنم از همش دردناکتره و خیانت خودیها که پس از آزادی همچنان از مزایای مادی و معنوی اسارت استفاده می کنند...چند اشتباه تایپی داره که مهمترین آن آیه ای از سوره نمل به جای لایحطمنکم تایپ شده لا یجعلنکم

تابحال چند کتاب درباره ی اسارت خواندم اما در هیچ کدام از انها اسیر مفقود الاثر نبود و اسمشان در فهرست صلیب سرخ بود اما این کتاب از جنایاتی پرده بر میدارد که در حق بچه های مفقود شده است

❤

SB98P7J1DF7UTR

کتاب از نظر محتوا ناهمگونه...در بعضی صفحات خوب و در بعضی صفحات خیلی بده... این همه حجم برای کتاب بی معنیه با توجه به اینکه نویسنده معتقده خاطراتشو پشت پاکت سیگار و ... مینوشه... متاسفانه موفق نشدم کتاب رو کامل بخونم چون فصل های اول اون چنان جذبم نکرد.

لطفا حتماحتما کتاب نامیرا رو اضافه کنید.خیلی مشتاقم ب مطالعه ش. درباره وقایع دوران امام حسین هست ممنون

کتابش بسیار عالی نوشته شده و من الان نصفه های خوندنشم.با کلمه کلمه اش شکنجه میشم و گریه میکنم.خدا حفظتون کنه و امیدوارم همه ی ملت ایران با حفظ و نگهداری ارزشها و حرمتها و حجابها بتونیم ادای دین کنیم به شما عزیزان...

فوق‌العاده دوستانی که این کتاب رو دوست داشتن پیشنهاد میکنم ققنوس فاتح رو هم بخونن

بهترین کتابی که در حوزه دفاع مقدس خواندم این کتابه. متاسفانه فیلمی درخور ساخته نشده که رنج ها و مصائب و رشادت های آزادگان رو به تصویر بکشه، صد حیف بهترین جای کتاب جائیه که آقاسید پاشو قطع میکنن و میگه خوشحال بودم که پایم در سرزمین دشمن بماند درحالیکه به اندازه یک پا وطنم را اشغال نکند

بارها در زمان خواندن کتاب ضربان قلبم بالا رفت و برای چند لحظه از خواندن کتاب دست کشیدم چقدر با دقت تمام و مو به مو تمام صحبتها با ذکر تاریخ وساعت نوشته شده

عالی

باور کنید ، خیلی از جاهای کتاب ، نمی تونستم کتاب رو زمین بگذارم، از نویسنده کتاب ممنونم که با قلمی روان دردهای اسارتش رو برای ما نوشته، بعضی از جملات کتاب روزها ، فکرم رو مشغول می کرد، مثل کرم زدن پای مجروحش

صوتی ایرانصدا به سبک نمایش کار شده بود، تخصصی در لهجه‌های مورد استفاده ندارم اما خیلی خوب لهجه های عربی و کردی و ارمنی وگمانم لری متمایز میشد. کتاب مجموعه خاطرات یک اسیر است که همانجا در زندان جانباز هم می شود. تلخی‌های اسارت هست اما خاطرات با موضوعات مختلف اسرای مختلف روایت می‌شود. انگار داری یک فیلم میبینی که هم عاشقانه است، هم درام، هم کمدی، هم اجتماعی. مثلا: سامی یکی از نگهبانان رژیم بعث است که خودش شیعه است و به اسرا پنهانی کمک می‌کند و.... واروژ، سرباز ارمنی ایرانی است که در زندان تلاش به فرار دارد چون نامزدش در ایران منتظرش است. با کلی نقشه از طریق سامی به نامزدش خبر می‌دهند که واروژ زنده است... به چندین روش مختلف اسرا، کادر زندان را سرِکار می‌گذارند... اسرا با لطایف الحیل یک رادیو ساخته‌اند و شبها زیر پتو به اخبار گوش می‌دهند... یکی از اسرا بعد از سالها بچه‌دار نشدن بالاخره پسردار شده بود و هنوز پسرش را ندیده بود... خود این مطلب که سید ناصر با چه روش هایی کاغذ و قلم جور می‌کرد و خاطرات را می‌نوشت ماجرا دارد... یکی از کادر زندان که بعثی بود بعدا طی ماجرایی که در کتاب نقل می‌شود تغییر می‌کند و کلی هوای زندانی ها را دارد. مثلا یکبار برایشان غذا می‌آورد، کتلت و گوجه. اسرا حتی طعم گوجه را فراموش کرده‌اند...

عالی بود

کتاب پر کشش عالی بود خواندن به تمام مردم ایران توصیه میکنم ایشون تمام رزمندگان از نسلی بودن که هر صد سال یه بار میان مردان بزرگی که باید سر تعظیم فرود آورد جایگزین ندارن این کتاب و کتابهای مشابه می‌خوانیم دلمان با عراقی‌ها صدسال صاف نمی‌شود قابل توجه هم وطنان ساده لوح ما مگر ما ایرانیان چه کار کرده بودی این همه ازما نفرت داشتن

کتاب را خواندم بسیارتاثیرگذاروخودمانی بود وروحم راجلادادبعدازخواندن این کتاب فهمیدم چقدر خوشبختم ممنون ازسیدناصرحسینی پور .گلشادی هستم ازاصفهان

یکی از بهترین وزیبا ترین کتاب‌هایی است که تا به اکنون خوانده ام. کتاب به قلمی شیوا وجذاب نگارش شده است وخواننده را برای پیگیری وادامه تا به انتها به دنبال خود می کشاند. جذابیت قلم نویسنده به حدی است که هر لحظه خود را در بطن حوادث نگارش شده وفضا وموقعیت می دیدم وافتخار می کردم به رشادت ها واستقامت های ستودنی شهیدان، ایثارگران وآزادگان سرافراز میهن عزیزمان واشک ریختم با شکنجه ها ومرارت هایی که در این مسیر به جسم و جان وروحشان وارد شد.

بسیار عالی و جذاب متن روان بود و ساده

به دلیل اینکه کتاب مورد توصیه رهبری بود و تقریض براش نوشته بودند،مطالعه کردمش.بسیار کتاب جذابی بود.الان که کتاب رو تموم کردم ، احساس دلتنگی میکنم از اینکه داستان تموم شده و دیگه شبها نمیتونم غرق حوادث شگفت‌انگیز کتاب بشم. از این کتاب میشه درس ایستادگی و مقاومت و صبر در برابر مصیبتهای جانکاه و حوادث دلخراش و سیل خروشان امواج بلا و فتنه را آموخت. همچنین یاد حدیثی افتادم از که میفرمایند:《برترین جهاد ، گفتن سخن حق در برابر حاکم ظالم است》 در بخشهایی از کتاب میخوانیم که اسیران ایرانی به دلیل گفتن سخن حق متحمل شکنجه های وحشیانه و غیرقابل تصور سربازان و افسران بعثی شدند.