داستان اول خیلی خوب بود ، به من خیلی چسبید. اما دیگه برای بعدیا حوصله ام نکشید‌. شاید چون دومی دوباره از اول همون چیزاییو توضیح میداد که اولی توضیحش میداد‌. اما حقیقتا دلم رو به درد میاورد. این نوشته ها مال صدو پنجاه شصت سال پیشه‌ ، و زمانی که مردم ایران برای یه لقمه نون توسر همدیگه میزدن ، دولتای استعمارگر از کشیدن شیره کشورای تحت استعمارشون ،برای کشور خودشون پارک ده کیلومتری گل کاری میکردن...

دارم میخونم زیاد جذاب نیست از همین نشر کتاب چادر کردیم رفتیم تماشا جذاب‌تره

کاش فهرست رو هم بذارید. خیلی کمک می کنه.

کتاب جالبیه، بخش های اول کتاب برای من جذابیت بیشتری داشت هر چی بیشتر ادامه دادم یه جور تکرار رو احساس کردم با توجه به این که هرکس از دیدگاه خودش پاریس رو توصیف میکنه قابل چشم پوشی هست. ارزش مطالعه رو داره.

من عاشق سفرنامه هستم و‌خوندن این سفرنامه مخصوصا با سبک نوشتاری اون زمان خیلی جالبه

این همه میرفتن فرنگستان میدیدن ولذت می بردن و به به و چه چه می کردن، به عقلشون نمی رسید بیان تو کشور خودشون اجرا کنند.خوبه همه هم وزیر و وکیل بودن....

خوب بود

این کتاب ، کتاب جالبیه و قابل تامل که نشون میده این حکومت قاجار چجور افرادی و چه صدماتی زدن در کل کتابی قابل تامل هشدار 🚫 لطفا ندید بدید ها نخونند

کتاب روایت سفر افرادی از دوران قاجار به پاریسه. بعضی مطالب مدام در روایت افراد مختلف تکرار می‌شد که شاید خوندنش چندین‌باره‌شون خسته‌کننده باشه اما خب این موضوع اشتراکات رو نشون میده. مثلا همه‌ی راویان از تعداد چراغ‌ها و روشنایی شهر پاریس حیرت زده می‌شدن. به طور کلی نکات جالبی رو درباره‌ی پاریس اون سال‌ها و دیدگاه مردمان دوره قاجار میده. نثر متفاوتش ممکنه اوایل جالب باشه ولی کم‌کم خسته‌ام کرد. جملات کوتاه و کلمات بعضا ناآشنا. بعضی جاها راوی فقط می‌گفت رفتیم اینجا اینو دیدم اونو دیدم. برگشتیم منزل. با تمام این‌ها به خوندنش می‌ارزید. بین تمام روایت‌ها‌ی کتاب، سفرنامه حاجی پیرزاده و ظهیرالدوله و میرزا نصرالله رو بیشتر دوست داشتم. چیزی که توی کتاب برای من خیلی جالب بود این بود که طبق نوشته‌های این اشخاص این طور برداشت کردم که زمانی که مردم ایران وقت‌‌شون رو توی مراسم‌های عزا و پای منبر ملا‌ها می‌گذروندن، مردم اروپا از جمله پاریس مشغول علم و هنر و صنعت بودن. مخصوصا هنر که توی کتاب خیلی بهش اشاره شده. موسیقی، رقص و آواز و تئاتر برای عموم مردم در دسترس بوده. حالا شاید نه طبقه ضعیف اما طبقه متوسط این چیزها رو میشناخته‌. کجا طبقه متوسط توی ایران دوران قاجار با این مسائل سر و کار داشته؟! یا کی مردم ایران تو اون زمان به تفریحات و اسباب راحتی که توی کتاب توصیف شده دسترسی داشتند؟ واقعا خیلی عقب‌تر از اروپا بودن و همین بوده که همه‌ی راویان بدون استثنا دهن‌شون از دیدن بعضی چیزها باز می‌مونده.

خیلی کتاب خوبی است ،این شرحی که از زیبایی وتمیز بودن پاریس می دادند مرا به این فکر می انداخت که جهانگردانی که به ایران می آیند در سفر نامه ی خود چه می نویسند؟ اینها همگی شازده و پولدار بودند ومسافر قبلا شرح یکی از ولگردان پاریس را در کتاب اس وپاس های پاریس ولندن خواندم که کاملا متفاوت بود گویی مسافر بودن ومقیم بودن ،پول داری وبی پولی ،مذهبی بودن ونبودن ،شرح های کاملا متفاوتی از یک شهر ارائه می دهد و...