نظرات کاربران درباره کتاب بچه مردم

ای کاش مادر خوبی بشم

لعنت به این فرهنگ مردسالار

خداوند چنین موقعییتی را برای هیچ بنده ای پیش نیاورد .

خوب

من یه دختر سه ساله دارم که همه زندگیم هست. محل کارم هزار کیلومتر از خونه‌ام دور هست و باید یکماه از زن و بچه‌ام دور باشم از وقتی شروع کردم به خوندن این کتاب تا الان که این متن رو مینویسم دخترم جلو چشمم هست اما نمیتونم بغلش کنم و ببوسمش فقط دارم گریه میکنم اگر شما هم مثل من هستید و از خانواده دور هستید این کتاب رو نخونید

این کتاب درد ها و کم و کاستی های جامعه از نوع اختلاف طبقاتی بی رحمی و بی مروتی رو نشان میدهد. من با حال بسیار خوب و خوشحال کامم بسیار تلخ شد.

عقاید هر فرد زندگی آن را می سازد وهرکس متناسب با انچه میداند عمل خواهد کرد اما نمی دانم چه می شود که یک مادر از با ارزش ترین هستی خود می‌گذرد. شاید به عنوان یک مادر گاهی دست پسرم را در خیابان رها کنم ( منظور اتفاقات و نشنیدن حرف دل اوست) که من از متن کتاب استنباط کردم

جلال آل احمد توصیف بی نظیری از جهالت توأم با ترس زنی می کنه که زندگی اونو به مسیر فعلیش سرازیر کرده : برای دومین بار ازدواج میکنه بدون اینکه قبلش هویت خودشو بعنوان یک انسان ، یک زن و مادر بشناسه . حالا توی انبوهی از تار های عنکبوتیِ طرد شدن‌ها وترس از طرد شدن‌ها گیر کرده وفقط دنبال خلاصی صِرف میگرده با تصمیمی که حتی خودش هم درک درستی از انجامش نداره پس خودش رو خیلی سریع درگیر روزمرگی‌های قدیمیش میکنه مث به چنگ آوردن پولی که برای تاکسی داده از شوهرش.... حتماً بخونین .

نگارش و از نظر دستوری و موضوع عالی بود

میدونم تلخ و درد اوره ولی همچین مادر هایی وجود دارن مخصوصا در زمان های قدیم ک خانوم ها هیچ اختیار عملی نداشتند

کتاب لذت بخشی بود ولی من آخر قصه را نفهمیدم به همین خاطر نمره خوب ندادم

داستان پرداخت خوبی داشت ولی منطق قانع کننده ای برای این که یک مادر فرزندش را رها وگم و گور کند در داستان نبود. داستان بی رحمانه ای بود.

چطور همچین داستانی ممکنه؟

خیلی تلخ بود مدام خواهرزاده دو ساله م جلو چشمم میومد دلم ریش ریش شد

اوج نادانی و فقر فرهنگ در دهه ۶۰ دقیقا یاد اون سالها افتادم ک چقدر این موضوع تکرار میشد

خیلی گریه کردم هنوزم دارم گریه میکنم هرچقدرهم که شرایط و وضع فرهنگ نا بسامان باشه هیچ مادری این طور رفتار نمیکنه که بجای نگرانی برای بچه نگران خودش باشه حیف اشکام که بخاطر چنین داستان خشن و غیر واقعی و غیر انسانی ریخته شد شایدم میخواسته یه تلنگری برای والدین باشه که یادشون بیاد چقدر فرزندشونو دوست دارن

حس بدی گرفتم

عالی

خیلی غم انگیز بود😥 خیلی گریه کردم

به نظر من خیلی تخیلی بود واز واقعیت دور بود چطور یه مادر میتونه اینکارو بکنه من برای تقویت نویسندگی خوندم ولی کلا حال روحیمو بهم ریخت چون خودم یه دختر ۳ ساله دارم و فوق العاده از گم شدن واینجور قضایا میترسم