خوندن نظرات بقیه یه کم متجبم کرد. میگن چرا انقدر کتاب با موضوع فرار از کره شمالی چاپ میشه؟ مگه چندتاست دقیقن؟ من از سه تاش خبر دارم و فکر نکنم حتا اگر ده تا باشه هم تعداد زیادی محسوب بشه. من هنوز این کتاب رو نخوندم ولی دو کتاب دیگه با موضوع فرار از کره شمالی خوندم، آکواریوم های پیونگ یانگ، و فرار از اردوگاه چهارده. هر دو رو دوست داشتم و خوندن هر دو کتاب ارزشمند بود (در عین تلخ و ترسناک بودنش). یعنی خوندن خاطرات و تجربه های عینی آدمهایی از جنس گوشت و خون مثل خود من، از جایی به بزرگی یک کشور و نه فقط یه زندان با جمعیت محدود می تونه بی ارزش یا به درد نخور باشه؟ فقط تجربه سه نفر رو بخونیم کافیه؟ یا حتا زیادی و باعث خنده ست؟ حتما آدمهای بیشتری فرار کردن، ولی فقط سه نفر یا پنج نفر یا ده نفر یا هرچندتا که من خبر ندارم توان یا مهارت نوشتن داشتن و حامی داشتن و مسیر چاپ خاطرات براشون هموار شده (که چقدر خوب). برای همین چند نفر شنیده شدن مهم بوده و گفتن از فجایع درون اون دیوارهای بلند که ما ازش بی خبر هستیم. خوندنش کمک بزرگیه برای فهم اینکه چطور یک حکومت دیکتاتوری سالهای سال دوام میاره. با مطلقا بی خبر نگه داشتن مردمش. با منافق پروری. با کمرنگ کردن یا از بین بردن روابط انسانی و عاطفی. من این کتاب رو هم حتما میخونم چون این بار راوی یک زن هست و تجربه های متفاوتی داره به نسبت دو کتاب قبلی که راوی مردها بودند. البته که همون دو نفر هم زمین تا آسمون با هم فرق داشتن. فراری در کتاب اردوگاه چهارده هیچ تجسمی از شکل دیگه ای از زندگی نداشت و فقط گرسنگی مداوم محرک فرارش بود، ولی فراری آکواریوم پیونگ یانگ قبل از زندگی در اردوگاه تجربه زندگی مرفه رو داشت. برای همین انگیزه هاشون حرفهاشون، تجربه هاشون و شکل فرارشون همه و همه باهم متفاوت بود و هردو خواندنی بودند.

حقیقتا این کتاب منو تو بُهت فرو برد، من درباره کره شمالی جسته وگریخته میفهمیدم شبیه اینکه یکم اوضاع اونجا سخته، ولی واقعا فکر نمیکردم دراین حد باشه! درابتدا که کتابو میخوندم حس میکردم رمان علمی تخیلی باشه! اخه کی واسه گریه نکردن تنبیه میشه؟:' شما دراین کتاب شاهد تلاش های بی وقفه یک انسان برای زنده موندن وزندگی ازادانه هستین، داستان روان و جذاب اما غم انگیزی هست، وحتما پیشنهادش میکنم بخونین تا بدونین یکم اونورتر ازما مردم تو چه شرایطی هستن، کاش میشد کمکی بهشون کرد. مرسی که خوندین💚

کتابی بود که عاشقش شدم. خیلی شهامت میخواد دختری تک و تنها بدون پشتوانه بدون همراه از خانوادش دور بشه و در یک کشور غریب با حوادث دست و پنجه نرم کنه. من مطمینم زنان زیادی هستند که کتابی ننوشتند اما سخت تر از این دختر حتی زندگی کردند فقط امیدوارم حال تک تک این آدم ها که با سختی ها میجنگند خوب باشه😍

اگه قطعی اینترنت ادامه پیدا کنه منم فرارمیکنم تا یکی ازینا بنویسم☺

یه چیزایی تو این کتاب آدمو شدید به فکر فرو میبره و احساس میکنی چقدر آشناست

این کتاب یک اتوبیوگرافی جالب هست و من تا زمانی که این کتاب رو نخونده بودم فکر می کردم مردم کره شمالی فقط از داشتن اینترنت محروم هستند و هیچ تصور دیگه ای در مورد نوشته های این کتاب نداشتم و واقعا برام باور نکردنی بود که چطور دولت ها به راحتی موفق میشن مردم و در جهل و نادانی نگه دارند و واقعیت رو پنهان کنند و افسوس زمانی آدم متوجه واقعیت میشه که نصف عمرش گذشته.سختی ها و تنهایی هایی که افرادی مانند نویسنده برای ترک وطن تحمل کردند واقعا غم انگیزه.اول کتاب هم یک نقشه از محل زندگی و مسیر حرکت تا مقصد نویسنده هست که به درک بهتر مطلب کمک می کنه،در کل کتاب جالبی بود و دوست دارم با خوندن کتابهای دیگه از این دست اطلاعاتمو در مورد کشور کره شمالی بیشتر کنم.

ترجمه عالی و روان و دیدگاه بدون غرض نویسنده و به دور از قضاوت و سوگیری اش و قدردانی هاش واقعا برام قابل احترام بود گاهی به یاد کتاب هیچ دوستی به جز کوهستان می افتادم سختی های غریبی در وطن و پناه آوردن به مسیر پر پیچ و خم مهاجرت غیرقانونی.. شاید آرمانی باشه ولی امیدوارم بشر به صلح و آرامشی که چه در شعار چه در عمل در تکاپوش بوده، برسه..

من عاشق اینام که میان با نارضایتی میگن بازم فرار از کره شمالی. خب شما نخونید کسی مجبورتون کرده مگه؟

پیشنهاد میکنم بخونیدش هم اطلاعات خوبی از وضعیت کره شمالی میده و هم ماجرای این دختر واقعا جالب بود یکی از سریعترین کتابهایی بود که خوندم. باورم نمیشه یک آدم اینقدر خوش شانس باشه ( هرچند از جغرافیای تولد شانس نداشت) اما شانس هایی که بهش رو کرد فوق العاده بود. مجموعی از مهربون ترین آدم های دنیا کمک حالش بودند بعد تازه بعد از دیدن اون استرالیایی به خوبی آدم ها فکر کرد 😐 هر لحظه منتظر بودم بهش تجاوز بشه یا یه بلایی سرش بیاد ولی همش خوش شانسی میاورد. ضمن اینکه در هجده سالگی شانس ازدواج با یک پَ پِ پولدار رو از دست داد که میخواستم کله مو بکوبم تو دیوار 😑 ( نه اینکه همه باید این کار رو بکنن ولی در شرایط اون دختر باید این کار رو میکرد و یجورایی هم آخر کتاب یه جمله در این باره میگه) حوصله نقد درست حسابی نداشتم گفتم یخورده غر بزنم خلاصه بخونید ارزش داره راستی خطر اسپویل 😛 اودافظ

این همه مقاومت و سرسختی شخصیت اصلی خیلی واسم الهام بخش بود. یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم و به جرات میتونم بگم خط داستانی به شکلی بود که خیلی وقتا حین خوندش هیجان زده میشدم یا حتی گاهی حس میکردم میخوام گریه کنم. در کل خیلی کتاب خوبی بود به همه پیشنهادش میکنم