نظرات کاربران درباره کتاب فروپاشی

حوصله سربر و طولانی

کتاب جذاب و خوبی بود جز این که از همون اول کتاب آخرش رو حدس زدم و میدونستم. و فکر کنم به خاطر این بود که کتابی شبیهش خونده بودم.. که البته اسمش یادم نیست. البته بی شباهت به کتاب قبلی نویسنده یعنی پست درهای بسته هم نیست

چهارصد صفحه ی اول واقعاً خسته کننده بود .و بعد از این یه کم جذاب میشه پیشنهاد نمی‌دم

ایده اصلی خیلی بکر و نو نبود. همون چند صفحه ابتدایی کتب می شد یه چیزایی حدس زد. راستش برای من خیلی غافل گیرانه نبود... انگار فرقی با کتاب دختری در قطار نداشت...مثل اون نبود ولی هسته اولیه داستان شبیه هم بود.. فقط سوالی که برام پیش اومده اینکه چرا درباره یک قتل انقدر تو اخبار مانور میدن؟ هم تو دختری در قطار و هم این کتاب... شخصیت داستان را به را خبر قتل رو از تلویزیون و رادیو پیگیری می کنه! انگاری استودیوی خبری درست از وسط اداره پلیس اداره می شه!

باید بگویم تجربه مطالعه این کتاب با تمام داستان‌های جنایی که مطالعه کرده‌ام متفاوت بود. برخلاف تصورم و آنچه بعنوان خلاصه کتاب خوانده بودم، با یک داستان هیجان انگیز و پر کشش جنایی و سرشار از نبوغ یک جنایتکار روبرو نبودم. داستان زنی که زندگی‌اش در پی وقوع قتلی در نزدیکی محل زندگی او از هم می‌پاشد. با چاشنی مشکل فراموشی و حافظه. داستانی که بار‌ها تا مرز رها کردنش پیش رفتم چون از اوایل کتاب به بعد بسیار خسته کننده و به واقع ملال آور شد. توضیح حالات اول شخص داستان گاهی آنچنان خسته کننده و رنج آور بود که حال آدم را بد می‌کرد اما تصمیم گرفتم ادامه بدهم. همه این‌ها را بگذاریم کنار نگارش تحت اللفظی و زبانی مترجم. در مجموع تنها چیزی که باعث شد درباره پیشنهاد ندادن کتاب مطمئن نباشم، ۱۰۰ صفحه آخر کتاب بود. جایی که تمام حدس‌هایی که در طول داستان می‌زدم به حقیقت پیوست و هیجانی که داستان را بیشتر شبیه یک داستان جنایی کرد. درنهایت خواندن این کتاب را به کسی توصیه نمی‌کنم چون بیشتر از اینکه حال آدم را خوب کند، حال را بد می‌کند. معتقدم کتاب خواندن برای آموختن، لذت بردن و دانستن است. هر کتابی را نباید خواند و گاهی بهتر است برای حال خوبمان و زمانمان ارزش قائل باشیم و کتابی را نیمه خوانده برای همیشه رها کنیم 🍃