چرا اینقذر اثار اقای محمود کمه(در واقع فقط همین یه اثر رو گذاشتید). کتاب همسایه‌ها یکی از بهترین آثار ایشونه که من اینجا ندیدم.

چقدر مظلوم بودن مردم جنوب و هنوزم هستن. هنوزم بشکه بشکه نفت میکشن بیرون و میفروشن و میخورن و مردم خرمشهر و آبادان هر روز محروم تر میشن. از نظر ادبی به نظرم متن بیش از حد اصطلاحات محلی داشت که فهم داستان رو سخت میکرد و جمله ها بیش از حد کوتاه بودن. در کل تکنیک نویسنده رو نپسندیدم. اما بهترین توصیف و سمبل به نظر من توصیف سایه ی دکل بود که روی خانه ها می افتاد و نماد هوشمندانه و قشنگیه از سایه ی ظلم روی زندگی مردم

بهترین رمان احمد محمود همسایه ها هست و تمام افراد این داستان همون شخصیت های همسایه ها هستند. اگر همسایه ها رو خونده باشید این داستان براتون ملموس تر هست و بهتر درکش میکنید.

داستانی کوتاه درباره زمین‌خواری به شیوه مدرن و کاملاً قانونی... اگر «همسایه‌ها»ی احمد محمود فقید رو مطالعه کرده باشید تعدد شخصیت‌های کتاب براتون نامأنوس نخواهد بود. جالبه... هر چی می‌گردی توی اپ های کتاب‌خوانی، اثری نمی‌بینی از احمد محمودِ مظلوم واقع شده و اگر هم که هست خیلی کم در حد داستان کوتاه و نقدهایی که صرفاً پیرامون داستان های کوتاه ایشون انجام گرفته . الحق که شباهت زیادی هست بین یاد و نام فوق العاده کمرنگش در میان اهالی کتاب و مظلومیت سرزمینی که در کتاب هاش از آدم ها و حال و هواش یاد کرده. «می‌دیدم این تجارب روی دوشم سنگینی می‌کند و می‌دانستم در مملکت ما، نوشتن و چاپ کردن، دو مقوله‌ی جدا هستند. گاهی اثری خلق می‌شود، اما به دلایل مختلف سال ها می‌ماند و چاپ نمی‌شود، پس نوشتن را آغاز کردم» به نقل از کتاب همسایه با بیگانه ها نوشته محمد مفتاحی. در آخر وظیفه دارم که توصیه کنم شمای کتاب خوان عزیز را به احمد محمود خواندن. بگردید و پیدا کنید آثارش رو... به این اپ های وابسته اکتفا نکنید درباره ش بخونید... اون وقته که با خودتون دعواتون میشه که یعنی من واقعاً تا الان داشتم چیکار می کردم؟!

چقدر دلم برای یک داستان که خط زندگی رو دنبال کنه تنگ شده بود.همینطور برای جنوب و مردم خونگرمش.شیوه نثر جالب بود,با همون شیرینی لغات محلی جنوب به علاوه پرداخت بینظیر صحنه ها.شیرین و گس مث خارک…

یک پنجمش رو خوندم ولی جذبم نکرد که ادامه بدم...😕

به به/ خیلی عالی/ چه زبانی/ چه قصه‌ای/ چه روایتی/ بی‌نهایت زیبا.

داستان خوبی بود، ارزش مطالعه داره.

نثر زیبایی داشت و داستانی غم انگیز

غمگین و تأمل برانگیز