فکر می‌کردم که «کوری»،از این کتاب جذاب تر و زیباتر باشه، البته این عقیده ام تا اواخر داستان ادامه داشت، اما دقیقا در چند صفحه‌ی آخر نظرم عوض شد و دیدم واقعا «بینایی»محشرتر از «کوری»است. اما داستان: «بینایی»ادامه‌ی داستان همان شهری‌ست که در آن «کوری»اتفاق افتاده بود. چهار سال بعد از اتمام آن بیماری،زمان انتخابات فرا رسید. مردم پایتخت در اولین انتخابات از آن استقبال نکردند و درصد مشارکت پایینی را رقم زدند. در دور بعدی با فشار دولت و حکومت،مردم مجبور شدند در انتخابات شرکت کنند اما اکثریت «رای سفید» دادند و این موضوع به چالشی برای حکومت تبدیل شد. حکومت معتقد بود این یک اقدام خرابکارانه‌ی برنامه‌ریزی شده است،اما برخلاف عقیده‌ی آنها،این یک اقدام مشترک و خودجوش از طرف مردم بود. اعتراضات مردم ادامه پیدا می‌کند و از روش های مختلف اعتراض مسالمت‌آمیز،صدای خود را به حاکمان خود می‌رسانند. حالا حکومت می‌ماند و یک اتحاد واقعی بین مردم... و ادامه‌ی ماجرا... «بینایی» داستان بیدار شدن و بینا شدن مردمی است که چهار سال پیش، کور بودند. . . برخلاف «کوری»،که نویسنده سعی کرده بود تا در لفافه به نکات و مسایل سیاسی بپردازد و آنها را در قالب یک بیماری به نمایش بگذارد،در «بینایی» کاملا صریح به مسایل سیاسی می‌پردازد. . پیشنهاد می‌کنم ابتدا رمان «کوری» را بخوانید و بعد شروع به مطالعه‌ی «بینایی»کنید.

(۷-۵-[۱۴۸]) کتاب محتوای در خور تاملی داره، نکات و مسائل سیاسی زیادی رو در رابطه با رویارویی و تقابل دولت و ملت از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار داده، ریتم داستان به صورت خیلی کُند پیش میره و در بعضی جاها کسل کننده میشه و هیجان لازم رو نداره؛ ولی کلیت داستان و پیامش ارزش این رو داره که کتاب رو بخونید.

از خوندن بعضی نظرها واقعا جا می خورم، برای آدم هایی که دچار "کوری" سیاسی و اجتماعی هستن دریافت یک سری چیزها بی فایده ست و فقط اون مفهوم والا ضایع میشه. من این کتابو خیلی اتفاقی زمانی خوندم که دقیقا توو بحبوحه و یک ماه قبل از انتخاباتی بود که من تازه شرایط سنی شرکت در اون رو پیدا کرده بودم و تحت جو برای "رقم زدن سرنوشت کشورم" بودم... خدا رو به خاطرش شکر می کنم واقعا چون تکلیفم با خودم بعدش روشن شد. فقط می تونم بگم ساراماگو یه نابغه ست.

من کوری‌رو نخوندم اما این کتاب شروع سختی داشت، تقریبا تا صفحه‌ی ۲۰ مجبور‌ می‌کردم خودم رو که ادامه بدمش، اما از جایی که مردم برای رای وارد حوزه‌ها میشن خیلی خیلی جذاب میشه داستان، نکات سیاسی خیلی جالب و تامل برانگیزی داره، من بیشتر از ۵۰ تا یادداشت تا به حال ازش برای پیجم به اشتراک گذاشتم، روند داستان رو خیلی دوست دارم، ترجمه‌ی خیلی روان و آسانی داره، در کل هیچ کتابی رو براساس نظرات بقیه کنار نزارید، ممکن است دیدگاه‌ها متفاوت باشه و چیزی که شما برداشت می‌کنید متفاوت از دیگری باشد. در این حال و احوال ایران کاملا این کتاب برای من قابل درک است.

کاشکی همه ی کتاب مثل ۱۰۰ صفحه ی آخر جذاب و دردناک بود یجورایی این کتاب برعکس کوری بود کوری تماما ماجرای دردناکی رو توصیف میکرد که به یک پایان نسبتا خوب رسید ولی این کتاب ماجرای نسبتا خوشیه که کم کم به سمت تیره شدن میره و ضربه ی نهایی رو هم توی ۱۰ صفحه آخر میزنه

ازمترجم کتاب متشکرم . مدتها بود چنین ترجمه خوب و روانی را نخوانده بودم . کتاب عالیه , با پایانی تلخ . بینایی را بیشتر از کتاب کوری پسندیدم .

در ساعات اولیه ی روز انتخابات به طرز عجیبی هیچ کدوم از مردم سر صندوق های رای حاضر نمیشن.در چند ساعت بعد همگی به سر صندوق ها هجوم میارن اما بعد از شمارش آرا مشخص میشه که اکثریت رای سفید به صندوق انداختن.. از اواسط داستان هم شخصیت های کتاب "کوری" توی کتاب دیده میشن و به همین دلیل این کتاب به نوعی ادامه ی کتاب "کوری" محسوب میشه.. توی این کتاب هم طبق معمول با ایده های خیلی متفاوت و خلاقانه ی ژوزه ساراماگو رو به رو میشیم. کتاب زیبا و جذابیه البته شاید نه به اندازه ی "کوری". در کل بنظرم خوندن آثار ساراماگو تجربه ی متفاوتی در زمینه ی کتاب خوندن محسوب میشه.

برای من مطالعه این کتاب به اندازه "کوری" لذت بخش بود. این کتاب به نقدِ مسائلِ سیاسی و اجتماعی می پردازه و شرایط حاکم بر جامعه را با رفتار و واکنش های مردم نسبت به اعمالِ دولت، سخنانی که بین دولتمردان و سیاستمداران رد و بدل میشه و...، به خوبی توصیف می کنه. یکی از خصوصیت های جذاب کتاب این بود که گفت و گو ها داستان را پیش می برد به گونه ای که افکار و تمایلات افراد با نقشهای متفاوت در جامعه، از زبان خود شخصیت ها بیان می شد که لذت خواندنش را چند برابر می کرد. در حقیقت در این کتاب، ما شاهدِ تمامِ وقایعی که پیرامونِ رای سفید در جامعه اتفاق افتاده بود، هستیم و میتوانیم وقایع را از دید همه افرادی که در جامعه نقش دارند نگاه کنیم، خودمان را در شرایط خاص آنها قرار دهیم و حتی به جای آنها نقش بازی کنیم! در نقش رئیس جمهور و مردم معمولی، نخست وزیر و وزیر کشور ، یک مامور یا نگهبان ساده و کمیسر ... ترجمه خوب و روان بود و پیشنهاد میکنم این کتاب را بعد از "کوری" مطالعه کنید :)

ایده‌ی کوری بسیار بکر جذابه واسه همین اصلا قابل مقایسه با این کتاب نیست...واسه‌ی من وقتی کتاب خواندنی شد که شخصیت های گذشته ورود پیدا کردند...به کسی که سرنوشت شخصیت های کوری براش جالبه توصیه میکنم

واقعا خیلی قشنگ تر از کوری بود ولی آخرش تلخ بود داستان از بینایی شروع میشه ،بینایی فراتر از دید واقعی مردم