نظرات کاربران درباره کتاب بادبادک‌باز

داستان زیبا و تلخ و پر رنجی دارد. دربارهٔ پسری که در کودکی خود را مقصر در حادثه ای میداند و اکنون بزرگ شده و یاد آوری قصور و رفتار هایش او را در تفکری رنج آور فرو می برد اما دست سرنوشت پس از سالها او را بسوی سرزمین آباء و اجدادیش افغانستان می کشاند جایی که خاطرات گمشده کودکی را در خود حفظ کرده و...... این قسمت از کتاب جالبه بابا گفت:خب هر چی ملا یادت داده ول کن. فقط یک گناه وجود دارد والسلام. آن هم دزدی است. هر گناه دیگری هم نوعی دزدی است. می فهمی چه می گویم؟! مأیوسانه آرزو کردم و گفتم کاش می فهمیدم و گفتم : نه بابا جون. بابا گفت:اگر مردی را بکشی یک زندگی را می دزدی. حق زنش را از داشتن شوهر می دزدی. حق بچه هایش را از داشتن پدر می دزدی. وقتی دروغ می گویی حق کسی را از دانستن حقیقت می دزدی. وقتی تقلب می کنی حق را از انصاف می دزدی. می فهمی ؟!.... این کتاب را با ترجمه دیگری از انتشارات مروارید خواندم اما ابتدای این کتاب هم روان و خوب بود.

اونقدی حالم بده که سختمه نظرمو بنویسم حتی... درحین خوندنِ کتاب همش عصبی میشدم و معده دردم شروع میشد و حالم خوب نبود بابتِ خوندنش, چون مسائلی که شرح داده بود باعث تاسف و ناراحت کننده بود... جزوِ کتاباییه که وقتمو واسه خوندنش تنظیم نکردم, درواقع هروقت زمانِ اضافه داشتم رفتم سراغش؛ نه بخاطرِ اینکه کتاب بدی باشه, فقط ب این دلیل که یکم حالم خوب نبود حینِ خوندنِ کتاب و برای همینم خواستم باوقفه بخونمش. فضای قصه خیلی تاریک و غمگین بود و این طرزِ روایتِ اتفاقات یک کتاب, بنظرم میتونه خیلی ذهن خواننده رو به هم بریزه؛ من که نوزده سالمه کلی ذهنم مغشوشه و بخاطر این وضعیتی که در کشور افغانستان حاکمه و الان کاملا ازش آگاه شدم، عصبی هستم! پس بنظرم خیلی بهتره که گروه سنی برای کتابها معین بشه تا افراد با سن کمتر سراغ اینجور کتابها نروند... درنهایت میتونم بگم کتاب خوبی بود چون اولا درمورد وضعیت یک کشور بود و تونست خیلی خوب اون اوضاع رو تداعی کنه, دوما یه چیزی توی قصه بیداد میکرد و اون "امید" بود به بهتر شدن اوضاع, و "تلاش" برای بهتر شدنِ اوضاع... و اینکه صبر و مقاومت پدر امیر و انسانیت حسن بنظرم واقعا ستودنی بود:) پیشنهادش میکنم و فکر میکنم لازم به ذکره که بازم بگم: لحاظ کردنِ گروه سنی در توضیحات واقعا میتونه خیلی ضروری باشه!

اولین نسخه چاپی کتاب رو از نشر نیلوفر با ترجمه ی آقای غبرائی خوندم و بسیار برام لذت بخش بود. البته سه سالی ازش میکذره اما هنوزم فکر میکنم داستان راکدی نبود....افت و خیز داستان برام بسیار جذاب بود هر چند روند یکنواخت و دوست داشتنی داشت، روایتی خطی از عشق نفرت دروغ و خیانت...تنهایی... جانم هزار بار فدایت.حسن،بادبادک باز لب شکری.... کاش همه ی ما یه دوست....فقط یه دوست مثل حسن داشتیم.ً

عرض ادب. به قول یکی از کاربران، در یک کلام: تلخ! و سرشار از اندوه، و تکان‌دهنده! از اون دست کتاباییه که بعدِ خوندنش، دل آدم میخواد دست از ز غوغای جهان فارغ بودن بکشه! با وجود ناتوانی، یه حرکتی، دادی، فریادی چیزی بزنه... نویسنده، تبحر بالایی تو نشوندن خواننده پای روایتش داره. ظلمی که به افغان جماعت شده رو به خوبی به تصویر کشیده.(لازم به ذکره با توجه به تعاریفی که ازش شنیده بودم، توقع یه پایان فوقِ خفن داشتم که...) دلِ خوندنش رو دارید، بخونید. البته قول نمیدم که اندوه بعدش دامنگیر نباشه. بعنوان یک روایت دوست‌داشتنی‌‌ست و توصیه میشه. و همچنان ظلم است که به این مردم روا داشته میشه؛ دردِ انفعال...! باشد که بصیر بشویم...

کاش می شد ملت فهیم ایران اندکی متوجه می شدند بقیه ادما از ملیت های دیگه هم ادمن و کسی حق نداره بهشون توهین کنه

توی کودکی و نوجوانی عادت داشتم کتابی که دستم میگرفتم تا تموم نمیشد زمین نمیذاشتم. حتی گاهی یواشکی موقع خوردن غذا ادامه میدادمش ازون روزها خیلی سال گذشته و من دوباره با این کتاب به اون روزها برگشتم ساعت 5صبح شروعش کردم و ساعت 6عصر همون روز تمومش کردم... توی اون 10_12ساعت با کتاب زندگی کردم... غصه خوردم و بارها اشک ریختم...

میخواستم کتاب دیگه دانلود کنم ولی دستم خورد و این کتاب دانلود شد چند صفحه ای که ازش خوندم دیگه نتونستم بذارمش کنار و کتاب رو نه بصورت کامل ولی تکه تکه یک شبه خوندم. کتاب روایتگر بخش کوچکی از زندگی، غم و شادی مردم افغانستان هست و با خوندنش شاید بشه کمی بهتر مردم افغانستان رو شناخت تا توی برخوردهامون دست از قضاوت برداریم و بیاد بیاریم که چه رنج هایی کشیدن. با اینکه با خوندنش توی قلبم احساس غم و سنگینی کردم ولی اصلا پشیمون نیستم. ناراحت کننده ترین قسمت کتاب برای من مربوط به تعصبات قومی و تحقیر همدیگه یک ملت هست. هر چیزی درباره نامهربانی مردم یک کشور به بهانه قومیت و نژاد یا زبان و یا دین باعث میشه شدیدا غمگین بشم چون همیشه چه در داستانها و چه در واقعیت این عامل باعث رنج و نابودی کل کشور میشه و من میترسم که خدای نکرده روزی مردم عزیز کشورم ایران هم با جوسازی های دشمنانش به دام نامهربانی با هم بیفتن و خدای نکرده اون روز همه با هر قومیت و زبانی و با هر دین و عقیده ای محکوم به رنج و نابودی میشیم.

این کتاب رو زندگی خواهید کرد با چشم های امیر توجه پدرانه رو طلب می کنید حس گناه بچه مادر سر زا رفته رو میفهمین و اهمیت توجه به این بچه ها رو ترس رو تجربه می کنین حس گناه،عذاب وجدان،خیانت،دروغ،پذیرش خود،عشق،مسیر خود رو رفتن بی توجه به اظهار نظر بقیه،جبران خطا،تاوان دادن و تغییر،وفاداری با حسن وفاداری رو تمرین می کنین،گذشت،سادگی،مسئولیت پذیری،در کودکی بزرگ شدن بخاطر شرایط سخت،نگاه تحقیر آمیز مردم به خاطر مادر و بار اقلیت مذهبی بودن رو تحمل می کنین،آزمون صبر میدین🙃 گاهیم از حرف شنوی زیادش از امیر حرص میخورین:/ دوست واقعی بودن رو یاد میگیرین با رحیم عشق از دست رفته رو حس میکنین،مثل اون یه شنونده خوب میشین و درک کردن رو تمرین میکنین،بار رازداری رو باهاش به دوش میکشین.یه دوست خوب میشین. و... خلاصه هر شخصیت داستان چیزی برای گفتن داره و بررسی جنگ ها تامل برانگیزه و تحمل درد آوارگی دشوار بخونیدش !کتابی که من رو متاثر کرد تا اونجا که براش اشک ریختم!

خیلی رمان زیبایی بود ،نویسندش خیلی عالی نوشته ،تمام صحنه ها را خیلی خوب توصیف کرده انگار اونجا بودم و واقعا میدیدم دوست نداشتم کتابا زمین بگذارم، نظرم نسبت به مردم افغانستان خیلی تغییر کرد مرگ بر جنگ،مرگ بر طالبان،مرگ بر نژاد پرسی

درون مایه اصلی داستان اینه که در پس همه تصمیم هاو انتخاب های ریز و درشت ما ،عواقبی نهفته هستش...(همه چیز بستگی به کارایی که میکنیم دارد) ‌. قبل خوندن این کتاب هیچی از افغانستان نمیدونستم،از اختلاف پشتو و هزاره ها،از حمله شوروی،از نفوذ طالبان ،از فقر و فلاکت این کشور.. این کتاب کلا دید من رو نسبت به افغانی های که ایران اقامت دارن تغییر داد. فقط میتونم بگم تکه هایی از قلبم تو سطر سطر کتاب جا ماند...😭😭😭

شبیه تکرار هزار باره ی جمله ی "هزار بار جانم به فدایت" توی کتاب، هزار بار جان‌ من در سطرهاش مچاله شد، ولی ارزش خواندن را داشت. داستانیست از رفاقت و جنگ.

نقاشی رو مسخره می‌کنی ولی از نقاش تعریف می‌کنی؟ طالبان رو تقبیح می‌کنی ولی از آمریکا تمجید می‌کنی؟ بگذریم بهت تبریک می‌گم آقای حسینی در نویسندگی چیزی کم نداری خیلی خوب تونستی من رو درگیر کنی، خوشحالم کنی، ناراحتم کنی و بکشونی با خودت... بهت تبریک می‌گم ولی هیچ علاقه‌ای بهت ندارم! اوایل خیلی دوستت داشتم، اما ببخش که ندیده قضاوتت می‌کنم؛ اصلا ببخش که قضاوت می‌کنم ولی هر چه گذشت بیش‌تر در ذهنم شبیه آصف شدی... با این کتاب فقط یک حس در من زنده شد: نفرت ولی نه نسبت به اون چیزی که تو می‌خواستی و نه نسبت به اون چیزی که ۳۸ میلیون نسخه فروشت می‌خواست... . در یک کلام: لذیذ بود!

داستان قشنگی بود... شیعه از ابتدا بسیار مظلوم بوده و هنوز هم ادامه داره...

خیلی خوب👌🏼 خالد حسینی بینظیره👌🏼

کتاب فوق العاده ای بود. نظرم به کلی درمورد افغانستان و دوستان افغان تغیر کرد. به امید روزی که افغانستان هم به دوران خوش گذشتش برگرده🙃🙃

کتاب جذابیت و داستان پردازی فوق العاده ای داره و تصویر ذهنی خوبی می تونه براتون بسازه ، گاهی اوقات برای مظلومیت حسن گریه ام می گرفت و متنفر شدم از هرکسی که به واسطه ثروت یا قدرت (چه فیزیکی و چه جایگاهی ) خودش رو بالاتر از دیگران می بینه و به دیگران آسیب می‌زنه . من با این ترجمه نخوندم و به همین دلیل نظری دراین‌باره ندادم . عاشق این بخش کتابم 👇🏻👇🏻 بابا گفت: فقط یک گناه وجود دارد. آن هم دزدی است. هر گناه دیگر هم نوعی دزدی است.می فهمی چه می گویم؟ مأیوسانه آرزو کردم کاش می فهمیدم و گفتم: نه، باباجون! بابا گفت: اگر مردی را بکشی یک زندگی را می دزدی.حق زنش را از داشتن شوهر می دزدی. حق بچه هایش را از داشتن پدر می دزدی. وقتی دروغ می گویی حق کسی را از دانستن حقیقت می دزدی. وقتی تقلب می کنی حق را از انصاف می دزدی.می فهمی؟ متشکرم که نظرم رو خوندین، امیدوارم مفید بوده باشه 🌸

خیلی دوسش داشتم. قبلا نگاه نژاد پرستانه داشتم البته اندک. بین آدم‌ها نزادها هیچ فرقی وجود ندارن. توصیه می‌کنم مطالعه کنید .

کتاب خیلی خیلی قشنگی بود ؛دیدمو به مردم افغانستان عوض کرد و باعث شد متوجه بشم بیشتر اونام آدم هایی درست مثل ما هستند خوندنش رو به همه توصیه میکنم😊

عااالی بود...نظرم نسبت به عزیزان افغانستانی تغییر کرد

کتابی خوب که سبب آشنایی بیشتر با فرهنگ افغانستان و جنایات طالبان می شویم. ظلمی که در حق شیعیان این کشور شده است را هم اشاره می کند