طفلی پیرمرده...

گربه سمبل افرادی ه که قدرت دارن در شرایط بحران تو همون موقعیت حفظ جان کنن بز مثل اونهایی که نه می تونن برن نه درک و مفهمومی از شرایط فعلی دارن پرندگان سرور همه هستن و رها در تغییرمکان و حال...

داستان جالبی بود...من اینطور نتیجه گرفتم: این پیرمرد یک فرد مسئولیت پذیری بود و حتی در مواقع بحرانی هم به جای اینکه به فکر جان خودش باشه به فکر مسئولیتی بود که برگردنش بود..

پیرمرد تنها از حیوانات نگهداری میکرد ولی جنگ حتی او را هم یک دشمن می داند و خطر ناک ...

من بیشتر تلخی پیری رو حس کردم تا جنگ.اینکه نه میتونی بری و نه میتونی برگردی (جالبه که همچنین نمیتونی بمیری و محکوم به مرگی...)

یکی از تبعات بد مقوله جنگ درگیر کردن همه اقشار جامعه با بحران هاست، هرکسی به قدر توان و‌ مسوولیت های خودش با تبعات اون دست به گریبانه، حتی کسانی که کاری و اطلاعاتی از سیاست ندارن.

راستش اول که خوندم نگرفتم چی شد ولی میدونستم حتما ی پیامی داره نظرات دوستان و که خوندم گرفتم مطلبو داستان قشنگیه ،خلاصه و مفید

داستان بدی نبود پیرمرد از اینکه از تنها وظیفه اش که نگهداری حیوانات بود ،ناتوان شده بود و ناراحت بود و برای اینکه خودش را دلداری دهد می گفت که خُب پرنده ها پرواز می کنند..... گربه ها که راحت فرار می کنند...... ولی به بزها که می رسد درمانده می شود و نه راه پس و نه راه پیش دارد می شه گفت یه جورایی بین دوراهی قرار گرفته بود.

امان از جنگ

داستانیدبدون تعلیق و کشش معمول داستان‌های کوتاه. داستان با تصویری ساکن از پیرمردی خاک‌آلود کنار یک پل آغاز می‌شود، پلی که مردم و سربازان با سرعت و تقلا از آن می‌گذرند. سکون پیرمرد و تقلای مردم در تضاد است، همین پیرمرد را برجسته‌تر می‌کند. پیرمرد سمبل همه کسانی است که تمام دل‌بستگی‌های‌شان را رها کرده‌اند و به خاطر جنگی که در آن هیچ نقشی نداشته‌اند، مجبور به تغییر شرایط‌اند... لباس پیرمرد آلوده به خاک منطقه‌ی امنی‌ست که به آن خو داشته، درست مثل همه کسانی که ناخواسته درگیر جنگی می‌شوند که نه از آن چیزی می‌فهمند، نه سودی می‌برند، بلکه صرفا اسیر شرایطی می‌شوند که گریزی از آن ندارند...