نمایشنامه به صورت مونولوگ های با سرنوشت متقاطع هست و البته نکته بسیار جالب در مورد اون استفاده از نمایشنامه اودیپ شهریار در برخی از روایت ها هست.

قلم نویسنده خیلی قوی هستش به نظرم چون که بهخوبی در قالب گفت و گو یا همون نمایشنامه مشکلات و دردهای جامعه ی ایران رو بازگو میکنه