عالیه ...فقط یه سوال ذهنم و درگیر کرده که این سبک جناب مستور چه دلیلی داشته که در هر کتاب نشانی از کتاب دیگر هست در هر داستان آشنایی می یابی و ربطی به داستانی که قبلا خوانده ای برای من یادآور جهان کنونی است که همه چیز در ارتباط با همند و تحت تاثیر هم

چقدر اندوه و عشق توی این کتاب جریان داشت...! قلم مصطفی مستور، بسیار سنجیده و هماهنگه. یا به قول کاکتوسِ عزیزم، "موزونه". داستان‌هاش راسته. (!) انگار مدت‌ها به تمام مسائل فکر کرده و تونسته بهترین تعبیر رو ارائه بده که این تعبیر، همواره صحیحه.

آقای خاص، مصطفی مستور! کتاب زیباست لطیف و گیراست دل‌نواز است گاهی اوقات در حین مطالعه‌ی کتاب، چشم‌هایم را می‌بستم و دقایقی فقط از حال درونی خودم لذت می‌بردم؛ چشم‌هایم را می‌بستم و در داستانی که در ذهنم مانده بود غرق می‌شدم... این کتاب را نباید خواند، که باید با چشمان بسته برایت روایت کنند؛ راوی هم مهم است؛ راوی باید مهتاب باشد! . در یک کلام: لذیذ بود!

کتاب ۲۲۱ از کتابخانه همگانی، همه داستان ها در یک سطح نبودند، خوب و متوسط و کسل کننده ، در مجموع خوب بود ، نه عالی و جذاب !!

یه عاشقانه امروزی ...

همیشه می ترسیدم در چشم هایش نگاه کنم! "آخر او با سادگی اعجاز آوری همه چیز را می فهمد؛" یک شب که داشتم یواشکی از دور نگاهش می کردم، طوری که انگار مچم را گرفته باشد، به چشم هایم خیره شد و روحم را محکم به دیوار کوباند؛ و هنوزم که هنوز است بخشی از جانم از آن موقع درد می کند.... نمی دانم که چطور میشود چشم هایِ ادراکِ روحش را بست یا کمی سرگرمش کرد که بتوانم قدری تماشایش کنم؛با خیال راحت،بدون درد جان... نمی دانم، یا روح او در اوج سادگی انقدر می فهمد و سرش میشود، یا چشم های من انقدر ساده اند که دهان باز می کنند و همه چیز را لو می دهند... 🌹🌹 باز هم مثل همیشه لذت بردم از نوشته های مستور👌🏻👌🏻🙃☕

خوب بود بدنبود

کتاب خوبیه ولی فکر میکنم تو تعریف ازش زیادی اغراق میشه.

اخرین داستانش رو دوست داشتم 😊

توی این کتاب 'مهتاب' روی ماه خداوند را ببوس و چند روایت معتبر رو پیدا کردم. پس با احترام باهاش برخورد کردم. به نظرم کتاب از اول عمر راوی شروع میشه و یه دور توی دنیا می زنه و دست آخر 'اون بالا' تموم میشه... با داستان های این کتاب میشه زندگی چند نفر رو از اول تا آخر دید.