باعث تاسف است اشخاصی مثل این خانم بدون هیچ آگاهی از عرفان و شمس و مولانا چنین کتاب های مبتذلی را می نویسند و در نتیجه باعث درک کاملا نادرست از این اولیای الهی می شوند(مخصوصا در غرب که عمده اطلاعاتشون از رومی، از چنین منابع غیر مستقیمی به دست میاد) صد حیف، ما ایرانی ها که میتوانیم مثنوی معنوی و دیوان غزلیات و فیه ما فیه مولانا و همچنین مقالات شمس را به راحتی و به زبان مادری خود، مطالعه کنیم و خود را از این گنجینه عظیم حکمت الهی بهره مند کنیم، این چنین بی توجهی و ناشکری می کنیم.باور کنید برای مومنان هیچ ملتی شخصی مثل مولانا وجود ندارد ولی فارسی زبانان از چنین نعمتی برخوردارند.

این کتاب مشکلات جدی داره سوای ترجمه نه چندان خوب(این ترجمه) و گیرایی داستان که میگم کتاب ظاهرا درباره رابطه و زندگی شمس و مولاناست ولی خیلی کم باهاش تطبیق می کنه و بیشتر نویسنده برداشت سطحی خودش رو از عرفان و عشق و... نوشته و اصلا حقیقت نداره در کنارش هم یک داستان موازی افتضاح روایت میشه اشکالات خیلی بدی داره کتاب که می نویسم: ۱- نقد روانشناسان به آثار مخرب این کتاب؛ روایت یک خیانت نرم و قدم به قدم به اسم فرار از روزمرگی زندگی و به اسم عشق آنهم بعد از ۲۰ سال زندگی مشترک و ۳ فرزند. مخاطب(بویژه زنان) با خواندن این قسمتها ناخودآگاه احساس همزاد پنداری با شخصیت داستان می کند و حالتهای وی را در زندگی خود نیز می کاود و این روز مرگی و زندگی خالی از عشق و سپس به بهانه عشق، خیانت و طلاق به وی القا می شود. در همین خصوص برخی روانشناسان گفته اند که پس از بررسی علت طلاقها و جداییهای مراجعان، ریشه مشکلات به خواندن این کتاب ختم می شود. ۲- مساله بعدی برخی تحریفات تاریخی در کتاب از جمله تحریف واقعه ضربت امیرالمومنین به عمرو بن عبدود است که در کتاب آمده حضرت پس از آب دهان انداختن وی، او را می بخشند. و تحریفاتی که به شمس و مولانا نسبت داده می شود ۳- اما مساله اصلی که در این کتاب به اسم عرفان و دستیابی به حقیقت مورد حمله قرار گرفته مساله شریعت است؛ در جای جای کتاب، شریعت و پایبندی به دین تعصب، و تقریبا حقیقت را با شریعت در تضاد جلوه داده و گفته می شود کسی که به حقیقت دست یافته، دیگر نیازی به عمل به شریعت ندارد و این باور غلط به شمس و مولانا نسبت داده می شود و در قول و فعلشان نمود دارد؛ حال آنکه حضرت ختمی مرتبت بعد از معراج و طی آن مراتب هم تا آخر عمر مبارکشان مکلف بودند. البته این کتاب در کنار تمامی نقدهای وارده حاوی مطالب خوبی نیز هست که افراد بی دین را به آزاده بودن و خوب بودن و پایبندی به اخلاق می خواند و خلاصه در جوامع لائیک می تواند مفید باشد اما در جوامع اسلامی و دینی مثل ایران سم است. کتاب حاضر به دنبال معرفی عشق به مخاطب و خروج وی از برخی ظواهر است اما در این راه آسیب های جدی تری وارد می کند که ذکر شد.

میشه تموم کنید ترجمه کردن های مکرر کتابهای پرفروش رو؟باباجان آقای فصیحی به اون خوبی ترجمه اش کردند.دیگه نیازی به ترجمه از انتشارات های مختلف نیست واقعا!!!بهتر نیست روی کتابهایی که در دنیا پرفروشند ولی در ایران پیدا نمیشوند کارکنید؟؟مثلا(وسپس هیچکدام باقی نماندند)

نمیدانم برای چه انقدر معروف شده....داستان پردازی از عشق خائنانه...مسلمانای که به هیچ چیزی از اسلام پایبند نیستند شمسی که باعث مرگ یک دختر میشود نویسنده دلش خواسته بگه هر کاری دوست دارید انجام بدید فقط هی بگید عشق عشق...زنی که به خودش حق میدهد چون فکر میکند شوهرش خائن است..خیانت کند .. و اینکه مولانا را افغانی خوانده...فضای قصه بتظرم تاریک بود...و با خواندنش فقط ترغیب میشی تحقیق

گرچه واقعا به عشق ، احترام و محبت بین شمس تبریزی و مولانا احترام میزارم ولی باید بگم کتاب صرفا عقاید شخصی نویسنده در مورد عشقه. و عشق برای هرکس مزه ی متفاوتی داره. از طرفی کتاب اشکال های تاریخی داره. مثلاً افغانی بودن مولانا یا مذهبی که داشتن و رابطه ی بی مزه ی اون خانم و اون عکاس. که فک کنم خیلی تخیلی مآبانه است.

کتاب نخل و نارنج رو به کسایی که میخوان اسلام و عرفان واقعی رو کمی بچشند پیشنهاد میکنم.... این که خیلی اشتباه بود....

متاسفانه این کتاب بیشتر شبیه فیلمهای بی مایه ترکی بود، و البته بسیار موفق در به لجن کشیدن شخصیتهای برجسته ای همچون شمس و مولانا

تنها حسن این کتاب برای من این بود که مشتاق شدم توی منابع معتبرتر و دقیق تر قصه شمس و مولانا را بخونم وگرنه قصه الا را هرجور حساب میکنم حتی با تصویر خود نویسنده از عشق (که تو چهل قانون بهش پرداخته)هم جور درنمیاد تا چه برسه به عشق حقیقی که باعث خلق مثنوی توسط مولانا شده

کتاب به ظاهر داستان‌واره‌ای مستند از زندگی مولانا است و در دو خط داستانی روایت میشود. یکی داستان زندگی و تحولی مولانا و دیگری داستان مدرنی که ظاهراً شخصیت‌های آن از زندگی مولانا تاثیر گرفته‌اند. در واقع، شافاک می‌خواهد مولانا را وارد زندگی مدرن ما بکند و عشق و عرفان او را در زندگی امروزی ما تبیین کند. اما مشکل اصلی این است که قسمت زندگی و تحول مولانا صرفا جمع آوری یک سری داستان و کمی خواندن آثار مولانا است و اگر در حین خواندن وجدی به سراغ ما می‌آید به دلیل تاثیر نوشتار نیست، بلکه بخاطر تکه‌هایی از آثار مولانا است. داستان از درون خودش برای ما مولانا را تبیین نمی‌کند، ما به ادراک تغییر مولانا توسط شمس نمی‌رسیم ولی باز هم برای ما خواندن این قسمت‌ها شیرینی دارد و نکات نغیزی به ما می‌آموزد. اما در قسمت دوم داستان مدرن، ما با زنی مواجه هستیم که زندگی‌اش در حال فروپاشی است، افسرده و درمانده است و در همین اثنا به مولانا برمیخورد و در واقع، یا شرایط که این شخصیت دارد هر نوع عرفان یا چنین چیز دیگری نیز می‌توانست او را جذب خودش کند چراکه که به دنبال یک تغییر در زندگی خودش است و ارتباطش با مولانا خیلی دم دستی و مصنوعی است و بعد از خوانش مولانا در انتها به کاری دست می‌زند که هیچ ارتباطی با عرفان مولانا ندارد و شاکاف چنان آن را در پوسته ظاهری عاشقانه و زیبا نشان می‌دهد که گویا ما حتی متوجه این نمی‌شویم که در حال تماشای یک خیانت هستیم. این کتاب اگر معروف می‌شود به دلیل خوب بودنش نیست بلکه از فقر آثار ادبی ما مخصوصا به صورت داستانی مستند در خصوص بزرگان ادبی و تاریخی ما مانند مولاناست.

من این کتاب رو با قبلا خوندم. البته نه با ترجمه ایشون. کتاب خیلی ضعیفی هست. نویسنده هرچی دلش خواسته اضافه کرده! خیانت رو میخواد با عشق توجیه کنه! بیچاره شمس تبریزی