نظرات کاربران درباره کتاب سفر به سرزمین آریایی‌ها (سفرنامه افغانستان)

سالها پیش، همان زمانی که جانستان کابلستان رضا امیر خانی منتشر شد، خواندمش و احترامم به افغان های عزیز دو چندان شد.. این کتاب مکمل بسیار خوبی بر اون کتابِ... در کل خواندن سفرنامه و تاریخ چنین کشورهایی برای خیلی از ماها جذابِ، هم از لحاظ اشتراکات فرهنگی و زبانی و مذهبی و تاریخی و هم از لحاظ اینکه احتمال سفر به چنین کشورهایی به مراتب ممکنه خیلی برامون دور باشه... نویسنده خوب تونسته هم مسائل فرهنگی و هم مسائل تاریخی در کتابش بیاره... در کنار این توصیه به شنیدن اپیزود سفر به سرزمین زنان آبی پوش در پادکست رادیو ماجرا اثر نوا جمشیدی هم بهتون میکنم....

افغانستان سرزمین زیبایی ها! دوستم در سفر به افغانستان میگفت اونجا در پروازها خبری از پروتوکُل هوانوردی نیست! خلبان میگه :برج مراقبت مِی خواهم پّرٓه کِنِم برج مراقبتم میگه: مِیْ تٓوانِی پّٓرٓ ه کِنِی! کتابی زیباست! به اهل فرهنگ هنر و ادبیات کهن فارسی و دوستاران طبیعت و سفر توصیه میشه

دمش گرم بابا بعد کتاب جانستان کابلستان فک نمیکردم بازم از اینجور نویسنده هایی ک بدون تعصب در مورد وطن من می‌نویسند وجود داشته باشه... برای من ک هیچ وخت وطنم رو ب چشم ندیدم خیلی جالبه سفرنامه افغانستان.. امیدوارم ی روزی منم بتونم وطنم رو بدور از جنگ و قوم پرستی و تفرقه پراکنی و جنگ داخلی ببینم.. اینکه ایران اکثر مردمش شیعه هستن یک نعمته قدرش رو بدونین.. ما هیچ شانسی نداریم چون اهل سنت ما شست و شوی مغزی شدن با طالبان و چون نود در صد مردم کشور من اهل سنتن نمیشه هیچوخت فهمید همسایه ای ک کنارت زندگی میکنه طالب هست یا نه بخاطر همین ما مهاجرت کردیم.. اگه جنگ با مردم خارجی بود ما هم مثله ایران دفاع میکردیم همونجور ک قبل از این با شوری جنگیدیم و اون ابر قدرت رو اون زمان سر جاش نشوندیم.. اما وقتی جنگ داخلی شروع شد کم کم کشورم عقب افتاد مدارس بسته شدن و مردم گرسنه و بی پول شدن هیچکس نمیتونس کاری کنه چون دشمن معلوم نبود چه کسی هست. شاید فامیلت باشه شاید همسایت.. هنوزم همینجوره 😖 کشورم پنجاه سال پیش آباد بود زمانی ک شاه داشتیم.. مادر بزرگم میگفت پنجاه سال پیش ما اتوبوس برقی داشتیم همون واگن‌های شهری. از لحاظ پیشرفت از بقیه کشورا چیزی کم نداشتیم برخلاف شاه ایران شاه ما عدالت خواه بود فرقی بین سنی و شیعه نمیذاشت ولی چون 90 درصد مردم سنی بودن ترورش کردن و از اون ب بعد روز خوش ندیدن مردمم.

کتاب خیلی خوبی بود، متن کتاب هم روان بود و نویسنده به جزئیات زیادی اشاره کرده که نشان از دقت نظر نویسنده داره، فقط در مواردی زیادی به تاریخ پرداخته که باعث ملال خواننده میشه.

خیلی عالی بود سفری جذاب به افغانستان . جایی که آرزو دارم روزی ببینم

درکل خیلی برام جداب نبود و نتونستم تا آخر بخونم... نویسنده به مکان های تاریخی افغانستان خیلی علاقه داشت که برام جالب نبود درباره تک تک مکان های تاریخی افغانستان با جزئیات بخوام بدونم. همچنان معتقدم هیچی جانستان کابلستان نمیشه

کتاب بسیار جالبیه. هم عمق داستان که به فرهنگ و عادات و آداب و رسوم برمیگرده، هم اتفاقات جالب و عجیبی که رخ میده و هم نوع نوشتاری که نویسنده انتخاب کرده که جذابیت ماجراها رو بیشتر میکنه

خیلی برام جالب بود که درباره کشور همسایه مون که بهترین دوستم از اونجاست اطلاعات خوبی بدست بیارم انگار که خودم اونجا رفته باشم. از مقدمه اش میشه فهمید که نویسنده بی طرف نگاه می کنه و نظراتش رو با سند و ارجاع توضیح میده. خوشم اومد که تاریخ رو مختصر و مفید توضیح میده و مبنا رو بر این می گذاره که خواننده اطلاعات اولیه نداره.

روایت جالبی بود پسندیدم حتمن مطالعه فرمایید

کتاب خیلی خوبی بود! اطلاعات تاریخی مفیدی داره و خیلی جذابه تا جایی که تشویق شدم به افغانستان سفر کنم!! ان شاء الله زودتر صلح برقرار بشه.😊

قبل از خواندن این کتاب تصور میکردم افغانستان یه کشور مخروبه س و تعداد خیلی کمی آدم درش زندگی میکنن که اکثریت کشاورز هستند، اما بعد از خوندن این کتاب متوجه شدم خیلی از مشاهیر بزرگ در این کشور متولد شده و آرمیدند، که این نشون دهنده فرهنگ غنی این کشوره. اطلاعات خیلی خوبی در این کتاب بود در حدی که مشتاق شدم یکبار به این کشور سفر کنم. البته باید اضافه کنم که نویسنده نقدهای خیلی بجا و درستی نسبت به مواضع و کم کاری های ایرانیان در مقابل افغانستانیها قید کرده که تقریبا درسته.

بسیار عالی بود و من رو بسیار علاقه مند کرد به خوندن کتاب‌های زیاد دیگه ای در مورد افغانستان، در حدی که الان اخبار افغانستان رو با دقت دنبال میکنم و امیدوارم روزی بتونن تو امنیت و سربلندی زندگی کنن

ویرایش: استفاده‌ی زیاد از وجه وصفی، غیر از غلط‌بودن، آزارنده است (فلان کار را «کرده» و بهمان جا رفتم). «بر روی»ها هم همین‌طور. «عمرو» را هم این‌طوری می‌نویسند و «عَمر» می‌خوانند. محتوا: به تکرار می‌افتد. نمی‌دونم این همه وصف مکان‌های فیزیکی چه فایده‌ای دارد، اون‌هم وقتی عکس هست. شاید قدما نیاز به این همه توصیف داشته‌اند، ولی حالا چه اهمیتی دارد که قبر فلانی چقدر از زمین فاصله دارد و چندگوشه است و...؟ جهان‌بینی: جهان‌بینی بی‌مایه‌ای دارد. اینجا است که آدم می‌فهمد چرا رضا امیرخانی اهمیت دارد (و نویسنده هم چندین جا از کتاب او یاد می‌کند). امیرخانی از توصیف جزئیات به نظرگاهی کلی می‌رسد، اما نویسنده‌ی این کتاب جز یک‌سری افاضات ارشادی بی‌ارزش، جهان‌بینی ریشه‌داری عرضه نمی‌کند: «کاش همه خوب باشند، اختلافات را کنار بگذارند. پنداره‌های دینی بی‌فایده را دور بریزند...» به همین بی‌مایگی. چطور ممکنه کسی به افغانستان بره و بگه «فلان میزبانم «می‌پنداشت» سگ نجس است»؟! این چه موضع فرادستانه‌ای است از انسان‌شناس؟ نظر کلی: به‌نظرم بهتره برای اطلاعات تاریخی‌ای که در این کتاب پیدا می‌شه سراغ منابع اصلی رفت.

کتاب سفرنامه ی به افغانستانه نویسنده نثر اصلا جذابی نداشت و من خیلی جاها حوصله م سر رفت خیلی جا ها هم بیش از حد از تاریخ افغانستان گفته و واقعا از حالت سفرنامه خارج شده کتاب در کل به نظر من بجاش 《 جانستان کابلستان 》 رضا امیرخانی رو بخونید خیلی بهتر و جذاب تره

کتاب خوبی بود و خوندنش رو حتما پیشنهاد میکنم اما به یک دلیل پنج ستاره بهش نمیدم و اون اینه که کتاب این حس را القا میکنه که برای دفاع از مردم افغانستان باید مردم ایران رو تخریب کرد! نویسنده مدعیه جامعه ایرانی از لحاظ علمی و فرهنگی افت کرده و به این دلیل که افغانستانی‌ها رو مقصر این اتفاق میدونن باهاشون بد رفتار میکنن در حالیکه که کلا افت جامعه ایرانی گزاره‌ی غلط و ادعای بی سندیه.

یکی از بهترین سفرنامه هایی که خواندم و جسارت سفر کردن رو در من تقویت کرد...وقتی کتاب را میخواندم درگیر افسردگی شدیدی بودم که این کتاب و همراه آن رمان بادبادک باز خالد حسینی به طرز شگفت آوری به من کمک کردند . با سپاس بی نهایت از طاقچه که هیچوقت فکر نمیکردم روزی دسترسی به کتاب اینقدر آسان شود

با سلام به دوستان کتابخوان این کتاب واقعا ارزش وقت گذاشتن رو داره و اطلاعات جامع و کاملی رو در اختیار خواننده در مورد افغانستان قرار میده اول جانستان کابلستان امیرخانی رو بخونید عاشق افغانستان میشید بعد این کتابو

کتاب بدی نیست. برای آشنایی با جغرافیا و برخی مکان‌های تاریخی افغانستان. منتها نویسنده بیش از تحقیق و تفحص در مردم، به مکان‌ها پرداخته و در این پردازش کمی ملال‌انگیز ظاهر شده است. ذکر جزئیات ریارت‌های مختلف در مکان‌های مختلف که همگی هم یک سبک و سیاق دارند، چندان مفید نیست و کتاب را به سمت کتاب‌های آداب الزیاره متمایل کرده است. ذکر زیاده از حد مسایل تاریخی هم بعضی جاها مسیر سفرنامه‌نویسی را عوض کرده. استفاده از معادل افغانی (دری) بعضی کلمات کار جالبی است، منتها نویسنده گته بارها معادل فارسی ایرانی آن را آورده که به نظر من نیازی به این کار نبوده. نگارش هم گاه دچار ایرادهایی است و پیوسته‌نویسی بعضی کلمات مغایر آیین نگارش می‌باشد.

عالی

کتاب یک سفرنامه جذاب و خواندنی که برداشت های ذهنی انسان را از این تکه از ایران فرهنگی (افغانستان) تغییر می دهد . به شخصه بعد از خواندن این کتاب بسیار مشتاق سفر به افغانستان شدم.